Liefde heeft weinig te maken met de gebaande kaders
Schrijver en journaliste Corine Koole heeft een column in de
Volkskrant over liefde en in Linda over verlaten vrouwen. De interviews die ze
hiervoor afnam gaan over de zeven onderwerpen verliefdheid, verlangen, seks,
grote liefde, eeuwige liefde, pijn en trouw. De columns heeft ze gebundeld in
haar nieuwe boek De zeven wetten van de
liefde. Pieter van der Wielen praat met haar, zoals eerder met Mirjam
Rasch, in de rubriek Open kaart van het radioprogramma Nooit meer slapen.
Van der Wielen is verbaasd dat mensen tegenwoordig nog zo
vaak verliefd worden.
Koole antwoordt dat het fantastisch is erover te schrijven,
ondanks de pijn die er vaak mee gepaard gaat. Ze heeft drie fasen van
verliefdheid ontdekt, die lopen van onbezonnenheid via de verbijstering om
samen zo sterk te zijn naar de binnenkomst van de buitenwereld in de nieuwe
relatie. Dat laatste zorgt er soms voor dat men na enkele jaren weer opnieuw
begint met een andere partner.
Van der Wielen zegt dat ze zonder oordeel schrijft.
Koole vindt het leuk om te begrijpen wat er in een ander
omgaat en brengt de lezer daarvan op de hoogte, bijvoorbeeld over een verhouding
die iemand met de buurvrouw begint en die niet goed kan aflopen. Om achter de
details te komen, moet ze soms erg doorzeuren.
Van der Wielen begint over de zeven wetten.
Koole antwoordt dat het meer constanten zijn die op het
gebied van de liefde een rol spelen. Voorwaarden voor een grote liefde zijn
loyaliteit, tolerantie en elkaar iets gunnen. Het is van belang om niet in een
stramien terecht te komen en zichzelf te realiseren dat de partner een ander
mens is, die steeds weer verandert. Ze gelooft niet in het maatjes idee dat
tegenwoordig opgeld doet, want dat zorgt voor overspannen verwachtingen.
Van der Wielen weet dat haar eigen relatie goed is.
Koole zegt dat er ook wel eens gedoe is, bijvoorbeeld als
een van de twee iets nieuws wil koken, terwijl er nog restjes in de koelkast
staan. In een gezin is het ook belangrijk dat men zich houdt aan etenstijden.
Van der Wielen gaat verder met de gesprekken die ze met
verlaten vrouwen voerde.
Koole zegt dat ze dit al negen jaar doet en tientallen
vrouwen gesproken heeft die allemaal zeggen dat ze een conflictloos huwelijk
hebben gehad, waarin ze zich ondergeschikt opstelden, totdat de man hen
meedeelde dat hij een ander had, hetgeen veel pijn veroorzaakt. Op zijn tijd
ruzie maken kan minder erg blijken dan problemen toedekken, zegt Koole.
Daarna is het tijd voor de vragen, in dit geval zes, waarvan
de eerste luidt wat haar grootste succes is. Dat is voor Koole het feit dat ze
drie kinderen op de wereld heeft gezet. Ze zegt daarbij dat ze te gereformeerd
is om te beweren dat haar werk ook een succes is, want daarin speelde toeval
een rol. Ze zou het liefst alleen de laatste adem uitblazen, want net als
bevallen is doodgaan iets dat men alleen doet. Ze lijkt op een goede vriendin,
meer dan op vrienden die erg graag uitgaan. Zelf zit ze het liefst met een boek
en een muziekje op de bank. Ook kan ze genieten van het alleen zijn in een
zoevende auto in het donker ,de liefde of een kat op schoot. Ze heeft het
gevoel dat het leven nog moet beginnen en dat er ook nog ander werk op haar pad
komt. Nieuwsgierigheid is in haar werk belangrijk en ze hoopt dat ook haar
kinderen dat zullen blijven, net zoals ze hoopt dat ze hun eigen weg zullen
gaan.
Dat laatste brengt Van der Wielen er nog op dat voor haar liefde
niets met normen van buitenaf te maken heeft maar dat iedereen daar zijn eigen
zegje over mag doen, hetgeen in De zeven
wetten van de liefde ook gebeurt.
Hier
de open kaarten van Mirjam Rasch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten