Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 23 september 2012

Filmrecensie: Occident (2002), Cristian Mungiu




Sterk drieluik over relatieproblemen

In dit debuut van Cristian Mungiu, die later hoge ogen scoorde met Vier maanden, drie weken en twee dagen (2007), handelt het om enkele Roemeense stelletjes en hun families die op een grappige, melodramatische manier om elkaar heen draaien.

In Luci en Sorina gaat het om een jong stel dat door financiële problemen hun appartement kwijtraakt en letterlijk op straat komt te staan. Het stel zit op het kerkhof om de raad van de overleden vader van Sorina in te winnen. Als de negenentwintigjarige Luci wordt geraakt door een fles brengt de Fransman Jérome, die in de buurt is, Luci met zijn auto naar het ziekenhuis. Luci verveelt zich daar al gauw en gaat naar een reclame-bureau om werk te vinden en naar ‘tante’ Leana voor onderdak. Sorina helpt op een basisschool en kan daar voorlopig slapen. Als Luci als wandelende reclamepop rondloopt ontmoet hij een vrouwelijke collega, de 24-jarige dichteres Mihaela. Hij doet tegen haar alsof niet hij maar zijn vriend in de narigheid zit. Sorina woont inmiddels in een nieuwe flat. Als Luci bij haar op bezoek gaat, doet Jérome open. Hij draagt de badjas van Luci. Sorina zegt dat ze in de keuken slaapt. Luci krijgt op een terras van een winkelcentrum bezoek van twee heren die tante Leana willen laten weten dat haar zoon Nicu dood is. De dochter van tante valt flauw als ze het bericht hoort. Luci fietst naar Sorina die niet aanwezig is maar een briefje heeft achtergelaten.

Mihaela en haar moeder begint met de trouwerij van Mihaela. Vasile, haar toekomstige man, komt niet opdagen. Luci en Sorina zien Mihaela treurend op het kerkhof. Haar moeder, een kapster, bespreekt met haar cliëntèle hoe het verder moet. Ze gaat naar een datingbureau. Een jonge rijke Italiaan wil haar dichtbundel uitgeven. Deze Luigi blijkt zwart maar wordt met veel egards ontvangen, al wil de vader, kolonel Marian, niets van een verbintenis weten. Ook Mihaela heeft haar bedenkingen. De kolonel meldt aan de dochter van tante Leana dat haar zoon dood is. De dochter valt flauw. Luci kan bij de kolonel en zijn vrouw intrekken. Hij gaat naar Sorina om dat te zeggen, maar die vertrekt net met Jérome. Als ze Luci ziet voelt ze zich schuldig. Ze stapt uit de auto om hem te omhelzen.

In Nae Zigfrid en de kolonel neemt de kolonel afscheid van zijn werk. De volgende dag zal zijn dochter Mihaela trouwen. Ook Van Horn, een vertegenwoordiger van de Europese Unie, die een kind zoekt om te adopteren, houdt een toespraak. Luci vindt de trouwringen op het kerkhof. Vasile is daar in slaap gevallen. Nae, die in Duitsland een drukkerij heeft, gaat naar de kolonel vanwege een diefstal van een opblaaspop. Hij kent hem nog uit 1988 toen hij illegaal de Donau overstak. De kolonel had toen gezegd dat hij altijd een beroep op hem kon doen. Nicu vluchtte in 1989 samen met Luci op een opblaaspop over de Donau en werkte bij Nae. Nae komt vertellen dat Nicu verongelukt is en wilde de pop aan Luci geven, maar die is inmiddels gestolen. Als de pop weer boven water is, wil Luci die niet hebben. Nicu liet hem in de steek. De kolonel vraagt of Nae zijn dochter Mihaela niet wil meenemen naar Duitsland. Dat wil Nae wel. Tante vindt het niet erg dat Nicu er niet is. Als hij het in Duitsland naar zijn zin heeft is dat prima. Luci is verdrietig dat Sorina met Jérome meegaat. Hij neemt ook afscheid van Mihaela.     

De wat dwars overlappende verhalen worden besloten met het vrolijke lied Wij zijn de helden in 2000 dat we al eerder hoorden op een cassettebandje dat Mihaela aan Luci gaf.
Occident is een intelligente film met humor, zoals de berenkop die tante op haar balkon ziet. In het derde deel belt zo daarover met de politie, juist als Nae bij de kolonel zit.
Een sterk scenario van Mungiu, uitgebracht met steun van het IFFR en voor het eerst vertoond in Nederland in 2008.


Hier de trailer  

1 opmerking: