Veel geschreeuw en weinig wol.
Toneelregisseur Ivo ten Hove maakte een filmdebuut, dat niet
veel anders is dan zijn toneelstukken. Er zijn de toneelspelers van Toneelgroep
Amsterdam,.er komt seks in voor en veel geweld, er zijn flitsende licht- en
geluidseffecten met zware bassen, die op de kijker indreunen. Het is weer rauw,
met grof taalgebruik, gescheld, ruzies en actie, heel veel actie.
Het verhaal speelt zich af in vijf dagen, afwisselend in
Marokko en in Amsterdam maar toch vooral in de laatste plaats, die ook de titel
van de film draagt. Ten Hove stelt Amsterdam voor als een poel van verderf en
dat laat hij meteen al zien met een fragment uit dag drie waarin een auto met
caravan er achteraan door de stad scheurt.
De film wordt aangekondigd als een mozaïekfilm, dus met
allerlei verhalen die naast elkaar staan, maar de samenhang valt mee. Het
begint met de Marokkaanse Khaled, die een meisje, Roos Stout, na het
boodschappen doen terugbrengt naar haar flat. Een beginnende romance. Roos
heeft twee criminele broers, Johnny en Sjaak, die samenwerken met Khaled. Ze
stelen auto’s die ze doorverkopen aan handelaar Willem, een rolletje voor Ten
Hove, als was hij Fellini. Johnny is niet te beroerd om geweld te gebruiken.
Khaled steelt ook een filmcamera van een Amerikaans stel, John en Donna, dat in
Amsterdam hun vijfjarig huwelijk viert. Later op de dag ontmoet John Roos in
een café en verleidt haar.
In Fez arriveert een brief van Khaled met geld. Diens vader
ligt op sterven. Zijn jongere broer Abdul wordt naar Nederland gestuurd om
Khaled op te halen.
Dag twee begint op een camping onder de rook van de
Hoogovens. Khaled wordt geknipt door een homo van een Belgisch stel en ziet een
ruziënde Duits echtpaar met hun dochter in een caravan arriveren. Dochter
Hannah is haar ouders beu en beent naar het strand. Adbul is aangekomen in
Nederland, wordt aangerand door een zakenman en is zijn bagage kwijt. Johnny en
Sjaak verkopen een gestolen Porsche aan Willem en willen de illegale Khaled
dumpen. Khaled droomt van een eigen fastfood zaak: Maroccan delight.
Op dag drie wordt Abdul opgepakt door een politieman (Hans
Kesting) en op hardhandige wijze ondervraagt. Donna denkt dat John de vorige
dag gesnookerd heeft en wil naar het Van Gogh, maar John wil weer snookeren,
een mannensport, zegt hij. Khaled wil met Roos trouwen, maar die wil hem niet
meer. Zij vreest dat hij haar trouwt voor een Nederlands paspoort en zegt dat
ze verliefd is op John. De politie zoekt naar Khaled en vindt geld in zijn
kamer.
Heinz drinkt bier en maakt ruzie met zijn vrouw, die
overstuur is en vraagt waarom hij haar niet meer neukt. De Belgische homo’s
bezweren de ruzie en nodigen het echtpaar uit voor een borreltje. Inmiddels
zijn Johnny en Sjaak op de camping aangekomen en zien daar Khaled samen met
Hannah. Ze duwen ze in de caravan van de Duitsers en rijden ermee weg. Een
dolle rit door Amsterdam die eindigt op de Dam.
De spanning wordt steeds meer opgevoerd in de film, dat is
te merken ook aan de lage bassen. Het scenario van Jeroen Planting zit goed in
elkaar, al is niet alles duidelijk. Wat voor gezin is het gezin Stout, met de
moeder (Kitty Courbois)? Waarom wordt er zoveel geweld gebruikt tegen Abdul,
die later juist weer beschermd wordt?
De film ontroert alleen op het eind als de twee broers,
Khaled en Abdul, zich met elkaar verenigen. Het is teveel Amsterdamned,
de actiefilm van Dick Maas. Je zou meer inhoud mogen verwachten van een
gerenommeerd toneelregisseur, een wat subtieler beeld van een van de mooiste
hoofdsteden van de wereld. Beter aansluitend op het mooie Travelling Fast
van Rick Elsgeest, Bo Koek en Gerrie Arling, gezongen door Eckhardt &
Priska Kemp.
Hier
een reportage uit de Volkskrant van 23 augustus 2007 tijdens het maken van de
film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten