Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 11 februari 2018

Verlaten (2017), documentaire van Hetty Nietsch


Breaking up is so sad

Journaliste en documentairemaakster Hetty Nietsch (1958) praatte met mensen die die in een relatie verlaten zijn. Schrijfster en columniste Suzanne (zie foto) komt vaak aan het woord. Ze kent de situatie van twee kanten. Jan zegt dat degene die de ander verlaat mogelijk nog wel meer pijn voelt om de breuk gemaakt te hebben, maar dat lijkt toch in de meeste gevallen niet zo te zijn. De documentaire spoort huwelijkskandidaten hopelijk aan om na te denken voordat ze een handtekening onder een huwelijkscontract zetten en mocht het fout lopen, toch vooral consideratie met elkaar te hebben.

Nietsch begint met een aantal feiten, geleverd door het CBS. Zo zijn er 75.000 echtscheidingen per jaar en een derde daarvan komt voort uit een eenzijdige keuze waardoor er jaarlijks zo’n twaalf duizend personen verlaten worden. Voor hen en voor iedereen is het van belang om te begrijpen wat het is om verlaten te worden, vertellen Loes en Rike tegen Nietsch. Door soms directe vragen te stellen aan haar gesprekspartners lijkt de serie een vervolg op de serie Kijken in de ziel en daar kunnen we er niet genoeg van hebben.

Suzanne doet uitvoerig verslag van haar breuk met haar man omdat ze te weinig gelukkig in haar huwelijk was. Ze had drie kinderen met Pieter die niet in de gaten had dat ze zich ongelukkig voelde. Ze leerde Peter kennen die aandacht voor haar had en daarmee de breuk met haar gezin onafwendbaar maakte. Peter hield echter niet van kinderen, zodat deze relatie ook spaak liep. Ze vond het onverteerbaar dat hij al snel een ander had. Suzanne is er niet over uit of het beter zou zijn geweest om bij Pieter en haar gezin te blijven. Ze zegt dat scheiden een vrouw harder aangerekend wordt dan een man.

Loes was getrouwd met een militair die een studie ging doen in de tijd dat ze kinderen kregen hetgeen erg druk was en ze weinig met elkaar communiceerden. Ze had echter nooit gedacht dat haar man haar zou verlaten. Dat hij meteen bij de ander ging wonen verbrijzelde haar hart. Ze had een lang gesprek met die ander hetgeen heel moeilijk was, maar dat haar toch goed heeft gedaan. Ze heeft af en toe de kinderen op bezoek en praat met hen. Ze kan niet begrijpen dat zij geen relatie waard zou zijn en evenmin waarom vrienden het contact met haar verbroken hebben. Het is verrassend dat ze met een vriendin een bedrijfje heeft opgericht dat trouwreportages maakt. Het huwelijk vindt ze nog steeds iets moois.  

Rike zegt dat zij en haar man heel verschillend waren maar ze dacht niet dat dit een belemmering was voor hun gezinsleven met twee kinderen. Samen hadden ze een bedrijfje op het gebied van weerbaarheid, maar in de tijd dat ze een tia kreeg trok haar man veel op met een nieuwe collega en deed hij naar tegen haar.  Op het moment dat ze hoorde dat hij een ander had, verliet ze het huis en het gezin waar ze zo gehecht aan was. Ze vond het erg te zien dat de volgende dag al de jurkjes van de ander in haar kast lagen. Die vrouw gedroeg zich ook nog erg hooghartig en zelfs provocerend naar haar. Tot overmaat van ramp kreeg ze ook nog borstkanker, maar de eerste check-up na de operatie en de bestraling was goed. Ze kampeert om nieuwe levensvreugde op te doen.

Maarten was al tegen de veertig toen hij verliefd werd. Hij ging als arts met zijn vrouw naar de tropen en daar kregen ze kinderen. Vanwege hun studies kwamen ze weer terug in Nederland hetgeen niet echt goed beviel. Hij stortte zich in een huisartsenpraktijk maar raakte daardoor het contact kwijt met zijn vrouw, van wie hij reuzenveel hield. Hij deed er van alles aan om het verdriet los te laten, maar niets hielp. Hij stond ermee op en ging ermee naar bed. In de aftiteling lezen we dat hij in hetzelfde jaar overleden is.

Jan heeft tien jaar een relatie gehad maar werd van het ene moment op het andere aan de kant gezet, terwijl hij opgroeide in een slagveld van echtscheidingen. Het voelde alsof zijn leven zijn glans verloor en het leven niet meer de moeite waard was. Hij besefte dat men onzichtbaar is zonder de liefdevolle blik van de ander of de anderen. Met de ander verloor hij ook het perspectief hoe zijn leven ook had kunnen zijn. Hij las veel over het onderwerp en schreef er ook over, hetgeen zijn manier was om het nare gevoel achter zich te laten.

Hier de website van Suzanne, waarop columns en boeken die ze heeft geschreven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten