Sterk historisch – én sociaal drama met de nodige
gewetensconflicten
Een film in een film zorgt vaak voor een luchtig effect
zoals bijvoorbeeld Fellini in Otto e
mezzo (1963) laat zien, maar in También
la lluvia is het een bloedserieuze aangelegenheid, die steeds ernstiger
vormen aanneemt. In de laatste film draait het om een historische weergave van
de reis van Christoffel Columbus naar het Caribisch gebied en de kolonisatie aldaar
van de Taino, een Indianenvolk. Om geld uit te sparen gaat de Spaanse filmploeg
van regisseur Sebastián en producer Costa (resp. rechts en links op de poster) in 2000 naar de stad Cochabambu in Bolivia.
Dat daar een ander soort Indianen woont nemen ze voor lief.
De film begint sterk met de vele stedelingen die op de
auditie afkomen. Als Sebastián en Costa arriveren staat de rijen tot ver in de
straten. Costa wil al die mensen niet en stuurt ze weg, maar de Indiaan Daniël
Aduviri met de vurige ogen die samen met zijn dochter Belén in de rij staat, wijst
hem erop dat ze allemaal een kans zouden krijgen. Ondertussen wordt een
levensgroot kruis met een helikopter naar een plaats in de bergen vervoerd waar
het verhaal zich afspeelt. Als ze dat in de hoogte proberen te krijgen vallen
er nog net geen slachtoffers. Dat had ook met een kraan gemoeten, zegt Sebastián
achteraf hoofdschuddend.
De voortgang van de film gaat moeizaam. Tijdens de
tekstlezing drinkt Anton, die de rol van Columbus speelt, veel wijn. Hij vindt
dat Columbus conservatief was, maar Sebastián zegt dat hij voor de belangen van
de Indianen opkwam. Er ontstaat ook discussie tussen Sebastián en Costa of ze
Daniël mee laten doen als de opstandige Hatuey. Costa wil hem liever niet, maar
Sebastián zet door vanwege zijn vurige houding. De figuranten krijgen de
opdracht een bolletje goud te zoeken en krijgen in ruil daarvoor twee dollar.
Een assistente maakt tegelijkertijd een documentaire over de
film, een The making of, waarin zij
personages ondervraagt over hun rollen en ook filmt ze het verzet tegen een
waterleidingsbedrijf dat met medewerking van de overheid de Indianen van hun
putten wil beroven. Dit blijft niet bij een incident, maar neemt ernstige
vormen aan waarbij Daniël zich als een spreekbuis ontpopt. Costa vraagt hem
zich afzijdig te houden vanwege zijn rol in de film, maar Daniël kan de strijd
tegen het onrecht niet zomaar naast zich neerleggen.
Inmiddels komen de Indianen op de filmset ook in opstand,
bijvoorbeeld als ze, achtervolgd door de Spanjaarden, hun kinderen moeten
verdrinken in de rivier. Ook al zijn het poppen die ze daartoe uitgereikt
krijgen, ze weigeren mee te doen. Tijdens een ontvangst op het gemeentehuis
proberen Sebastián met de burgemeester te praten over de rechten van de Indianen
op water, maar de laatste is daar doof voor. Hij verwijt de filmmakers dat ze
de figuranten zelf maar twee dollar geven voor een bolletje goud.
Daniël wordt bij protesten in elkaar geslagen. Sebastián is
in crisis over de film, maar Costa haalt hem over door te gaan. Er is alleen
nog de kruisscène te spelen. Costa geeft Daniël geld om af te zien van deelname
aan de protesten. Daniël accepteert het geld maar gaat toch verder. Hij wordt
opgepakt en belandt in de gevangenis. Costa moet ook nog geld geven aan de
directeur om hem vrij te kopen. Dat is voor de duur van de film. Sebastián
vindt dat moreel moeilijk en nog moeilijker om Daniël daarover niet in te
lichten. Als Belén, de dochter van Daniël, later in het centrum gewond raakt en
haar moeder aan Costa vraagt haar naar het ziekenhuis te vervoeren, raakt ook
Costa in gewetensnood. Een spannende ontknoping volgt.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten