Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 25 mei 2017

De jacht op mijn vader (2017), documentaire van Gülsah Dogan


Schrijfster zet integriteit boven de persoonlijke relatie

Schrijfster Karin Amatmoekrim (Parimaribo, 1971) besluit na vijf romans, waaronder Het gym, een boek te schrijven over haar vader Eric Lie, die ze pas op haar 22 ste leerde kennen. Het is de vraag of de inmiddels 71 jarige man daarop zal reageren. Hij staat in Suriname bekend als een vrouwenversierder, een jager op dieren en is een bekend Taekwondo leraar. Amatmoekrim gaat met de tekstfragmenten, die ze al geschreven heeft, naar hem toe om zijn mening erover te horen. Het is spannend te zien wat dat oplevert. Gülsah Dogan, die eerder tekende voor Naziha’s lente (2014), registreert met de camera de kwetsbare relatie tussen vader en dochter.

Eric Lie blijkt in ieder geval niet de macho, die de kijker in zijn hoofd heeft na het lezen van de persoonsbeschrijving. De man luistert aandachtig naar de fragmenten die zijn dochter hem voorleest en troost haar als ze het te kwaad krijgt. Bijvoorbeeld bij passages over haar stiefvader die aan de drank was. Haar moeder Marie nam haar al snel mee naar Nederland omdat ze voorvoelde dat zij in Suriname niet de aandacht zouden krijgen die zij verdienden. Lie had relaties en kinderen bij andere vrouwen en nam daar weinig verantwoordelijkheid voor. Lie zegt dat hij niet bang is voor het boek omdat hij niet het idee heeft dat hij iets misdaan heeft.

 In een radio interview zegt Amatmoekrim dat haar boek geen afrekening met haar vader is, maar ook geen eerbetoon. Ze hoopt op waardering voor haar lef, maar vreest een conflict. Haar boek vindt ze belangrijker dan een goede verhouding met haar vader. Eerlijkheid gaat boven een goede verstandhouding. Ze weet niet of ze wel van hem houdt. Het feit dat ze nooit iets van hem hoorde zal daarmee te maken hebben. Ze bekijkt oude foto’s van Lie en ziet dat hij ooit in Rotterdam is geweest en toen niet de moeite heeft genomen om contact op te nemen. De ontmoeting tussen hen is een toevalstreffer.

De eerste scheuren in de verhouding dienen zich aan als Lie zich niet herkent in het beeld van de vrouwenversierder. Hij zegt juist dat hij altijd respect had voor vrouwen. Over het feit dat hij vroeger manager van een hoerentent was en gratis seks kreeg, kan hij lachen. Over een ander fragment, waarin hij zelf ook de hoer speelde voor een oudere vrouw, haalt hij, ondanks de omzichtigheid waarmee zijn dochter het onderwerp behandelt, zijn schouders op. Amatmoekrim is daarover opgelucht. Lie vertelt dat hij verdrietig was over het vertrek van Marie en Karin. Nadat hij zijn dochtertje nog had vastgehouden waren ze de volgende dag opeens vertrokken.

Amatmoekrim stelt in een fragment de narcistische levenswijze van haar vader aan de orde, waardoor haar moeder nooit meer onbevangen naar een man kon kijken. Als het boek eenmaal verschenen is onder de titel Tenzij de vader (2016) neemt Lie aanstoot aan het feit dat zijn levenswijze schaamteloos wordt genoemd. De onbewuste angst om te ontdekken hoe zijn dochter werkelijk over hem denkt, weerhield hem om het boek helemaal te lezen. Tijdens een bijeenkomst over het boek in Suriname zegt hij dat hij van haar houdt. Amatmoekrim is daarvan niet zo zeker, maar is wel geraakt door het verdriet van haar vader over haar oordeel over hem. Wellicht lijkt ze op hem in onverbeterlijkheid en genadeloosheid.  

Hier de trailer op vimeo, hier het gesprek van Wim Brands met Karin Amatmoekrim over Het gym (2011), hier mijn bespreking van Naziha’s lente.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten