Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 12 mei 2017

Filmrecensie: Siberiade (1979), Andrei Konchalovsky


Verbroedering is een kracht van het Russische volk

In mijn bespreking van Shy people (1987) merkte ik op dat de Russische filmmaker Andrei Konchalovsky (Moskou, 1937) internationale bekendheid kreeg door Siberiade, een driedelige, epische vertelling over de Russische geschiedenis van de twintigste eeuw, gezien vanuit een klein dorp in Siberië. De lof was niet voor niets: de beelden zijn net zo warm en krachtig als die in Novecento van Bertolucci. Het volk staat, net als in de lange film over de Italiaanse arbeidersklasse, centraal in deze beklemmende en ontroerende Russische dorpsgeschiedenis.

Konchalovsky begint in de winter van 1904. In Yelan in Siberië wonen twee families die een belangrijke stempel op het dorpsgebeuren drukken: de Ustyuazhins zijn arm en de Solomins zijn rijk. De oude Afanasy Ustyuahanin is bezig met het aanleggen van een weg van bomen die uit het dorp moet leiden. Zijn zoon Kolja (1897) helpt hem door eten te stelen van de rijke Solomins. Nastya Solomin daagt hem uit. Als ze hem op een dag betrapt in hun voorraadkelder, wil ze dat hij naakt in de sneeuw rondjes rent. Kolja geeft daar zonder schaamte aan toe en heeft ook nog de moed om zijn kleren weg te trekken van waakhonden, die aangelijnd op het erf liggen. Tijdens werkzaamheden aan de weg ontmoet Kolja de revolutionair Rodion, die niet veel later wordt opgepakt door de politie. Een vlucht in een zeilboot over het ijs lukt niet meer. Hij heeft dan wel zijn invloed op Kolja gehad die zich aansluit bij de revolutie.

In 1917 bespreekt Kolja de doelstellingen daarvan in zijn dorp. De romance met Nastya heeft daaronder te leiden. Die trekt haar eigen plan en trouwt met de burgerlijke Philip, maar vlucht later toch met de liefde van haar leven. In 1932 komt Kolja als partijlid terug in Yelan met zijn zoon Aleksei (1923). Nastya leeft niet meer. Op een tocht door het moeras ontdekken vader en zoon dat daar gas zit. Kolja laat de contrarevolutionair Spiridon oppakken vanwege het stelen van huiden, maar de laatste ontsnapt en doodt Kolja waarop Aleksei wegvlucht. Begin jaren veertig komt hij terug en ontmoet Taya, lid van de Solomins, maar de oorlog verhindert verder contact dan een tango op de hooizolder. Tijdens de oorlog wordt Aleksei gedecoreerd voor het redden van Philip ,die zijn meerdere was en zwaargewond was geraakt aan zijn buik.

Pas in de jaren zestig komt Aleksei opnieuw terug in Yelan. Hij heeft dan samen met zijn maat Tofik ervaring opgedaan met olieboringen in Baku en begint die ook bij het dorp. Fraai zijn de beelden waarop hij in een tank over het bomenpad van zijn grootvader de omgeving verkent. De strijd met Tofik om de liefde van Taya leidt tot een zwaar ongeluk in de boorinstallatie. Olie hebben ze tot dan nog niet gevonden. Philip, die lid is van het partijkader, dient een plan om een deel Siberië onder water te zetten, door te drukken bij de bevolking. Terug in Moskou krijgt Philip een telegram dat er olie gevonden is. Helaas kwam Aleksei na een verzoening met Tofik om het leven, toen zij werknemers probeerden te redden die tijdens zware explosies gewond raakten. Philip eert hem ten overstaan van het congres. Het dorpskerkhof wordt door de explosies verwoest. We zien de doden herrijzen en elkaar omhelzen. Konchalovsky toont ook andere omhelzingen. Verbroedering is een kracht van het Russische volk.  

De rol van Aleksei wordt gespeeld door Nikita Mikhalkov, de jongere broer van de regisseur.

Hier de Russische trailer op vimeo, hier mijn bespreking van Shy people.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten