Gelukkige mensen leiden het leven dat ze willen
Zelden zo’n mooie film gezien als You can’t take it with you, geregisseerd door Frank Capra
(1897-1991) en gebaseerd op een toneelstuk van George Kaufman. De film, gemaakt vier jaar na It happened one night, heeft
humor en gaat ergens over, namelijk over de tegenstelling tussen rijk en arm,
waarbij de levensstijl van de rijken zo belachelijk wordt gemaakt dat ik me
afvroeg waarom in de Verenigde Staten nooit een sociale revolutie is gevolgd,
maar misschien moet die nog komen.
Het verhaal gaat over de gevestigde bankier Anthony Kirby
die graag de buurt onteigent om een munitiefabriek neer te zetten waarmee hij
zijn concurrent Ramsey aftroeft en een monopoliepositie inneemt. Hij ziet de
dollartekens al in zijn ogen, maar moet alleen nog het huis van Martin
Vanderhof in zijn bezit krijgen en die is niet van plan om aan de wens van Kirby
tegemoet te komen. Complicerende factor is echter dat zijn kleindochter Alice
secretaresse is van Tony (James Stewart), de zoon van Kirby en dat de twee ook
een amoureuze band met elkaar hebben.
In een van de eerste scènes zien we dat Tony helemaal niet
zo’n zin heeft om later de baan van zijn vader over te nemen. Hij zit nogal
ongeïnteresseerd in een bespreking, waarin Anthony medewerkers, waaronder de
gestreste Blakely, inschakelt om weduwnaar Vanderhof over te halen zijn huis
aan hem te verkopen. Meteen daarna komt Vanderhof in beeld, die op krukken
loopt na een huiselijk ongeval en meteen de sympathie van de kijker heeft. In
een fantastische scène komt hij het kantoor van Kirby binnen en wendt zich
meteen tot Poppins die achter een bureau staat en druk aan het cijferen is.
Vanderhof vraagt hem of hij niets leukers in zijn leven kan verzinnen. Daarom
haalt Poppins een speelgoedkonijn in een doosje tevoorschijn dat hij zelf
ontworpen heeft. Vanderhof, die thuis meer creatievelingen aan het werk heeft,
vraagt hem bij hem te komen werken en Poppins haast zich na een snauw van
Blakely achter hem aan.
De blik op het huishouden van de Vanderhofs is mogelijk nog
boeiender dan de eerdere scène. Zijn dochter Penny, de moeder van Alice, is
druk bezig met een roman en legt elk blaadje dat ze uitgetypt heeft op een
stapel waarop een katje de wacht houdt. Haar man experimenteert met vuurwerk in
de kelder hetgeen tot enorme explosies luidt waardoor de schilderijen van de
muur vallen. Poppins schrikt zich aanvankelijk dood, maar voelt zich al gauw op
zijn gemak te midden van al die mensen die daar druk met hun eigen hobbies
bezig zijn. Zo is kleindochter Essie, getrouwd met snoepproducent Ed, altijd
druk bezig met dans en komt er voor haar ook een uitgesproken Russische
dansleraar over de vloer.
De amoureuze verhouding tussen Alice en Tony leidt tot een
bezoek van Anthony en zijn stugge vrouw aan de Vanderhofs. Het vindt plaats op
een dag voorafgaande aan de dag die Alice had gepland, omdat Tony liever wilde
dat zijn ouders haar zagen zoals ze echt was en geen beeld krijgen van hoe ze
zich zou gedragen om in de smaak te vallen. Tijdens het bezoek zitten de ouders
van Tony opgeprikt op hun stoelen. Elke keer dat Anthony opstaat, zakt hij met
schrik terug in de harde zitting. Aan het eind is er ook nog een inval van de
politie die verhaal komt halen over een revolutionaire tekst die Ed bij zijn
snoepgoed heeft gestopt. Omdat in de kelder het illegale vuurwerk afgaat, wordt
iedereen opgepakt, al was dat een actie van Blakely om ervoor te zorgen dat
Vanderhof zijn huis eindelijk zou verkopen.
Pas in de cel begrijpt Kirby dat Vanderhof de onwillige
huiseigenaar was. Er ontstaat een gesprek tussen de twee waarbij Vanderhof
uitvaart tegen de armzalige bedoelingen van de rijkaard maar daarna spijt
krijgt en Kirby zijn mondharmonica aanbiedt. Hilarisch is een scène waarin
iedereen wordt voorgeleid voor een verbaasde rechter. De rechtszaal zit vol met
vrienden van Vanderhof die zonder probleem geld inzamelen om de opgelegde boete
van honderd dollar te betalen, maar tegelijk vlucht Alice ontsteld weg vanwege
alle ophef over de relatie die zij en Tony met elkaar hebben. Het heeft nog wat
voeten in de aarde tot alles op zijn pootjes terecht komt, maar tenslotte
trekken de creativelingen aan het langste eind en ziet Kirkby in dat hij meer
gebaat is bij een goed leven dan veel geld verdienen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten