Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 23 mei 2017

Filmrecensie: Félix et Meira (2014), Maxime Giroux


Boeiend drama over het verband tussen geloof en liefde

De nog vrij jonge filmmaker Maxime Giroux (Montreal, 1976), levert met Félix et Meira een boeiende, ingetogen film af over de vrij onmogelijke vriendschap tussen de ongelovige, onbekommerde Félix en de jonge Meira die getrouwd is, een dochtertje heeft en in de chassidische traditie leeft, een ultraorthodoxe richting in het jodendom. In de film maakt ze zich langzaam los uit de traditie, daarbij geholpen door Félix.

Giroux brengt de lusteloosheid van Meira in haar gezin meteen sterk naar voren. Tijdens een diner bij haar thuis volgens de chassidische traditie prikt ze verveeld in haar eten en tijdens het opruimen is het contact met haar orthodoxe man Shulem ook niet al te best. Ze plaagt hem zelfs door veel geluid te maken bij het maken van muizenvallen, die natuurlijk een symbolische rol hebben. Daartegenover staat de situatie van Félix. Hij zit aan het bed van zijn stervende vader met wie hij geen goed contact heeft en aangezien de man stervende is, krijgt hij dat ook niet meer. Inmiddels jaagt hij het vermogen van zijn vader er in rap tempo doorheen.

De eerste ontmoeting tussen Félix en Meira speelt zich af nog voor de dood van de vader van Félix in een koffiezaak, waar Meira, met haar dochtertje Elishiva op schoot, zit te tekenen. Het is een activiteit die ze allebei leuk vinden om te doen. Meira is dan nog niet van plan om contact te maken. Chassidische vrouwen worden niet geacht een andere man in de ogen te kijken. Félix stopt na de dood van zijn vader een tekening van een kat in de wandelwagen van Elishiva. Hij vertelt over de dood van zijn vader en zoekt steun, maar Meira is niet zo gemakkelijk in te palmen. Ze kan haar hart echter toch niet negeren en volgt Félix naar zijn woning, waar in de hal een eerste gesprekje volgt.

De omgeving van Meira ruikt onraad. Vriendin Ruth hoort Meira uit over verlangen. Dit komt weer ter ore van Shulem, die niet wil dat ze hun leven kapot maakt. De moeilijke situatie voor Meira wordt door Giroux mooi weergegeven door een knoop die ze in een pas gewassen doek maakt, maar natuurlijk kan ze haar hartsverlangen niet weerstaan. De verhouding met Félix krijgt extra vaart tijdens het verblijf bij een nicht in New York. Ze stuurt een brief naar Félix die naar haar toekomt en zijn intrek neemt in een hotel, waar ze de nodige tederheden uitwisselen. Shulem ruikt onraad en reist ook naar New York en volgt zijn vrouw die naar Félix op weg is. Er ontstaat een handgemeen dat de knoop voor Meira alleen maar vaster trekt en tot een geloofscrisis bij Meira leidt. Een gesprek tussen de rivalen leidt echter tot een oplossing, hoewel de laatste beelden doen twijfelen of deze oplossing wel voldoet. Het zet de kijker in ieder geval aan het denken over het verband tussen geloofsbeleving en liefde.

Giroux filmt het huwelijksdrama verrassend. Zo is er een gefilmd optreden van de gitaarspelende gospelzangeres Rosetta Tharpe, die de zucht naar vrijheid van Meira (een hele mooie rol van Hadas Yaron) aanwakkert. In de hotelkamer hijst ze zich in een spijkerbroek waarin ze samen met Félix gaat dansen. Later horen we een nummer van Leonard Cohen en tegelijkertijd zien we dat Meira naar een verliefd stelletje in een woning kijkt. De sensuele sfeer wordt daarmee versterkt. Er zit ook nog een grappige kant aan dit drama. Shulem draait een plaat met vrolijke muziek als Meira hem verlaten heeft. Hij kwam eerder in verzet toen Meira die plaat draaide. Hij valt zelfs voor dood op de grond neer, zoals Meira deed als een reactie op zijn starre opvatting. Het zijn subtiele aanwijzingen die de film de nodige lichtheid geven.  

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten