Verzet tegen status quo blijft nodig
In de serie My next
guest needs no introduction ontmoet de gepensioneerde talkshowmaster David
Letterman zes gasten, waaronder als eerste Barack Obama, die alweer een jaar
president af is en dit keer zijn eerste interview geeft. Letterman refereert
aan opdrachtgever Netflix, die radioactief gif in de huiskamer zou verspreiden,
waarmee hij aangeeft hoe diep het cynisme in de Amerikaanse en westerse
levensstijl is doorgedrongen. Het kapitalistisch systeem omvat zelfs haar
critici zolang het maar geld oplevert.
Letterman laat eerst beelden zien uit mei 2016 waarin hij
Obama vraagt wat hij na zijn presidentschap gaat doen, waarop die zegt dat ze
samen wel een spelletje domino kunnen spelen. In 2017 belt de gepensioneerde
Letterman Obama op of hij bereid is tot een interview, hetgeen Obama in beraad
houdt, maar waar hij wel op in gaat, ten overstaan van een enthousiast publiek in
de Amsterdam Campus van New York University.
Letterman vraagt Obama wat hij op de eerste dag deed nadat
hij het werk neerlegde.
Obama antwoordt dat hij eerst uitsliep en daarna met
Michelle op vakantie ging naar de Britse Maagdeneilanden. Hij woonde daarna in
dezelfde buurt in Washington omdat zijn dochter daar op school zat en miste
zijn werk helemaal niet. Hij had het idee dat hij een marathon had gelopen, die
had volbracht en klaar was voor de volgende stap. Zijn leven speelde zich
inmiddels in slow motion af.
Letterman zegt dat hij zich verdrietig voelde na zijn
pensionering terwijl hij Obama overal met een grote glimlach zag sporten. Hij
moet toegeven dat hij zelf ook een reis maakte en vraagt naar de briefing van
Michelle bij haar intrede in het Witte Huis, die nooit plaatsvond.
Obama zegt dat de First Lady altijd in de schijnwerpers
staat en dat Michelle eerst moest uitvinden hoe ze haar kracht kon gebruiken.
Terwijl hij saaie feiten reproduceerde, werkte zij in de tuin en sprak
Amerikanen aan op hun gedrag en probeerde hun bewustzijn te vergroten. Zelf
trad hij aan in een economische moeilijke periode maar na een jaar kreeg hij de
economie weer aan de gang. De problemen zijn nog niet voorbij. Het is een
uitdaging om de economie ten voordele van iedereen te laten komen.
Letterman vraagt over de ondermijning van de democratie.
Obama zegt dat het probleem is dat men geen overeenstemming
over de feiten heeft en dat iedereen in zijn eigen informatiewereld leeft. De
eigen ideeën worden versterkt waardoor een luchtbel ontstaat, die met de
werkelijkheid weinig van doen heeft.
Letterman vraagt over zijn boek Dreams from my father.
Obama zegt dat hij in het boek onderzoekt wie zijn vader
was, maar dat zijn moeder belangrijker voor hem was. Zij was de leidraad voor
zijn leven. Ze onderwees hem in Indonesië omdat ze zorgen had over het peil van
het onderwijs daar, hetgeen Barack niet leuk vond, maar achteraf wel kon
waarderen. Zijn moeder hield zich bezig met microfinanciering en hield vast aan
de normen die ze in de Midwest had meegekregen.
Letterman vertelt dat hij met senator John Lewis (1940)
terug naar Selma is geweest zoveel jaar na het protest aldaar van de
burgerrechtenbeweging in april 1965, met het oog om stemrecht te verkrijgen
voor de zwarten. De toen 25 jarige Lewis hield een bevlogen toespraak die hem
op klappen kwam te staan en een ziekenhuisopname.
Obama zegt dat hij zonder het protest in Selma geen
president geworden was. Hij leerde van Lewis zijn mislukkingen te overwinnen en
zegt dat het racisme een sociaal concept is dat uitbannen moet worden. Daarom
is het belangrijk zich te verzetten tegen de status-quo.
Vervolgens ontstaat een vermakelijk gesprek over de kinderen
van Obama en hun verschil in houding over hun literaire prestaties. Tenslotte
vertelt Obama over de stichting die hij in het leven heeft geroepen om het
leven in Chicago Zuid te verbeteren. Hij wil jonge mensen opleiden om de maatschappelijke
verandering voor te bereiden, hetgeen hem op veel applaus komt te staan. Hij
haalt John Lewis aan die samen met Marten Luther King zoveel heeft
klaargespeeld. Hij gaat ervan uit dat goed gedrag zal worden gevolgd. Letterman
neemt het zichzelf kwalijk dat hij in april 1965 op een cruise ging naar de
Bahama’s omdat hij daar gratis kon drinken. Hij had achteraf in Selma moeten
zijn.
Hier
mijn bespreking van de film Selma (2014)
van Ava DuVernay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten