Veel stil spel van een verwarde taxichauffeur
De film Batalla en el cielo begint en eindigt met een
pijpscène. Generaalsdochter Ana met een rasta-achtig kapsel zit op haar knieën
voor de dikke ebrilde chauffeur Marcos, die haar haar hele leven van hot naar
haar door Mexico Stad heeft gereden. Ze bevredigt hem met overgave. Het zou
interessant zijn te weten te komen waarom ze dat doet, maar dat weet alleen de
hemel. Wij zien dat ze een traan loslaat uit haar oog.
In een volgende scène loopt Marcos in het donker achter een
groep marcherende soldaten aan. Hij is verantwoordelijk voor het hijsen en
strijken van een kolossale Mexicaanse vlag. Tijdens de plechtigheid wordt hij
opgebeld door zijn vrouw die hem vertelt dat het jochie dat ze gekidnapt
hebben, overleden is. Het zou interessant zijn te weten te komen hoe dat zo
gekomen is, maar dat weet alleen de hemel.
Marcos verkoopt in een doorgang van de ondergrondse samen
met zijn vrouw wekkers en klokken tot het tijd is om Ana van het vliegveld te
gaan ophalen. In de drukke metro gaat zijn bril stuk maar dat weerhoudt hem er
niet van gewoon in zijn auto te stappen. Ana neemt hem mee naar een boetiek,
die bevolkt wordt door vrouwen die mannen aan hun gerief helpen. Een
medewerkster klaagt tegen Ana dat Marcos alleen met haar wil. Ana gaat naar hem
toe. Hij vertelt haar over de ontvoering. Ana zegt hem dat hij naar de politie
moet gaan.
Zijn vrouw vraagt hem waar zijn bril is. Hij zegt dat die
vol krassen zit. Waarom zegt hij niet gewoon dat die in de metro kapot gevallen
is? Zijn vrouw vindt dat hij zijn reservebril moet opzetten. Ze is boos dat hij
Ana heeft ingelicht. Ze insinueert dat hij haar om het leven moet brengen.
Marcos is vaak afwezig. Hij maakt een verstrooide indruk,
ongetwijfeld omdat hij van slag is door de ontvoering. Hij staat bijvoorbeeld
met zijn auto voor een stoplicht en vergeet door te rijden. Of hij staart bij
een tankstation naar een demonstratieve optocht (van wie, dat weet alleen de
hemel) die in het donker gehouden wordt.
Marcos gaat weer naar Ana. Hun vrijscène wordt, net als
eerder die tussen de dikke Marcos en zijn nog dikkere vrouw, uitgebreid in
beeld gebracht (zie trailer). Daar liggen ze dan, na afloop, naast elkaar in bed.
Ana zoekt zijn hand nadat de seksuele lust bevredigd is. Wat hiermee bedoeld
wordt, weet alleen de hemel. Misschien heeft Ana wel met de man te doen.
De vrouw van Marcos vraagt hem nog één dag te wachten met
zich aan te geven, want de volgende dag is de bedevaart. Marcos is wanhopig.
Hij klimt naar een bergtop en slaat zijn handen voor zijn gezicht. Hij gaat
naar Ana en zegt dat hij zich gaat aangeven, maar als hij de deur uit is, staat
hij als een blok beton op de galerij in zijn broek te plassen. Hij gaat terug
om te zeggen dat hij zijn jack vergeten is, maar steekt Ana met een mes dood.
Marcos schuifelt in de massa mee naar de kerk. Hij ziet een
man die op zijn knieën meedoet waarbij een metgezel steeds een kleedje achter
hem oppakt en weer voor hem neerlegt. Marcos schuift vervolgens met een zak
over zijn hoofd op zijn knieën over de stoep naar de kerk.
Reygadas debuteerde eerder met Japón (2002). Deze nogal
onevenwichtige tweede film bevat mooie beelden, maar roept meer vragen op dan
dat er antwoorden gegeven worden. Lange trage shots verbeelden het drama rond
de taxichauffeur, maar een beetje meer uitleg was bevredigender geweest.
Hier
de trailer met de bedscène tussen Marcos en Ana.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten