Fetisjist loopt na vele misstappen in de val
De altijd weer verrassende documentairemaker Rámon Gieling,
die in 2015 met Home nog een sterk portret maakte van
de vogelvrije vluchteling Cyriaque Kouenou uit Ivoorkust, brengt ditmaal een
verhoor in beeld in 2010 van de Canadese kolonel Russell Williams, verdacht van
seksueel misbruik en moord op verschillende vrouwen in de omgeving van zijn huisje
in Tweed. Het bijzondere is dat Gieling het verhoor dat op een zondagmiddag
gehouden wordt en dat doorloopt tot in de avond, aanvult met prachtige muziek
van een violiste en een cellist. Ze brengen het muziekstuk Fatum ten gehore,
terwijl we ook nog beelden zien van locaties uit de natuur en teksten uit het
Hooglied. Voorafgaande aan het verhoor laat Gieling weten dat alles wat we
horen waarheidsgetrouw is, maar wat we zien de uitkomst is van expressie.
Fatum begint met
een opname van het verhoor in kamer 216, waarbij we links een grofkorrelig
beeld zien van de kolonel die vanaf een positie vlak boven zijn hoofd gefilmd
wordt en daarnaast twee kleinere beelden van de rechercheur die hem
ondervraagt, een meer van boven en een meer van opzij (zie foto). De tijd die steeds met
het verhoor meeloopt staat op 15.00 uur. De rechercheur praat op vriendelijke
wijze tegen Russell en legt uit waarom hij daar is. Onder andere vanwege de
vermissing van Jessica Lloyd, die in dit verhoor nader aan de orde is. Hij
staat niet onder arrest en kan een advocaat raadplegen als hij dat wil. Russell
houdt het bij een bekertje koffie en laat zich niet erg uit over de vragen die
de rechercheur stelt. Hij blijkt dat hij vooral inzit over het feit dat zijn
vrouw in Ottawa kennis van het verhoor krijgt. Een gerucht op de basis is zo
verspreid. Vandaar ook het verhoor op de zondagmiddag, zegt de rechercheur.
De toestand wordt nijpender voor Russell als de rechercheur,
nog altijd heel vriendelijk, met bewijzen komt van bandensporen van zijn auto
die vlak bij het huis van Jessica gevonden zijn, net als schoenafdrukken, die
overeenkomen met zijn eigen schoenen. Het is al avond als Russell bekent dat
hij op een avond in doorgedrongen tot de slaapkamer van Jessica en haar haar
vastgebonden en verkracht. Hij wil echter niets zeggen over de plaats waar
Jessica inmiddels is. Hij zegt dat hij het moeilijk te geloven vindt wat er
gebeurt. Hij wil de impact van zijn verklaring op het leven van zijn vrouw
verminderen, hetgeen volgens de rechercheur het beste gaat als hij meewerkt.
Daarop maakt Russell de plek bekend waar Jessica gevonden kan worden. Ze ligt
daar al een week nadat hij haar eerder naar Tweed had meegenomen en de nacht
met haar had doorgebracht, waarbij hij ook foto’s en video’s van haar maakte in
ondergoed, dat hij uit haar huis had meegenomen. Die liggen bij hem in de
kelder en daar liggen ook opnames van de andere genoemde vrouwen. Op het waarom
van zijn daden moet Russell het antwoord schuldig blijven. Ook weet hij niet of
zijn acties zich weer herhaald zouden hebben als hij niet was opgepakt, maar
zal na al zijn gruwelijkheden de wereld alleen nog vanuit de celmuren waarnemen.
Fatum (Room 216)
draagt de ondertitel ‘enige bespiegelingen op de notie van liefde en dood’. Hoewel
de fragmenten uit het Hooglied niet eens zoveel toevoegen aan de vreselijke
betekenis van Russell, doen de beelden uit de onverschillige natuur en van het
vrouwenondergoed waarin Russell zich graag vertoonde, dit wel. Meer nog zetten de
indringende klanken van de viool en de cello zetten het menselijk drama van
Griekse proportie kracht bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten