Miereneuken, Freek de Jonge, 11 september 2012

Zes kabinetten in tien jaar is niet alleen voer voor opiniepeilers maar ook voor cabaretiers. Behalve Freek de Jonge laten ook Jan Jaap van der Wal en Dolf Jansen van zich horen. In De stemming 4, de vierde verkiezingsconference die Freek de Jonge vanaf 5 september j.l. in Workum hield, ging het helaas niet meer zozeer over de politiek als wel om de manier waarop hijzelf zich manifesteert in de media, getuige de lange uitweiding over een mogelijk optreden bij De Wereld Draait Door.

De aankleding in het Compagnietheater in Amsterdam is fraai. Het decor bestaat uit een hardloopbaan en daarachter een groepje poppen met rode koppen en gekleed in hetzelfde donkerblauwe geruite kostuum als Freek. Later zegt hij dat hij twee stropdassen draagt omdat Samson daar ook veel succes mee heeft. Bij binnenkomst roept hij dat ook Rutte zou komen. Het is jammer dat hij er niet is. Hij lacht altijd, of een grap nou goed of slecht is. Later komt hij daar nog op terug. Wellicht een sneer naar de demissionair minister president, die niet tegelijk met hem in een televisieprogramma wilde. De komiek zou altijd zo zuur op de VVD reageren.

Freek opent zijn show met een dagje dat hij met zijn kleinzoon doorbracht. De toekomst van het nageslacht gaat hem aan het hart. Rutte kan dat niet zeggen, want die heeft geen kinderen. Met zijn kleinzoon loopt hij naar een bank om de jongen te laten zien hoe een euro eruit ziet. Hij kent de huidige financiële gebruiken niet meer zoals het pinsparen, waarbij je meer spaart naarmate je meer uitgeeft. De bank is ook niet meer wat het geweest is: ommuurd, beveiligd met camera’s, maar dat heeft niet geholpen want de bankrovers zitten tegenwoordig binnen. De JSF brengt hem op het leger. Hoezo hebben we dat nodig? Stormen de Belgen op naar Zeeuws-Vlaanderen omdat we de Hedwige polder niet onder water willen zetten? We hebben 1.7 miljoen rollators en kunnen die altijd in slagorde inzetten. Een mooi beeld.

Verschillende keren komt hij erop terug dat hij is opgegroeid met honderd procent vertrouwen in de mensheid en dat dat keer op keer beschaamd wordt. Op straat zag hij, nog steeds met zijn kleinzoon aan de hand, een man wat onzekere, verdachte pasjes maken. Het leek op de houding die de nieuwslezers innemen sinds ze staande het journaal presenteren. Hij waarschuwde een surveillerende agent, die op een mountainbike zat en daarom geen reet kon zien. De agent herkende de komiek en stapte op de verdachte af, waarbij hij de naam van De Jonge noemde. Het bleek een bonafide makelaar die zijn gram haalde in de Telegraaf.

Hij probeert zijn kleinzoon iets uit te leggen over politiek, maar dat komt niet aan. Het gaat de vierjarige boven de pet. Hij kijkt zijn opa aan en vraagt hem waarom hij niet dood gaat. Opa weet niet wat hij daarop moet zeggen. Pas aan het eind van de show geeft Freek het antwoord. Hij is nu al benieuwd naar de volgende verkiezingen en wil graag zien wat zijn kleinzoon van de wereld gaat maken. 

Freek zou op Marianne Thieme willen stemmen als ze ervoor zorgt dat de huisdieren beteugeld worden. Laatst was er ergens een kakkerlakkenplaag omdat iemand die een reptielachtig huisdier hield de kakkerlakken die als voedsel dienden vrijliet in een parkje. De 50 plus partij omschrijft hij als te vette oude kaas. Roemer heeft zich te snel rijk gerekend. 

Daarna volgt een heel verhaal over een uitnodiging om te spreken op een feestdag voor de VNG op het Malieveld. Hij sprak daar een vrouwelijke afgevaardigde uit Saba, tegenwoordig ook een Nederlandse gemeente. Toen Gerd Leers haar in het oog kreeg, sommeerde hij haar terug te gaan omdat het daar veilig genoeg was. Opstelten knoopte zijn jasje dicht en herstelde de rust. Later liep Mark Rutte weg, omdat Freek een verband legde tussen het eerste liberale kabinet van kort Van der Linden en het laatste, net zo korte. Zijn toespraak over het land dat in coma lag, viel niet goed, maar Beatrix zond hem een inspirerende blik die hij aan de zaal probeerde terug te geven. 

Hij refereert aan de laffe toespraak van Rutte tegen de Olympische sporters, die beladen met medailles thuiskwamen. Waarom sprong de man, desnoods met een pilletje, niet over zijn schaduw heen om een ferm pleidooi te houden voor de Spelen in Nederland in 1928. Stort allemaal die duizend euro terug en we komen een heel eind. Daarnaast gaat de overheid pinsparen.

Een show met kwaliteit al miste ik op het eind een pleidooi recht uit het hart voor een nieuwe duurzame toekomst waarin we onze idealen kunnen verwezenlijken.