Politicus gaat ten onder aan seksverslaving
De documentairemakers Josh Kriegman en Elyse Steinberg
maakten een fascinerend portret van de Amerikaanse politicus Anthony Weiner
(1964), die van 1999 tot 2011 voor de Democraten in het Huis van Afgevaardigden
zat. Hij trad af vanwege sexting maar was twee jaar daarna toch weer kandidaat
was voor het burgemeesterschap van New York. In de documentaire wordt hij
gevolgd vanaf dertien weken voor de verkiezing tot op de verkiezingsdag in
2013. In die periode wordt een onverwachte wederopstanding gevolgd door een
onvermijdelijke neergang.
Dat Weiner een opgewonden standje is zien we in beelden uit
2010 waarin hij zich achter het spreekgestoelte van het Huis van Afgevaardigden
heel druk maakt over Republikeinen die geen wet willen aannemen die ervoor
zorgt dat hulpverleners die betrokken waren bij de rampdag op 9 september 2001
geld krijgen. Een jaar later moet hij bekennen dat hij op Twitter een foto
heeft gepubliceerd waarin hij te zien is met een bobbel in zijn onderbroek. Hij
biedt zijn excuses aan aan zijn vrouw Huma Abedin, die adviseur is van Hillary Clinton en die later
toch weer goed vindt dat hij mee gaat doen aan de race voor het
burgemeesterschap van New York.
Zestien weken daarvoor doet hij zijn best om vragen naar
zijn verleden te ontwijken. Hij zet ook Huma in om te laten zien dat de
problemen rond sexting verleden tijd zijn. De medewerkers aan zijn campagne
steunen hem en ook veel New Yorkers vinden dat hij een tweede kans moet
krijgen. Acht weken later pleit hij voor een goede gezondheidszorg en probeert zijn
persoon naar de achtergrond te verschuiven. Op het moment dat hij in de
peilingen voorstaat, doet zich een nieuw geval van sexting voor, dat Weiner
hoofdbrekens bezorgt. De camera moet zelfs uit omdat hij eerst met Huma moet
praten. Hij geeft daarop samen met Huma een persconferentie (zie foto), die de twijfels in
de media niet kunnen wegnemen en ook Huma maakt zich zorgen, vooral na een
kritisch onderhoud dat zijn stafmedewerkers met hem hebben. Getuige Sydney
Leathers verschijnt op televisie met een belastende verklaring voor Weiner.
Zes weken voor de verkiezingen zegt Weiner tegen Kriegman dat
de media de rol spelen die van hen verwacht wordt, maar dat hij doorgaat. Een
televisie-interview voor NBC loopt echter danig uit de hand. Huma kijkt de
uitzending met hem terug, vindt het waanzin en wil dat Weiner zich concentreert
op zijn speech. In de media vraagt men zich af waarom Huma haar man nog steeds
steunt. Dit wordt twee weken voor de verkiezingen gevolgd door een oproep van
Hillary Clinton aan Huma om te breken met de campagne van haar man, hetgeen
Huma ook doet. Daarvoor ontstaat ophef over een hoogoplopend en door
televisiecamera’s vastgelegd meningsverschil tussen Weiner en een joodse man
die vindt dat hij geen moraal heeft. Op de verkiezingsdag wil Huma niet samen
met Weiner haar stem uitbrengen. Daarop gaat Weiner met zijn zoontje naar de
stembus. Later die dag weten ze op weg naar de persconferentie, waar Weiner
zijn aanhang moed inspreekt, met moeite Sydney Leathers te ontlopen, die door
een televisiestation gevraagd is om een ontmoeting te hebben met de man die haar
bestookte met seksueel getinte berichten. Tenslotte zegt hij tegen Kriegman en
Steinberg dat hij geen spijt heeft van de documentaire. Hij wilde gezien worden
zoals hij was, al was dat wellicht een naïeve gedachte.
De documentaire kreeg een motto mee ontleend aan Marshal
McLuhan dat luidt: Je naam is een zware klap waar je nooit meer overheen komt.
Dat blijkt ook wel uit de aftiteling waarin we lezen dat Weiner in 2016 opnieuw
betrokken was bij sexting, waarna ook Huma de band met hem verbrak. Wordt het
eindelijk eens tijd voor een therapie tegen zijn verslaving.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten