De strijd tussen boeren, burgers en natuurfreaks.
Het is alweer een jaar geleden dat dit programma werd uit
gezonden, maar de actualiteit is er niet minder om. Nog steeds bestaat er een
onverzoenlijke tegenstelling tussen natuurontwikkelaars die willen ontpolderen
en agrariërs die de polders willen behouden. Daarnaast heb je nog politici en
burgers die voor de ene of de andere partij zijn.
In deze documentaire speelt de tegenstelling zich af in het
westelijk deel van Zeeuws-Vlaanderen, een stukje Nederland vastgeplakt aan
België.
In een van de eerste beelden zien we het dorp Koewacht in
het achterland van Terneuzen, waar veel huizen te koop staan en de winkels
verdwenen zijn. Martin Wiersma, gedeputeerde van Groen Links, is voorstander
van een project als Waterdunen, waarbij landbouwgrond aan de natuur wordt overgeheveld. De boeren vinden dat
maar niets en ook journalist Kees Slager spreekt van wilde plannen. Hij vreest
Amerikaanse toestanden met rotte kiezen in de dorpen en kunstmatige resorts
daarbuiten. Het eeuwenoude levensritme wordt verruild voor stilstand, door het
veranderen van het landschap ontneemt men de mensen hun identiteit en de boeren
hun biotoop. Heizler is zo’n boer die een brief heeft ontvangen waarin staat
dat zijn bedrijf moet plaatsmaken voor golfbanen. Hij zegt dat er in de
politiek teveel mensen rondlopen met grote ego’s.
Volgens Slager ontstaat er door de vergrijzing een Florida
aan de Schelde. Hij vindt het niet erg als het allemaal wat langzamer gaat. Zij
hebben de laagste werkloosheid van Nederland.
Planoloog Gert de Roo zegt dat het rijk zich alleen nog
bezig houdt met de main-, brain- en greenports en dat de regio het zelf mag
uitzoeken.
Landschapsarchitect Adriaan Geuze, een Zeeuw van afkomst,
werd door een burgerinitiatief uitgenodigd om te spreken over zijn bezwaren
tegen het project Waterdunen. Hij staat op een boot en spreekt over de
twee gezichten van Zeeland: eb versus vloed, de grootsheid van de schepping
versus de miezerigheid van de bungalowparken, de majestueuze Deltawerken versus
de afzichtelijke villawijken. Hij vindt dat in het gebied veel mogelijk is,
zoals een containerhaven en recreatie. Zeeland zou een leisure-port kunnen
worden. De Zeeuwen begrijpen helaas niet dat veel Nederlanders bij hen willen recreëren,
alleen dan niet in villawijken, afgeschermd van de omgeving. Zeeland heeft ook
op voedselgebied veel te bieden: allerlei soorten vis, zeegroente als zeekraal
en lamsoor, fruit, granen, krieltjes, witte wijn zelfs.
Kim Bakker van landgoed Rijckholt, een appartementencomplex voor ouderen zegt dat hun zorg
meegroeit met de bewoners. Dementerenden hoeven er niet weg maar kunnen er
blijven wonen tot hun dood. ondernemer
Adri Bout Seafarm
toont zijn milieu-neutraal gekweekte schollen.
Biologische boer
Van Hootegem levert aan een verzorgingstehuis. Een biologische boer maakt slim
gebruik van de gratis natuurlijke processen, zegt hij. Hij ploegt niet om het
leven in de grond niet te verstoren, maar gebruikt groenbemesters. Hij wil een
betrokken systeem scheppen, waarmee hij bedoelt dat zijn afnemers weten waar
hun eten vandaan komt. Biologische aardappelen smaken beter, zeggen ook de
meedenkende leidinggevenden van het verzorgingstehuis. De bloemkool hoeft niet
opgewaardeerd te worden met dure zakjes Knorr. ‘Is rijkdom meer dan niet?’
staat er te lezen op een bord in een akker van Van Hootegem.
Prachtig, al die initiatieven. Ze komen er wel uit samen,
zolang ze zich niet laten beetnemen door projectontwikkelaars, die alleen winst
willen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten