Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 7 februari 2018

Corine Koole over De zeven wetten van de liefde, Nooit meer slapen, 1 februari 2018


Liefde heeft weinig te maken met de gebaande kaders

Schrijver en journaliste Corine Koole heeft een column in de Volkskrant over liefde en in Linda over verlaten vrouwen. De interviews die ze hiervoor afnam gaan over de zeven onderwerpen verliefdheid, verlangen, seks, grote liefde, eeuwige liefde, pijn en trouw. De columns heeft ze gebundeld in haar nieuwe boek De zeven wetten van de liefde. Pieter van der Wielen praat met haar, zoals eerder met Mirjam Rasch, in de rubriek Open kaart van het radioprogramma Nooit meer slapen.

Van der Wielen is verbaasd dat mensen tegenwoordig nog zo vaak verliefd worden.
Koole antwoordt dat het fantastisch is erover te schrijven, ondanks de pijn die er vaak mee gepaard gaat. Ze heeft drie fasen van verliefdheid ontdekt, die lopen van onbezonnenheid via de verbijstering om samen zo sterk te zijn naar de binnenkomst van de buitenwereld in de nieuwe relatie. Dat laatste zorgt er soms voor dat men na enkele jaren weer opnieuw begint met een andere partner.

Van der Wielen zegt dat ze zonder oordeel schrijft.
Koole vindt het leuk om te begrijpen wat er in een ander omgaat en brengt de lezer daarvan op de hoogte, bijvoorbeeld over een verhouding die iemand met de buurvrouw begint en die niet goed kan aflopen. Om achter de details te komen, moet ze soms erg doorzeuren.

Van der Wielen begint over de zeven wetten.
Koole antwoordt dat het meer constanten zijn die op het gebied van de liefde een rol spelen. Voorwaarden voor een grote liefde zijn loyaliteit, tolerantie en elkaar iets gunnen. Het is van belang om niet in een stramien terecht te komen en zichzelf te realiseren dat de partner een ander mens is, die steeds weer verandert. Ze gelooft niet in het maatjes idee dat tegenwoordig opgeld doet, want dat zorgt voor overspannen verwachtingen.

Van der Wielen weet dat haar eigen relatie goed is.
Koole zegt dat er ook wel eens gedoe is, bijvoorbeeld als een van de twee iets nieuws wil koken, terwijl er nog restjes in de koelkast staan. In een gezin is het ook belangrijk dat men zich houdt aan etenstijden.

Van der Wielen gaat verder met de gesprekken die ze met verlaten vrouwen voerde.
Koole zegt dat ze dit al negen jaar doet en tientallen vrouwen gesproken heeft die allemaal zeggen dat ze een conflictloos huwelijk hebben gehad, waarin ze zich ondergeschikt opstelden, totdat de man hen meedeelde dat hij een ander had, hetgeen veel pijn veroorzaakt. Op zijn tijd ruzie maken kan minder erg blijken dan problemen toedekken, zegt Koole.

Daarna is het tijd voor de vragen, in dit geval zes, waarvan de eerste luidt wat haar grootste succes is. Dat is voor Koole het feit dat ze drie kinderen op de wereld heeft gezet. Ze zegt daarbij dat ze te gereformeerd is om te beweren dat haar werk ook een succes is, want daarin speelde toeval een rol. Ze zou het liefst alleen de laatste adem uitblazen, want net als bevallen is doodgaan iets dat men alleen doet. Ze lijkt op een goede vriendin, meer dan op vrienden die erg graag uitgaan. Zelf zit ze het liefst met een boek en een muziekje op de bank. Ook kan ze genieten van het alleen zijn in een zoevende auto in het donker ,de liefde of een kat op schoot. Ze heeft het gevoel dat het leven nog moet beginnen en dat er ook nog ander werk op haar pad komt. Nieuwsgierigheid is in haar werk belangrijk en ze hoopt dat ook haar kinderen dat zullen blijven, net zoals ze hoopt dat ze hun eigen weg zullen gaan.

Dat laatste brengt Van der Wielen er nog op dat voor haar liefde niets met normen van buitenaf te maken heeft maar dat iedereen daar zijn eigen zegje over mag doen, hetgeen in De zeven wetten van de liefde ook gebeurt.

Hier de open kaarten van Mirjam Rasch.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten