Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 13 mei 2017

Filmrecensie: Les ogres (2015), Léa Fehner


Wel en wee van een rondreizend theatergezelschap

Les ogres is een doldwaze film over een Frans theatergezelschap dat in het Zuiden van Frankrijk een voorstelling van Tsjechov brengt. Het gezin van Francois en Marion vormt de spil van het gezelschap waar omheen anderen samen met hen een hechte gemeenschap vormen waarin altijd wel het nodig te doen is of te bepraten valt. De sfeer doet denken aan een film van Tony Gatlif, alleen ontbreekt hier het raffinement van dans en zang. De drukte waarmee de film begint krijgt gelukkig gaandeweg meer inbedding in een verhaal.

Een ongeluk van Gisèle die aan het eind van het eerste deel opgehesen wordt aan een fraaie kroonluchter die vele glaasjes wodka bevatte, maakt dat zij vervangen moet worden. Inès, de dochter van Francois en Marion, regelt Lola, een vroegere minnares van Francois. Diens vrouw Marion vindt dat niet leuk en gaat een avondje vreemd hetgeen weer tegen het zere been van Francois is. Zo rijgen de problemen in het gezelschap zich aaneen. Inès, een alleenstaande moeder van drie kinderen, probeert als manusje van alles de voortgang van het programma zo lang mogelijk te waarborgen.

Déloyal, de kolonel in de voorstelling, was verantwoordelijk was voor het ongeluk. Hij is de vriend van Mona die de bruid speelt het tweede deel en ook zwanger is. Samen gaan ze naar een gynaecoloog die vaststelt dat ze spoedig een zoon krijgt. Meteen na afloop vieren ze dit goede nieuws met champagne, zelfs terwijl een voorstelling nog bezig is. Leven en werk spelen in het gezelschap door elkaar heen. Op de vraag hoe de zoon moet heten, stelt Déloyal de naam Thomas voor. Dat was de naam van zijn eerdere zoon die op jonge leeftijd overleed.

Déloyal wordt door zijn komende vaderschap weer geconfronteerd met het vroegere drama. Hij provoceert Francois door tijdens een workshop voor kinderen over sodomie te beginnen. Dit zet de verhoudingen zo op scherp dat Inès met haar drie kinderen het gezelschap verlaat. Ze is het zat dat haar vader zo bazig is en dat alles lijkt te draaien om zijn relatie met haar moeder en laat de anderen in mineur achter.

Tijdens een etentje in een restaurant vertelt Déloyal aan de kindertafel een sprookje dat zijn verhouding tot de autoritaire Francois duidelijk maakt. We horen dat Déloyal eerder van Francois geen medische hulp voor zijn kind mocht zoeken. Francois geeft hem een klap waarop er meer geweld ontstaat en Déloyal verdwijnt. Mona is natuurlijk erg treurig. Het begin van haar bevalling voorkomt dat de voorstelling in het water valt. Het publiek begrijpt heel goed dat Francois niet anders kan dan die te onderbreken.

Francois tilt niet zwaar aan het vertrek van Déloyal. Vaders kunnen gemist worden, zegt hij tegen Mona die tijdens het vertrek naar een nieuwe locatie bij hem en Marion achterin de auto zit. Gelukkig voor haar keert haar vriend op datzelfde moment weer terug.

De rol van Mona werd gespeeld door Adèle Haenel die eerder een van de hoofdrollen in Naissande de pieuvres (2007) speelde. In haar toenmalige rol van als Floriane, een van de drie pubermeisjes in de film, windt ze alle mannen om haar vinger.

Hier de trailer van Les ogres, hier mijn bespreking van Naissance de pieuvres.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten