Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 4 februari 2018

Recensie:Het raadsel van de liefde (2017), André Aciman


Weemoed over de liefde die maar niet te ontcijferen is

De, in Egypte geboren, Amerikaanse schrijver André Aciman (1951) heeft in zijn leven veel meegemaakt en schrijft daarover met veel gevoel, zoals in zijn memoires Out of Egypt. In Het raadsel van de liefde, een vertaling van Enigma variations: a novel probeert hij, zoals de Nederlandse titel aangeeft, het verschijnsel liefde in een relatie te begrijpen en dat levert hele mooie, ontroerende en verrassende gezichtspunten op.

Het boek bestaat uit vijf delen en begint met Eerste liefde, een fascinerend portret van Paolo die tien jaar na dato teruggaat naar een stadje op een eiland in het zuiden van Italië, waar hij als kind van twaalf de vakanties doorbracht met zijn ouders. Hij raakte daar in de ban van de meubelmaker Giovanni die een oud bureau van zijn ouders repareert. Paolo gaat vaak na bijles naar de meubelmaker toe om hem te helpen maar vooral om van zijn aanwezigheid te genieten, want de man wakker het homoseksuele verlangen van de jongen aan. Dat die hard brandt, wordt weergegeven in een passage waarin de jongen met thinner werkt en die in zijn gezicht krijgt, waarop Giovanni hem heel teder bijstaat: ‘Ik kon nu zijn adem voelen, hij ging me kussen. Hij bracht zijn vinger naar zijn mond, deed een beetje spuug op het topje en wreef dat zachtjes op het plekje op mijn wang. Op dat moment had ik alles gedaan wat hij maar vroeg. “Nog een beetje, even geduldig zijn, dan gaat het niet branden,” had hij gezegd en ik vertrouwde hem en vond het fijn om hem te vertrouwen en de waarschuwing van mijn moeder kon me niks schelen, want wat er op dat moment door mijn hoofd ging, was dat hij, in plaats van mijn wang te wrijven met die doek, er heel zachtjes mee over mijn pik had moeten wrijven en als het had gebrand, en ik wist dat het zou branden, dat was dat maar zo, zolang hij hem maar in de palm van zijn hand hield zoals hij een paar dagen terug mijn beide handen had vastgehouden.’
Helaas voor de jongen houdt Giovanni afstand en op het eind horen we waar dat mee te maken heeft.

In Lentekoorts woont Paolo, die inmiddels Paul heet, in New York en schaamt zich voor de amoureuze verhouding die zijn vrouw Maud met zakenrelatie Gabi heeft. Hij ziet ze zitten in een restaurant in Madison Avenue en weet niet hoe snel hij daar weg moet komen. Zelf is hij verliefd op de punctuele leraar Manfred die hij vaak in de ochtend op de tennisclub treft. De beschrijving van diens torso is niet minder overdadig dan zijn beschrijving van Giovanni, maar aan het eind van het deel verrast Maud met een mededeling die hem en de lezer niet voor mogelijk heeft gehouden.  

Het derde deel Manfred gaat nader in op de verhouding tussen Paul en de gespierde, zelfbewuste tennisser. Paul kijkt tegen hem op zoals hij als kind deed tegen Giovanni. Een paar jaar later vertelt Manfred hem dat hij een partner heeft, waarmee het wereldbeeld van Paul in elkaar stort, maar opnieuw blijkt Paul de werkelijkheid selectief en in zijn eigen nadeel waarneemt.

In Sterrenliefde is Paul nog steeds getrouwd met Maud en heeft hij seks met uitgeefster Chloe, die hij kent uit zijn studententijd. Daarna ziet hij haar steeds vier jaar niet. Daarna evalueren ze steeds hun gevoelens over elkaar zonder dichter bij elkaar te komen. Tenslotte besluiten ze een weekend terug te gaan naar de plaats waar ze studeerden. Een leraar hield hen eens voor dat men in het bestaan de wijn des levens dient te proeven, maar dat die ook aan hem zelf voorbij is gegaan. Omdat Paul ook de herenliefde toegedaan is, voelt Chloe zich een idee met een lichaam. 

Abington square tenslotte verhaalt over de relatie van Paul met de knappe studente Heidi in een tijd dat Maud al bij hem weg is. Manfred leeft in Duitsland en maant zijn vroegere vriend aan tot actie, maar die raad kan Paul, beredeneerd als hij is, niet opvolgen. Aciman heeft hij op het eind voor de lezer alweer een verrassing in petto.

De vijf lange verhalen, vertaald door Nan Lenders, bieden een diepere inkijk in de krochten van de menselijke ziel die naar een liefdevolle vereniging streeft, maar op beperkingen in de alledaagse werkelijkheid stuit.  

Hier een recensie van Joost de Vries in De Groene Amsterdammer van 20 september 2017, die de openingen van de verhalen citeert en ingaat op het verborgen kistje in het bureau als symbool voor het geheim dat rond de liefde gelegen is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten