Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 2 maart 2018

Filmrecensie: A dangerous method (2011), David Cronenberg


Sfeervolle uiteenzetting van de breuk tussen Jung en Freud

De Canadese filmmaker David Cronenberg (Toronto, 1943) verfilmde in 1991 het boek Naked lunch van Williams Burroughs. Twintig jaar later werpt hij zich op het vroegere conflict tussen Carl Gustav Jung en Sigmund Freud dat tot een tweespalt in de psychoanalytische theorie zou leiden. In A dangerous method, dat verwijst naar de methode om patiënten over hun klachten te laten spreken, vormt de Russisch joodse patiënte Sabina Spielrein daarin een belangrijke rol.

In de eerste beelden zien we dat Spielrein ondanks hevig verzet in augustus 1906 de kliniek in Zürich binnen wordt gedragen waar Jung werkt. Hij stelt haar meteen een nieuwe behandeling voor waarbij haar achter haar zit en zij haar gedachten over haar trauma kan uitspreken. Dat blijkt te maken te hebben met een handtastelijke vader die seksuele opwinding bij haar losmaakte. Jung is zo te spreken over de vorderingen van deze intelligente vrouw dat hij haar als assistent aanneemt. Ze helpt mee aan een associatieve test die Emma de zwangere vrouw van Jung ondergaat en komt met ideeën die het inzicht van Jung over de mens verruimen.

Hij spreekt daarover in 1908 met Freud in Wenen, onder andere tijdens een bezoek aan het Belvedere. Freud heeft zijn eigen ideeën over de grote invloed van de seksualiteit op de ontwikkeling van de mens, hetgeen door Jung wordt betwijfeld. Freud brengt het verschil tussen hen terug tot het verschil tussen een jood en een protestantse ariër en ziet in Jung nog altijd wel zijn opvolger.

Eenmaal terug in Zürich wordt Jung door Otto Gross, een psychiater die vanwege zijn vrije opvattingen over de liefde in de kliniek wordt opgenomen, op het idee gebracht om zijn verlangen naar Spielrein in daden om te zetten. Door dat verlangen te onderdrukken ontstaat namelijk een neurose, zegt Gross. Spielrein is, anders dan Freud, van mening dat de seksuele daad hem kan bevrijden en zijn theorievorming verbeteren. De verhouding met Spielrein drijft echter een wig tussen Jung en Emma, die net bevallen is van een zoon en graag wil dat Jung er voor zijn gezin is.

In een brief van Freud betreurt die het dat hij Gross op Jungs dak gestuurd heeft en in een onderhoud diagnosticeert hij Spielrein als een nymfomane. Tegelijk waarschuwt hij Jung dat er geroddeld wordt over zijn buitenechtelijke relatie. Jung kiest eieren voor zijn geld en verbreekt de relatie met zijn patiënte. In 1910 komt zij bij hem terug met haar proefschrift, waarna ze samen verder de verhouding tussen eros en thanatos, de seksuele drift en de dood, verder onderzoeken, hetgeen de verhouding weer op doet laaien. Tot verdriet van Jung maakt Spielrein er een eind aan door naar Wenen te verhuizen. Ook de relatie tussen Freud en Jung komt door een verschil van inzicht over de wetenschappelijke aard van de psychoanalyse tot een eind.

In 1913 ontmoet Spielrein Emma en haar man aan het meer van Zürich, waar Jung zich teneergeslagen toont over de breuk met Freud en zijn angst voor de verschrikkingen van een nieuwe oorlog. Hij zoekt zijn heil meer in het geloof en heeft een nieuwe minnares, Toni, met wie hij, aldus de aftiteling, na de dood van Emma in 1955, tot zijn eigen dood in 1961 zal samenleven.

A dangerous method is gebaseerd op het bijna gelijknamige nonfictie boek A most dangerous mind (1993) van de Australische schrijver John Kerr en heel verzorgd en met mooie beelden opgenomen, hetgeen de sfeer ten goede komt. Daarbij worden de twee rivalen Jung en Freud uitstekend vertolkt door Michael Fassbender en Viggo Mortensen. Ook de moeilijke rol van de getraumatiseerde Sabina Spielrein wordt knap door de Engelse actrice Keira Knightley, eerder in optima forma te zien in The duchess (Saul Dibb, 2008) ingevuld. Het is alleen jammer dat in de film, anders dan in My name was Sabina Spielrein (Elisabeth Marton, 2002), Engels en geen Duits gesproken wordt. Dat zou het geheel nog overtuigender maken.

Hier de trailer, hier een fragment uit de film My name was Sabina Spielrein, hier mijn bespreking van The duchess, hier een fragment van een interview met Jung, waarin hij spreekt over de dood die niet het einde is en de mens voorhoudt vooruit te leven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten