Sterk sociaal-realistisch beeld van de vrijheidsstrijd van
de Algerijnen
In de Algerijnse oorlog, die duurde van 1954 tot 1962, zette
Frankrijk alles op alles om toch in ieder geval de kolonie Algerije die het al
honderddertig jaar bezat, te behouden. De Italiaanse regisseur Gillo Pontecorvo
toont in het sociaal realistische The
battle of Algiers hoe hard men erin ging, maar ook hoe modern de methoden
van de bevrijdingsbeweging FNL was. In een spannende scène zien we hoe een
aantal Frans geklede vrouwen erop uit worden gestuurd om tasjes met bommen erin
op verschillende plekken in de stad achter te laten waar veel Fransen zich
ophouden. De dood en verderf die ze hiermee zaaiden waren aanleiding om de
repressie verder uit te breiden en paratroepers in te zetten, die echter tenslotte
ook geen stand hielden tegen de volkswil van de Algerijnen.
Pontecorvo valt meteen met de deur binnen met een scène
waarin een Algerijn door de Franse politie zodanig gemarteld is dat hij de
schuilplaats van Ali La Pointe, een van de leiders van het FNL, verraadt.
Vervolgens gaat hij terug naar het jaar 1954 waarin de strijd voor
zelfbeschikking in Algiers begon. La Pointe kwam toen al in de gevangenis nadat
hij door Franse jongeren werd lastig gevallen en werd opgepakt omdat hij van
zich af sloeg. In de gevangenis is hij getuige van de dood van een
vrijheidsstrijder door de guillotine hetgeen maakt dat hij zich aansluit bij de
FNL. Zijn vuurdoop, vijf maanden later, is heel bijzonder. Hij krijgt de
opdracht een Franse politieman te doden, maar het wapen die hem door een
gesluierde vrouw overhandigd wordt, gaat niet af. De vrouw brengt hem bij FNL
voorman Jaffer, die hem vertelt dat hij daarmee getest werd.
The battle of Algiers
is gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen en dit wordt nog benadrukt door de
data die af en toe in beeld worden gebracht, zelfs met de uren erbij op dagen
dat het erg spannend was, zoals op 20 juni 1956 als het FNl met een
gecoördineerde actie veel Franse agenten doodt. Dat leidt tot het afsluiten van
de Arabische wijk en het instellen van controleposten. Een maand later volgen
echter nieuwe acties waarbij gesluierde vrouwen een belangrijke rol vervullen.
Een tegenactie van de Franse commissaris leidt tot een demonstratie onder de
bevolking, waarin ook La Pointe deelneemt hoewel Jaffer het belangrijk vindt om
henzelf zo weinig mogelijk te laten zien en een guerilla te voeren zoals met de
bovengenoemde vrouwen als bommenleggers.
Deze verwoestende actie leidde begin 1957 tot de inzet van
paratroepers onder leiding van kolonel Mathieu, die door verhoren en
martelingen probeert de cellen van het FNL in beeld te krijgen en daarbij een
heel eind komt. De kop van het lintworm is in zijn eigen woorden al bijna
overmeesterd. Een algehele achtdaagse staking uitgeroepen door het FNL om druk
uit te oefenen op de Verenigde Naties die zich met de kwestie bezig hield,
leidde tot het oppakken van vele sympathisanten, maar uiteindelijk moest de
kolonisator in 1962 toch buigen voor de volkswil, prachtig uitgedrukt door de doordringende
tonggeluiden van de Algerijnse vrouwen.
Tenslotte dient nog vermeld dat de treurmuziek van Ennio
Morricone deze prachtige film tot een monument maakt, die niet vaak genoeg
bekeken kan worden om ons te doordringen van het feit dat het beantwoorden van
geweld door geweld een heilloze weg is.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten