Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 9 januari 2018

Joanna Lumley’s India (2017), driedelige reisserie


Al te particuliere reis door geboorteland Britse actrice

Na de driedelige serie over het land van de rijzende zon, trekt de Britse actrice Joanna Lumley (1946) naar het land waar ze geboren is. India is zeventig jaar onafhankelijk en heeft 1, 3 miljard inwoners. De serie is helaas minder informatief dan die over Japan omdat Lumley te vaak haar fascinatie laat blijken. Terwijl ze zichzelf in de vorige serie aardig om controle had, strooit ze dit maal rond met termen als fantastisch, fabuleus en buitengewoon, die afbreuk doen aan de informatie die de kijker wil hebben. De serie oogt daarom meer als een reclamefolder dan een reisgids.

In de eerste aflevering reist Lumley van het puntje in het zuiden tot Sikkim in het hoge noorden. Ze toont eerst mensen die een ochtendbad nemen in het water dat uit drie stromen bestaat en reist vervolgens door naar Madurai waar ze de Meenakshi tempel bezoekt, die omgeven wordt door enorme torens. In de tempel vindt dagelijks een eeuwenoude ceremonie plaats die de paring voorstelt van Shiva met Meenakshi, de zus van Vishnu. Daarachter bevinden zich vele kleermakerijen. Na een lunch die in Zuid India veelal vegetarisch is en met de handen wordt gegeten, reist ze door de West Ghats, een bergketen in het westen van India, naar Valparai waar de Britten theeplantages hebben aangelegd. Lumley is gefascineerd door de Indische olifanten die daar doorheen trekken, terwijl de werkers voor de beesten gewaarschuwd worden met een telefoon. Hyberabad valt op door zijn islamitische architectuur en is een stad met veel sieraden vanwege de nabijheid van diamantmijnen, maar daarnaast komen er ook veel films uit de koker van Tollywood, het zusje van Bollywood, dat in Mumbai zetelt. Calcutta ofwel Kolkata is een ander verhaal. De handelsstad in West Bengalen ligt aan de Ganges, was bijna honderdvijftig jaar de hoofdstad van het Britse rijk en bezit veel paleizen, waterpunten en goede eetkraampjes op straat. De Britten legden riolering aan en zorgden voor bestrating, maar de sociale ongelijkheid is er groot en de dertigduizend transgenders hebben het, hoewel ze wettelijk erkend worden, financieel en mentaal moeilijk. Lumley is gefascineerd door de productie van jute als alternatief voor plastic. Het bergachtige Sikklm in de Himalaya was tot 1974 een onafhankelijke staat en nog steeds moet Lumley haar paspoort laten zien. Ze bezoekt een tempel met daarin een afbeelding van Rinpoche, die het boeddhisme naar Tibet bracht. De tempel behoort toe aan de voormalige boeddhistische monarchie. Ze ontmoet leden van het koningshuis, die ervoor zorgen dat ze het huis kan bezoeken waar haar moeder haar jeugd doorbracht.  

De tweede aflevering begint met een bezoek aan Mumbai, dat 22 miljoen inwoners heeft, op een schiereiland ligt met veel sloppenwijken en een Gateway, vanwaar zij in 1947 het land verliet. Ze rijdt mee met een journaliste van The Times of India, waar haar oom vroeger voor werkte. De journaliste spreekt van een stad in verval maar met een moderne uitstraling en een grote aantrekkingskracht op de rijken. Lumley stapt in een bouwlift van het toekomstige hoogste appartementencomplex in de wereld, bestemd voor miljardairs. Vervolgens bezoekt ze de Ellora Caves, waarin hindoeïstische en boeddhistische tempels uitgehouwen van een enorme omvang uitgehouwen zijn. In Ahmedabad in de deelstaat Gujarat wonen moslims en hindoes naast elkaar. Lumley proeft jaggery (ruwe rietsuiker) op de markt en bezoekt een housewarming party van een hindoeïstisch gezin in een Venetiaans aandoende sfeer. Een koe krijgt daarbij bloemen en zou 3,3 miljoen goden in zich herbergen, maar Lakshmi zit in de mest. Lumley verwerpt, zoals eerder Mahatma Gandhi, het kastensysteem dat officieel afgeschaft is maar nog altijd zijn invloed uitoefent, getuige een gesprek dat zij voert met een Dalit gezin waarvan de zoon en kostwinner door collega’s van een zuivelfabriek verbrand werd omdat hij melk had aangeraakt. In de noordelijke deelstaat Rajasthan, grenzend aan Pakistan, dat vroeger uit vorstendommen bestond en geleid werd door maharadja’s, bezoekt Lumley de Raki’s die in hun cultuur bedreigd worden omdat kamelen minder vaak nodig zijn. Tegenwoordig probeert men geld te verdienen met hun melk, die heel voedzaam schijnt te zijn. Lumley bezoekt ook het sprookjesachtige paleis Juna Mahal bij de stad Dungapur met muurschilderingen en mozaïeken, dat tegenwoordig een hotel is. Van de hitte lijkt ze nooit last te hebben.

De derde aflevering voegt weinig nieuws toe aan het voorafgaande. Lumley is nog steeds in Rajastan en neemt de trein naar een tijgerreservaat, waar de o’s en a’s weer niet van de lucht zijn. Ze bezoekt ook een school waar kinderen van een semi nomadisch volk geleerd wordt niet meer te stropen. Delhi, de hoofdstad van India sinds 1911, was het centrum van verschillende rijken, waaronder die van de Moguls, die een tempel neerzetten waar de ouders van Lumley besloten te trouwen. Dit soort wetenswaardigheden, waarvan er deze afleveringen nog meer zullen volgen, zijn, te particulier om de in India geïnteresseerde kijker geboeid te houden. Ook een zogenaamde sollicitatie bij een callcenter en een bezoek aan een modellenbedrijf is nogal misplaatst. Wel weer boeiend was een bezoek aan een sloppenwijk. Lumley spreekt met de 38 jarige Rayu die daar vanaf zijn twaalfde woont vanwege een alcolholprobleem en vertelt over het werk in de afval dat een aantal van hen doet. Lumley bezoekt een bioscoop voor de armen met een dvd recorder gekoppeld aan een oud televisietoestel waar het er gebroederlijk aan toe gaat. Ze is zo geëmotioneerd dat ze een dekzeil voor hen koopt. In Dharamsala brengt ze een bezoek aan de dalai lama, die daar al zestig jaar in ballingschap woont en schenkt hem een drone. Ze eindigt in Kashmir waar ze geboren is en dat tegenwoordig een conflictgebied tussen India en Pakistan met veel militairen op straat. In haar geboorteplaats Srinagar leeft men in boten op het water omdat men vroeger geen land mocht kopen. Lumley zegt voordat ze aan een korte samenvatting begint, dat het daar met alle moslims nauwelijks op India lijkt.Voorlopig heb ik genoeg Lumley gehad.

Hier mijn bespreking van Joanna Lumley’s Japan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten