Beste lezers van dit blog,
Het jaar loopt rap naar het einde. Tijd voor een kleine
terugblik. Ik ben ongeveer een jaar als blogger begonnen en merk dat mijn blog Allerhande
en vooral literatuur in een jaar tijd steeds meer gelezen wordt. Dat is
voor mij een belangrijke beweegreden om verder te gaan.
Met de bedoeling, zoals bovenaan mijn blog te lezen is, om
te kijken waar zich nieuwe maatschappelijke initiatieven aandienen die ons uit
het moeras kunnen trekken.
We hoeven over 2011 niet teleurgesteld te zijn. Wie had een
jaar geleden kunnen denken dat de vakbond FNV zou worden opgedoekt om plaats te
maken voor een andere organisatie, een nieuwe beweging zelfs? Wie had de Occupy
beweging kunnen verzinnen? Ik was verrast dat de Madrilenen na de opstand in
Egypte hun zorgen kenbaar maakten en had niet verwacht dat het nog verder zou
gaan, dat de beweging zich steeds meer zou vertakken, tot aan mijn woonplaats
Haarlem toe zelfs, waar ik onlangs nog tenten en pallets in een parkje zag
staan. Hoewel dit soort spontane actie wellicht met de vorstperiode een zachte
dood zal sterven, is de toon gezet en smaakt de bereidheid om samen een andere
eerlijker, menselijker maatschappij tot stand te brengen naar meer. De
actiebereid is groot en komt uit onverwachte hoek op gang, zoals de afgelopen
weken in Rusland merkbaar was. Een paar dagen geleden werd de Russische blogger
Navalny
vrijgelaten, morgen spreekt hij een protestdemonstratie toe.
De hoeveelheid blogartikelen is langzaam toegenomen tot
minimaal één per dag. Ik laat me leiden door mijn interesse. Ik recenseer
boeken die ik niet op een andere plaats onderbreng, films die ik interessant
vind, die soms tegenvallen, maar vaker mee. Op dit moment ben ik het beu om
over economie te schrijven, omdat dat steeds maar hetzelfde is. Het is treurig
te horen dat leidinggevenden, die er niets van gebakken hebben nog steeds met
een gouden handdruk wegkomen en dat achttien bestuurders in de jeugdzorg meer
dan de balkenendenorm verdienen. Genoeg geklaagd. De serie van Tegenlicht over Nederland
op de tekentafel vond ik verfrissend. Ik moet nog steeds denken aan die
biologische boer, Van Hootegem uit Zeeuws-Vlaanderen, die in Florida
aan de Schelde betrokkenheid bij zijn bedrijf en zijn productie belangrijk
vindt. Hij levert aan een verzorgingstehuis waar de leiding met hem meedenkt.
Zo’n plaatselijke samenwerking biedt perspectief. De mensen weten weer wie ze
zijn en eten gezond, de boeren krijgen een betere prijs, het landschap blijft
intact.
Hoe staat het met de relatie tussen de betere wereld en de
literatuur? Ik ben geboeid door wat engagement in de literatuur genoemd wordt,
maar het is een moeilijk onderwerp. Voorop staat voor mij vrijheid. Ik zou niet
willen dat iemand zich in een keurslijf perst om iets maatschappelijks te schrijven,
anderzijds vind ik de literatuur als kunstvorm zich met de toestand van onze
maatschappij te verhouden heeft, maar misschien is zelfs dat laatste alweer te
stellig, te onvrij. Ik zit al een tijdje aan te hikken tegen een artikel De
vrijheid van de kunst, maar kom er niet echt aan toe. Bloggen is
verslavend. Dat ging zelfs in het voorjaar ten koste van de kwaliteit van een
roman, die ik probeerde te schrijven. Inmiddels heb ik in november in het kader
van het Nanowrimo een opvolger geschreven, getiteld De konijntjes.
Die wil ik in de eerste helft van 2012 uitwerkten om mee te kunnen dingen naar
de derde Haarlemse debuutprijs.
Ik wens u allen een goed, gelukkig en strijdbaar 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten