Zoon van drugsbaas op zoek naar verzoening
Met de zonden van de vader worden de zonden bedoeld die in de
jaren tachtig bedreven werden door de drugsbaas Pablo Escobar. In 1993 werd deze
Colombiaanse drugsbaas na een klopjacht doodgeschoten. Zijn zoon Sebastian kijkt
terug op diens leven en probeert diens fouten enigszins goed te maken. In de
documentaire wisselen diens initiatieven daartoe en het leven van het gezin
Escobar elkaar op een evenwichtige manier af.
Sebastian vluchtte na diens dood met zijn moeder naar
Argentinië waar ze een andere achternaam aannamen. Hij toont voor de camera meteen
spijt van zijn wraakzuchtige reactie meteen na de moord, maar zegt dat hij wel
van zijn vader houdt. Hij wil het verleden onderzoeken om tot bewustwording te
komen en te verhinderen dat de situatie weer uit de hand loopt. In februari
2006 geeft Sebastian na twaalf jaar zwijgen een inkijkje in het leven dat ze
leidden.
Dat begint, zoals op een privéfilmpje te zien is, met de
enorme ranch waarop het gezin leefde samen met uitheemse dieren die Escobar
kocht. Zijn vrouw deed aan kunst verzamelen en zijn zoon leefde zich uit op motoren.
Door de handel in cocaïne werd het luxeleven betaald, maar Escobar hielp ook de
armen met huizenprojecten. Zijn zaken deed hij in Miami waar hem geen strobreed
in de weg werd gelegd. Daarna ging hij in de politiek. Hij sloot zich aan bij Nuevo
Liberalismo van Lara Bonilla, maar die zette hem uit de partij, hetgeen
wraakgevoelens bij Escobar veroorzaakte. Hij kwam toch in het congres en wilde
president worden. Nadat Lara Bonilla minister van justitie was geworden en de
drugshandel wilde aanpakken, was het hommeles. Nadat Escobar vanwege een vangst
van cocaïne uit het congres verwijderd was, zon hij op wraak Hij bedreigde de
kinderen van Bonilla en liet de vader in 1984 doodschieten. Daarop vluchtte hij
naar Panama. Na een conflict met Noriega wilde Escobar terug naar Colombia. Hij
zou zelfs bereid zijn geweest de staatsschuld te voldoen in ruil voor vrijspraak
van vervolging, maar volgens Sebastian was dat een fabeltje. Uiteindelijk ging
hij toch naar Colombia maar hield zich daar schuil. Een ruzie met een andere
drugskartel leidde tot een drugsoorlog en een conflict met Luis Carlos Galan die
op dat moment de charismatische leider was van Nuevo Liberalismo en als
presidentskandidaat een eind wilde maken aan de drugshandel. In augustus werd
hij in zijn kogelvrije vest doodgeschoten. Escobar werd gezocht, pleegde
bomaanslagen en vluchtte het land uit. In 1991 kwam hij terug nadat het
parlement een niet-uitleveringsverdrag had getekend. Hij bedong dat hij in een
zelfgebouwde gevangenis zijn straf zou uitzitten, maar vluchtte na dreiging met
overplaatsing op grond van voortgezette drugshandel. De V.S. hielp mee om
Escobar te pakken. Een gevormde coalitie met onder andere leden van het
concurrerende drugskartel organiseerde een klopjacht. Uiteindelijk werd Escobar
na een afgeluisterd telefoontje met zijn zoon en vrouw opgespoord en
onschadelijk gemaakt.
In 1999 kwam de boekhouder van de moeder in Buenos Aires achter
hun identiteit. Hij wilde zwijggeld maar de moeder stapte naar de politie. Zij
en haar zoon werden gearresteerd, de zoon 45 dagen, de moeder achttien maanden.
In 2008 vertrok Sebastian naar Colombia.
Hij schreef rond die tijd, voor zijn gemoedsrust en om de cirkel van haat
te beëindigen, een brief aan de zonen van Lara Bonilla en die van Galan. Het
vormt de inleiding tot een samenkomst, eerst met de zoon van Lara Bonilla en
later ook met de zonen van Galan erbij. De ontmoetingen leidden tot verzoening en tot vreugde en vrijheid bij Sebastian. Daarom is
het extra zuur dat Colombia volgens de aftiteling nog steeds de grootste cocaïneproducent
is en dat het geweld nog niets is afgenomen.
Hier de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten