Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 18 december 2011

Jesus Camp (2006), documentaire van Heidi Ewing en Rachel Grady


Uitbundig maar vooral hartverscheurend christelijk zomerkamp.

Op de voedingsbodem van de Moral majority uit de jaren zeventig is een nieuwe beweging opgekomen. Radio presentator Mike Papantonio uit Missouri treedt met luisteraars in gesprek over de gevaren van de Evangelists, die een kwart van alle Amerikanen uitmaken en van plan zijn de scheiding tussen kerk en staat ongedaan te maken. Ik kan me zijn bezorgdheid voorstellen. De manier waarop jeugdpastor Becky Fischer kinderen toespreekt is op zijn minst bedenkelijk. Het creationisme geeft antwoord op al hun vragen en verklaart klimaatverandering als onzin.

Becky is in Missouri en roept kinderen op om naar het zomerkamp in North Dakota te komen. Ze ziet het kamp als een tegenwicht tegen de jeugdkampen in islamitische landen. Het is hun god tegen de onze. Ze spreekt Levi aan, een van de drie kinderen die tijdens het kamp gevolgd wordt. Hij werd al op zijn vijfde verlost, zegt hij en denkt dat God hem op kamp zal leren om te gaan met de anderen want dat vindt hij moeilijk. De andere twee zijn Rachael en Victoria. De negenjarige Rachel evangeliseert tussen het bowlen door, Victoria is verzot op dansen op christelijke popmuziek.

Het kamp begint met een Pinkstergemeente-achtige opwekking op muziek. Becky spreekt over zonde en zegt dat Harry Potter in het Oude Testament tot de dood veroordeeld zou worden. Ze heeft een flesje water bij zich waarmee de kinderen hun handen kunnen wassen. Haar toon wordt steeds intimiderender. Kinderen huilen en bekennen door de microfoon hoe moeilijk het is om te geloven. Op de slaapzaal schijnen ze met hun zaklantaarns en proberen elkaar bang te maken tot een surveillant zegt dat hij niet van spookverhalen houdt.

Becky toont voorwerpen die ze bij haar toespraken gebruikt zoals een Barbie en een Ken die de eerste mensen moeten verbeelden. De kinderen zijn tegenwoordig visueel ingesteld en daar moet ze rekening mee houden. Ze zoekt in speelgoedzaken naar voorwerpen die passen bij haar leerstellingen.

Rachael vindt het kamp te gek. Levi moet de kinderen toespreken en oefent een preek over de sleutelgeneratie. Dat gaat niet over kinderen die na school zichzelf moeten vermaken maar over kinderen die tot een uitverkoren generatie behoren. Hij weet dat hij zelf alleen maar een kanaal is waardoor de geest zal spreken.

Inmiddels slaat men kopjes stuk die de slechtheid moeten voorstellen, zoals het staatsbestel dat niet toelaat dat ze mogen bidden op school (en waardoor veel Evangelisten zelf hun kinderen onderwijs geven). De Verenigde staten zijn Gods natie, maar velen hebben God uitgebannen.
Becky toont een pop van hun grote roerganger George Bush en roept op om oorlog voor hem te voeren. Op de laatste avond wordt Levi naar voren geroepen en hem voorgehouden dat hij als prediker het Amerikaanse volk zal terugvoeren naar de heiland. Daarna wordt een anti -abortus betoog afgestoken die weer veel tranen veroorzaakt. Later is de groep in Washington om daar met dichtgeplakte monden te demonstreren voor het leven, Pro Life.

In een megagemeente in Colarado Springs spreekt Ted Haggard, de voorzitter van de Evangelisten die wekelijks overleg heeft met Bush. Ook Levi is erbij. Hij vertelt Haggard over zijn eigen preek. De prediker vraagt hem of het succes te danken was aan de inhoud of het feit dat hij nog zo jong was en raadt hem aan zijn uitstraling te gebruiken tot zijn dertigste als hij meer kennis en ervaring heeft. Hij looft in de camera de goddelijke wezens die op de scholen als dieren worden gezien, ontstaan uit natuurlijke selectie. 

Radiopresentator Papantonio heeft Becky Fischer aan de lijn en vraagt haar waarom ze kinderen inzet voor het evangeliseren. Jong geleerd is jong gedaan, antwoordt Becky, die geen enkel probleem ziet in het indoctrineren. Op de vraag over de scheiding van kerk en staat antwoordt ze dat de democratie hen zal vernietigen. Papantonio dankt haar voor het gesprek en mompelt dat het niet gekker moet worden.

Dat ben ik met hem eens. Het is inmiddels vijf jaar geleden dat deze met Oscars bekroonde documentaire gemaakt is. Ik denk dat de Evangelisten alleen maar aan kracht hebben gewonnen. Des te erger voor kinderen als Levi, Rachael en Victoria die niet in vrijheid zelf hun toekomst kunnen bepalen. Wat moet er uit zo’n opvoeding voortkomen? Hoe is het mogelijk dat het in de Verenigde Staten, dat land of the brave and the free, tot zo’n regressie gekomen is? Waardoor voelt men zich bedreigd? Een goede documentaire roept meer vragen dan antwoorden op.  
    

1 opmerking: