Operatie geslaagd, patiënt overleden

De grand old lady zucht. Ze denkt aan de tijd dat ze nog in aanzien stond, in de bloeitijd van haar leven verkeerde. Democratie was een toonaangevend beginsel. Ze is nog steeds niet afgeschreven. Veel mensen snakken nog naar haar aanwezigheid. In China wordt er op lokaal niveau hard voor haar gestreden. In landen daarentegen waar ze al tijden een vertrouwd verschijnsel is, maakt men er een potje van, de Verenigde Staten voorop. Wat heeft de vuilspuiterij tussen democraten en republikeinen nog te maken met haar wens: de macht aan het volk. Ze heeft nooit kunnen denken dat haar ideaal zo zou ontaarden. Ook in haar thuisbasis Europa zijn machten omhoog gekomen die haar gezag tarten. Grote ondernemingen, bureaucratische instellingen maken de dienst uit en beperken haar invloed.

Ze zucht nog eens en kijkt uit het raam. Waar blijft die nieuwe verkenner toch? Hij zal toch nog niet zitten te pennen? Ze heeft hem op het hart gedrukt dat hij andermaal met slecht één A-4tje bij haar moest komen. Ze heeft meer aan haar hoofd. 

Ha, daar is hij eindelijk. In een T-shirt zowaar. Hij zet zijn fiets in het rek, zich onbewust van het feit dat hij geobserveerd wordt. De vorige man zat in een strak pak en keek onwennig om zich heen. Het speet hem ongetwijfeld dat hij niet bij de koningin mocht komen. Hij was een goede vriend van de man met wie ze de laatste jaren een affaire had. Door wie ze zich veel te veel had laten inpakken, besefte ze, toen het in een klap uitraakte. Toestanden die ze liever zo snel mogelijk vergeet. Deze man oogt betrouwbaar. Ze neemt alvast plaats achter haar bureau en kruist haar vingers. Ze heeft zichzelf beloofd dat ze zich niet meer laat inpakken.

De man hijgt uit op zijn stoel, nadat hij het velletje papier uit zijn achterzak gehaald heeft. Ze werpt er een blik op en ziet dat het goed is. Rechtvaardige hervormingen, samenwerking tussen de landen, eerlijk delen. Ze had aanvankelijk gehoopt dat de twee grote partijen nader tot elkaar zouden komen, maar achteraf besefte ze dat zoiets ijdel was. Twee partijen die elkaar in de campagne de tent uitvochten, konden niet samen het volk dienen. Dat blijft ruzie. Het zou ook een blamage zijn voor het toch al zo op de proef gestelde vertrouwen van het volk in haar. Dan maar over links, heeft ze bedacht. Rechts was onmogelijk. Een historisch feit in dit land. Ze kan de stemming van het volk goed begrijpen. Het is haar nog steeds een raadsel waarom die lachebek zoveel stemmen haalde. Wat heb je te zoeken bij iemand die een koers vaart die het land naar de ratsmedee voert. Operatie geslaagd, patiënt overleden, dacht ze laatst nog, toen ze laatst naar Nieuwsuur keek.

De beelden van de massa-demonstratie in Spanje grepen haar aan. Zo’n goedmoedige pastoor die zich druk maakte over de huisuitzettingen, die hand over hand toenemen. Meteen daarna werd de demissionaire minister van financiën door Gwen ter Horst aan de tand gevoeld. De bewindsman zag wel heel bruin, maar had geen tijd gehad om in de Spaanse steden zijn oor te luisteren te leggen bij de door werkloosheid en armoede geteisterde bevolking. Hij zei dat hij de problemen van de mensen wel begreep. Maar meteen daarop begon hij erover dat een sterke economie ook het beste voor hen was. Woedend kon ze daarover worden. Zo'n koude saneerder. Wat een dedain voor alles waar zij voor stond. De economie was niet de oplossing maar juist het probleem. Het werd tijd dat de financiële wereld onder controle van het Europees parlement gebracht werd. 

Ze tekent het briefje en geeft het hem terug. ‘Ga zo door,’ zegt ze. ‘Voor volk en mij, maak ons beiden blij.’

Met dank aan Nelleke Noordervliet voor het idee, Gustav Klimt voor de afbeelding van Pallas Athene.