Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 13 februari 2018

Nice people (2015), documentaire van Anders Helgeson en Karin af Klintberg


Nogal voorspelbaar avontuur met een exotische inslag

Het procedé is bekend. Men volgt een of andere groep in de aanloop naar een optreden of kampioenschap, waarbij de langzaam wegtikkende maanden op weg daar naartoe de nodige spanning verwekken. In dit geval gaat het om bandy, een soort ijshockey maar dan met een balletje in plaats van een stick. Een elftal van onervaren Somalische bandyspelers worden in het Zweedse Borlänge voorbereid op de wereldkampioenschappen bandy in Irkoetsk in 2014. Het initiatief komt van journalist Patrick Andersson die sport ziet als een goed middel om te werken aan integratie. Een daad stellen is belangrijker dan meningen verkondigen, vindt hij.

Aan het begin van de documentaire toont hij het vignet van de stad, dat ergens in het Zweedse achterland ligt, met daarin de Zweedse woorden voor aardige mensen. Daar blijkt weinig van als het over de bejegening van de drieduizend Somaliërs gaat die in de stad zijn geplaatst. De lokale bevolking vindt dat er te veel zwarten in de stad wonen en ze wantrouwen hun bedoelingen. Ook is er iemand die vreest dat het onderwijs achteruit gaat met zoveel nieuwkomers. Aan de andere kant horen we dat de Somaliërs het niet gemakkelijk hebben in de totaal andere omgeving en dat er velen zijn met oorlogstrauma’s. Ahmed die vaker in de documentaire aan het woord komt, belt met zijn moeder, die hij erg mist en die hij in zijn geboorteland had moeten achterlaten. Hij zou graag terug willen gaan, maar aan de andere kant is een opleiding in Zweden hem ook veel waard.

Zeven maanden voor de WK begint hoofdtrainer Per aan de  klus om een team klaar te stomen. Geholpen door coördinator Mural legt hij de sport bandy uit aan de hand van een fotoboek en neemt meteen foto’s van de zeventien aanwezige jongens om hun namen te leren kennen. Tijdens de eerste training op et ijs ogen de jongens als jonge vogels die net hun nest verlaten hebben, zegt Per. Hij raadt de jongens aan om in de zomer die eraan komt zelf te blijven trainen.

Zes maanden voor de WK komen er maar weinig jongens opdagen. Het blijkt dat er een verplicht vrijdagmiddag gebed aan de gang is. Andersson heeft onenigheid met Per. Hij vindt media-aandacht net zo belangrijk als de trainingen. Er wordt een kunstschaatslerares ingehuurd om de jongens te leren vallen op het ijs.

Een maand later gaat de groep die inmiddels uit meer dan zeventien spelers bestaat, naar een trainingskamp van de nationale Zweedse ploeg. Daar horen we dat een bandy speler tienduizend uur getraind moet hebben om aan een WK te kunnen meedoen. Reden voor Per om de trainingen te intensiveren. De komische noot komt van Andersson, die ontspant in een wasstraat. Billy een restauranthouder uit Hong Kong steunt het project om te laten zien dat immigranten geen uitschot zijn.

Twee maanden voor de WK zijn alle zeventien spelers geselecteerd en krijgen ze toestemming van de bandybond om deel te nemen. In Irkoetsk bewonderen ze de ijssculpturen, terwijl Andersson zijn haar per ongeluk rood laat verven. De zware verliezen worden met enige teleurstelling begroet en het enige doelpunt, tegen Duitsland, groots gevierd. Tenslotte volgen Anders Helgeson en Karin af Klintberg de emotionele ontmoeting tussen Ahmed en zijn moeder. Het vormt het slotstuk van een avontuur dat net te voorspelbaar verliep om echt interessant te worden.     

Hier de trailer, hier meer over het WK in Irkoetsk op de site van de Nederlandse bandybond.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten