Het sprookje van de prinses en de generaal
Een film van de Koreaan Chang-dong Lee is een avontuur,
waarin de menselijke betrokkenheid groot is, zoals Poetry (2010) laat zien. Ook de eerdere film Oasis is daarvan een voorbeeld. Dit maal
gaat het over een liefdesverhouding tussen twee mensen die buiten de maatschappij
staan. Hong Du wil niet deugen en Gong Ju is zwaar spastisch, woont zelfstandig
en wordt verzorgd door de buren. De reactie van de omgeving is dan ook
onverdeeld afkeurend.
Oasis begint met
een lange, schemerige blik op een schilderij - of misschien is het een
geborduurd doek - dat een paradijselijk tafereel voorstelt met een Indiase
danseres, een olifant en een jongetje. Naast en achter het doek bewegen de
takken van een boom, die zelfs tegen het raam tikken. Dit beeld speelt een
belangrijke rol in het verloop van de film.
Daarna zien we de thuiskomst van de bijna dertig jarige, sjofele
Hong Du. Op het busstation bietst hij een sigaret van een wachtende man. Hij
loopt wat rond, probeert tevergeefs zijn familie te bellen en eet dan een
maaltijd in een restaurant die hij niet kan betalen, waarop hij wordt
ingerekend door de politie die ziet dat hij een behoorlijk strafblad heeft en
zijn familie verwittigd dat ze hem kunnen komen ophalen in het bureau.
De jongste broer van Hong Du neemt hem mee naar huis. De
moeder vertelt dat ze verhuisd zijn vanwege verminderde inkomsten en de
schoonzus valt meteen over zijn slechte manieren. Zijn broer wijst hem op zijn
verantwoordelijkheid en neemt hem mee naar een bezorgdienst voor eten. Als
koerier gaat hij langs bij het gezin van de man, die omkwam door zijn schuld
tijdens een auto ongeluk. Hij treft in de flat de zwaar spastische dochter van
de man, die met een spiegel lichtvlekken op de muren tovert.
Hij raakt geïntrigeerd door deze vrouw, is bezorgd om haar en
gaat bloemen aan haar bezorgen, waarna het uit de hand loopt. Hong Du kan zijn
lust niet intomen, ziet dat Gong Ju flauw valt, brengt haar bij met water en
verlaat daarna overstuur de flat. Later krijgen ze toch weer contact. Gong Ju
wil weten waarom hij haar bloemen gaf. Hong Du zegt dat haar als een hoogheid
ziet, een prinses en zij ziet in hem een generaal. Op de vraag of hij werk
heeft antwoordt hij dat hij als automonteur werkt. Vervolgens stapt hij naar
zijn oudere broer om te leren auto’s te repareren maar dat valt nog niet mee.
Omdat Gong Ju bang is voor de schaduwen op het doek Oasis dat bij haar in de
kamer hangt tovert Hong Du die schaduwen voor haar weg, maar veel effect heeft
dat niet.
Hong Du neemt Gong Ju in haar rolstoel of op zijn rug (zie foto) mee de stad in, wil
graag samen wat eten in een lunchroom maar wordt geweigerd en kan zich net inhouden
om de boel niet af te breken.
Ook zijn komst met Gong Ju op een familiebijeenkomst ter
gelegenheid van de verjaardag van zijn moeder wordt niet erg op prijsgesteld.
De vijandelijkheid van de maatschappij moet wel leiden tot de ondergang van
deze relatie. Nog voordat Hong Du opnieuw wordt ingesloten, zorgt hij ervoor
dat Gong Ju geen angst meer hoeft te hebben in haar flat.
Verrassend zijn de plotselinge overgangen in de film waarin
Gong Ju weer gewoon zonder kramp kan bewegen. Dat is een feest dat gevierd
wordt, ook met de Indiase danseres, de olifant en het jongetje van het doek. Het
laat zien hoe mooi het leven zou kunnen zijn, niet alleen als Gong Ju haar
spasmes zou kunnen controleren, maar vooral als de omgeving oog zou hebben voor
de gevoelens van minder geslaagde personen in de maatschappij.
Hier
de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten