Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 17 maart 2018

Filmrecensie: On the road (2012), Walter Salles


Sterke verfilming van cultroman

Vier jaar na Linha de Passe, over het overleven in en miljoenenstad, maakte de Braziliaanse regisseur Walter Salles (Rio de Janeiro, 1956) een fantastische mooie film over het gelijknamige boek On the road, waarin Jack Kerouac een verslag doet van zijn vriendschap met de, vooral in seksuele zin, losbandige Neal Cassidy. Aan het eind van de film laat Salles de rol behang zien waarop Sal Paradise in de rol van Kerouac alle reiservaringen op de typemachine vastlegt. De verschillende plaatsen en staten waar ze samen heen reisden worden ook in typeletters weergegeven.

De film begint met een mooi lied van een man die over een stoffige weg loopt en zich na de dood van zijn vader nergens thuis voelt. Deze man is Sal Paradise, de zoon van Leo, die enkele maanden daarvoor overleden is. We zijn in New York aan het eind van de jaren veertig. Sal ontmoet zijn vrienden Carlo en Dean, die hem eerder vanuit een strafinrichting heeft geschreven dat hij inmiddels getrouwd is met de zestienjarige Marylou. De jongemannen drinken een biertje en roken een joint. Omdat de vader van Sal gezegd heeft dat hij geen eelt op zijn handen heeft wil hij graag de wereld in en wel met Dean die Proust leest en hem doet denken aan zijn broer. Hij neemt afscheid van zijn moeder en volgt al gauw liftend Marylou, Carlo en Dean die met de bus vertrokken zijn naar Denver.

Zijn ervaringen legt hij vast in een boekje dat My life on the road heet. Hij beschrijft daarin ontmoetingen met personen die hem een lift geven, zoals een chauffeur in Nebraska die dynamiet vervoert of een waanzinnige rit met dronken werklieden in een laadbak. Eenmaal in Denver hoort hij dat Dean inmiddels een ander liefje heeft, Camille, een decorontwerpster. Hij brengt de tijd afwisselend met Camille en Marylou door terwijl Carlo een schoonmaakbaantje genomen heeft. Carlo zou ook wel wat met Dean willen en droomt er tegelijk van een groot en kort levend dichter te worden. Op weg naar een nachtclub meent Dean zijn vader te zien die volgens hem daar moet rondhangen, maar dat blijkt hem niet te zijn. Dean heeft een vriendinnetje voor Sal op de kop getikt maar die heeft meer met Terry die hij in de bus ontmoet, waar hij brutaalweg naast haar gaat zitten. Samen plukken ze katoen in Selma maar tenslotte blijft Terry met haar jonge zoon daar toch achter.

Sal gaat terug naar New York om een boek te schrijven maar merkt dat hij toch nog niet genoeg beleeft heeft. In 1948 is het met kerst bij zijn zus in North Carolina als Dean, Marylou en vriend Ed daar opduiken. Dean biedt aan de moeder van Sal terug te rijden naar New York, maar dat gaat met de nodige problemen, waarop Carlo het voor gezien houdt. Na het nieuwjaar in New York gevierd te hebben, vertrekken Dean, Marylou, Sal en Ed naar het zuiden omdat Ed daar zijn vriendin Galatea bij een vreemd gezin gedumpt heeft. De tijd die ze daar doormaken is een van de hoogtepunten van de film. Galatea is furieus dat Ed met Dean vrijt, maar de vrouw des huizes doet haar een middel aan de hand om te zorgen dat hij bij haar blijft.

Dean, Marylou en Sal gaat verder richting Californië. Omdat Dean in San Francisco naar Camille gaat die inmiddels een kind van hem heeft, besluit Marylou terug te gaan Denver en daar een zeeman aan de haak te slaan. Dean wordt weggestuurd door Camille omdat hij niet erg een vader wil zijn en vertrekt naar Denver om zijn vader te zoeken. Sal is blut maar zijn aantekeningenboekje is vol en daarom gaat hij terug naar New York. Tenslotte volgt nog een reis met Dean door Mexico, waarbij Sal lijdt aan dysenterie, maar daarna is het wel gedaan met de vriendschap. Sal zit hij wel zo vol dat hij besluit om zijn ervaringen op behangpapier te tikken.
   
Hier de trailer, hier mijn bespreking van Linha de Passe.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten