Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 18 februari 2018

Singing with Angry Bird (2015), documentaire van Hyewon Jee


Muziek draagt bij aan ontwikkeling van gedepriveerden

De vijftigjarige Zuid-Koreaanse operazanger Jae Chang Kim is na een zangcarrière in de sloppenwijken van Poona om kinderen te onderrichten in Westerse muziek. Omdat de kinderen niet door hun ouders gestimuleerd worden om naar hem toe te komen, gaat hij samen met tolk Swatti naar hen toe om hen bij het proces te betrekken en verleidt hij hen vervolgens tot een concert samen met hun kinderen. Filmmaakster Hyewon Jee, die eerder voor de televisie werkte, laat in haar eerste documentaire zien hoe dat in zijn werk geeft en toont tegelijk het er in een Indiase sloppenwijk aan toe gaat, waar men hard moet werken om te overleven.

Sindaje is een schattig meisje dat al vier jaar bij het Banana koor zit. Ze zegt dat het haar van Kim, die ook wel Angry Bird genoemd wordt, in die tijd grijs geworden is. De ouders van Sindaje verkopen vis en Sindaje helpt ze daarbij. Tijdens een bezoek van Kim aan haar ouders, die analfabeet zijn, vraagt de vader wat zijn dochter aan het koor heeft. Kim antwoordt dat ze veel nieuwe ervaringen opdoet, waarop de ouders zeggen dat ze willen dat hun dochter een goede opleiding krijgt.

De energieke, vrolijk ogende, twaalfjarige Rahul wil later zanger worden, ziet het koor als een opstapje en Kim als een geschenk van God. Kim spreekt hem toe als hij gevochten heeft met een andere jongen en vraagt die andere jongen waarom hij ook niet op het koor komt, maar dat mag hij niet van zijn ouders.   

Kim zegt dat de ouders weinig affiniteit hebben met een andere cultuur. Hij trekt de sloppenwijk in om ouders aan het dansen te krijgen waardoor ze ervaren wat hun kinderen beleven. Met de ouders studeert hij een simpel lied in. Rahul wil graag dat zijn vader meedoet, maar die is ziek. Kim gaat naar hem toe en ontdekt dat de vader, een vroegere riksha rijder, ontwikkeld is en een talent heeft voor zingen. Eerder hoorde hij bij de Dalits maar na zijn wending tot het boeddhisme heeft hij zich daaraan onttrokken. De vader van Sindaje oefent in de studio de toonladder, hetgeen meteen een opdracht is voor thuis.

Manali is zeventien en heeft twee maanden niet gezongen omdat ze haar schoolgeld probeert te verdienen, maar wordt door haar moeder gestimuleerd om weer mee te doen. Haar moeder, die na huiselijk geweld apart leeft van haar man en veel schoonmaakt, zingt Amazing Grace. Ze hoort dat ze er meer gevoel in haar stem moet leggen en denken aan haar moeilijke leven. Ook de moeder van Sindaje zingt mee en dat doet haar veel plezier. De vader van Rahul vertelt dat zijn getrouwde en zwangere dochter, zoals daar de regel is, in de vijfde maand weer thuiskomt en daar blijft tot en met de bevalling. Door complicaties gaat het kind naar een ander ziekenhuis.

In de aanloop van het concert hangt de vader van Manali affiches achterop zijn riksja. Het is onzeker of de vader van Rahul mee kan doen in deze onzekere tijd, maar gelukkig zijn de vooruitzichten van de baby toch goed waardoor de vader met een rode strik als een van de weinige mannen aan het concert kan meedoen. De moeder van Manali heeft speciaal vrij genomen maar vindt het niet erg als ze een dag op haar loon gekort wordt. Sindaje oefent het buigen met haar ouders. De hele familie van Rahul is aanwezig in de zaal. De moeder van Manali is zeer tevreden over haar optreden en wil meer. De directe gevolgen van het zingen zijn hoorbaar achter de fietskraam en tijdens het repareren van een fiets door de vader van Rahul.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten