Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 20 december 2011

Filmrecensie: Ten Canoes (2006), Rolf de Heer


Een verhaal met een moraal in een verhaal.

De rovershoofdman spreekt, al is dat in deze film in de gedaante van aboriginal Minygului, een man met drie vrouwen, tegen zijn jongere broer Dayindi die een oogje heeft op de jongste vrouw. Het verhaal, bedoeld als hulpmiddel om goed te leven, wordt in kleur vertelt tijdens de zwartwitte ganzenjacht per kano en af en toe wordt weer teruggeschakeld naar het heden. Minygului vertelt in zwart wit tot de steeds ongeduldiger wordende Dayindi hoe ze kano’s maken van basten en hoe ze overleven in bomen tijdens de tocht. 

In een tijd waarin ieder nog een visje in de grote poel was, zo’n beetje na de grote vloed, leefde voorvader Ridjimitaril, het lijkt wel de naam van een medicijn. Deze voorvader, die ik verder afkort met Rid, had drie vrouwen: de wijze Banalandju (Bana), Nowalingu (Nowa) die snel jaloers is en graag naar andere mannen kijkt en tenslotte de jonge Munandjava (Muna), een mooie, stille meid. Rid heeft een jongere broer, Yeeralparil (Yeel), die geen vrouw heeft, in het kamp voor alleenstaande mannen woont en een oogje op Muna heeft. Behalve de machtige sjamaan, die goede en slechte magie kan onderscheiden, woont er in het kamp ook nog een witbebaarde veelvraat Birrinbirrin (Birrin), die twee vrouwen heeft, een liefhebber is van honing was en die ook steelt.

Opeens komt er een vreemdeling om de hoek kijken. Er wordt druk gespeculeerd wat hij komt doen. De sjamaan waarschuwt: als de vreemdeling je poep verbrandt krijg je buikpijn en ga je dood, maar het is nog erger als hij je ziel steelt. In het kamp is men echter veilig. Birrin gaat er zelf op uit om honing te zoeken want zijn vrouwen weigeren dat voor hem te doen. Yeel sluipt naar een plek waar hij Muna kan zien maar Bana jaagt hem weg.

Het leven verandert als Nowa verdwijnt. Er zijn veel speculaties die allemaal getoond worden. Een oom komt langs en zegt dat hij haar in de hut van de vreemdeling zag. Ze bespreken manieren om Nowa terug te krijgen. Ze gaan op pad. Yeed mag niet mee, omdat hij de taak van Rid moet overnemen, mocht die overlijden. De krijgers komen thuis zonder Nowa die niet in het vijandelijke kamp was. Oom heeft zich vergist. Rid is depressief en valt ten prooi aan een boze geest, die zijn invloed doet gelden door de problemen te verergeren.

Rid ontmoet de vreemdeling en vraagt waar Nowa is. De vreemdeling weet het niet maar helpt zoeken. Hij wijst op een man die zit te poepen. Rid doodt hem, maar het is de verkeerde man en de stam wil als genoegdoening een vergeldingsactie waarbij ze pijlen mogen werpen op Rid en Yeed, net zo lang tot een van hen geraakt is.

Dayindi wordt inmiddels ongeduldiger maar zegt dat het verhaal een boom is met vele takken.

Rid wordt geraakt, maar niet dodelijk. Uiteindelijk gaat hij toch, dood omringd door dansende stamgenoten. Ze wuiven met bladeren om diens ziel weg te jagen naar de waterpoel.

Dayindi leerde van dit verhaal, om geduld te betrachten, zegt Minygului. Na de dood van Rid komt Nowa terug en rouwt. Ze was door een rivierbende ontvoerd en verkocht aan een woestijnvolk. Bin zegt niet ten strijde te trekken maar het geval te vergeten. Yeed huppelt naar Muna, maar krijgt ruzie met Bana die ook wel wil.

Dayindi loopt na het verhaal de hut van de jongste vrouw van zijn broer voorbij. Iedereen gelukkig, lacht Minygului. Hij weet niet meer of Dayindi nog een vrouw kreeg, maar vindt deze antropologische schets zelf wel geslaagd. 
 


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten