Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 25 januari 2018

Antoinette Beumer over Mijn vader is een vliegtuig, Nooit meer slapen, 19 januari 2018


Ambitieuze filmmaakster schrijft boek over bijzondere jeugd

Filmmaakster Antoinette Beumer (Amstelveen, 1962), onder andere bekend van de serie Hertenkamp (1998), de documentaire See you in Las Vegas (2009) over Hans Klok en de film De gelukkige huisvrouw (2010), heeft een debuutroman geschreven met de titel Mijn vader is een vliegtuig. Pieter van der Wielen, presentator van het VPRO radio programma Nooit meer slapen, stelt haar daarover een groot aantal vragen.

Van der Wielen trapt af met de opmerking dat in de roman iemand door het verleden wordt ingehaald. Hij vraagt of iemand zichzelf wel helemaal kan kennen.
Beumer antwoordt dat andere omstandigheden andere aspecten van een mens naar boven halen. Zelf was ze in Thailand ten tijde van de tsunami in 2004 en vluchtte met haar gezin naar een hoger gelegen gebied, waarbij de leeuw in haar wakker geroepen werd. Ook door verlies kan iemand van de kaart raken. Het is een angstig idee dat het gevaar in jezelf zit. Zelf wil ze op stevige grond staan, maar ze weet dat ze soms op drijfzand staat. Dat heeft ze altijd gehad en dat heeft mogelijk met haar vader te maken die na een baan als purser heel lang in een psychiatrische inrichting verbleef. De stress die dat oplevert laat ze liever niet zien. Ze heeft in haar jeugd geleerd de zwakke kant die verbonden was met haar vader, te verbergen, maar besefte dat dit haar alleen maar zwakker maakte.

Van der Wielen merkt op dat het boek in een rustiger periode geschreven is.
Beumer had nooit het idee om er een roman van te maken, eerder zag ze er een documentaire in of een speelfilm. Ze had de tekst op haar laptop staan die door een scenarioschrijver zou kunnen worden bewerkt, tot ze na een burnout en een rustperiode bedacht dat ze zelf het scenario kon schrijven. Omdat haar tekst de vorm had van een boek, besloot ze er een roman van te maken, waarbij voorop stond dat het mocht mislukken, althans in het begin.

Van der Wielen vraag naar haar vader die in haar roman een held is.
Beumer antwoordt dat dit in werkelijkheid niet het geval was. Haar vader was purser en een mooie man om te zien, maar een stoorzender in het gezin. Later werd hij manisch depressief en na de scheiding in korte tijd psychotisch. Haar vader werd met terugwerkende kracht steeds enger, maar in die tijd konden ze er wel om lachen, bijvoorbeeld als hij, met zijn huisraad die buiten gezet was, een altaar in de voortuin bouwde met een bosje bloemen voor haar moeder erop. In het boek heeft ze haar jeugd min of meer herschreven. Zij had nooit een goede relatie met haar vader en ging als tiener vaak het huis uit.

Van der Wielen gaat in op raakvlakken met De gelukkige huisvrouw.
Beumer zegt dat haar boek in het verlengde daarvan ligt. In beide gevallen is sprake van een afwezige vader. Dat is een universele thema, waar veel kinderen mee te maken krijgen. In een later stadium hoorde ze dat hij met haar als kind in de doucheruimte zat omdat stoom goed was tegen haar kroep en dat vertederde haar weer. De lezers vinden dat het boek met liefde geschreven is. Ze heeft haar verleden ook voor haar zussen gerelativeerd, die ook in het filmvak zitten. Als kinderen al speelden ze toneelstukjes in de verlaten oorden waar haar ouders buiten het seizoen op vakantie gingen.

Van der Wielen vraagt of ze een laatbloeier is.
Beumer noemt zichzelf geen laatbloeier omdat ze haar eerdere werk in de reclame daarmee tekort zou doen. Rond haar veertigste kwam ze in een crisis terecht omdat ze na een scheiding teveel alleen was en net als haar vader vreesde gek te worden. Later kreeg ze ook nog een burnout omdat ze teveel hooi op haar vork nam op filmgebied. De stilte na het verschijnen van haar boek maakte haar gespannen, maar ze gaat werken aan een scenario van het boek voor een film. Ze is het er met Van der Wielen over eens dat succes niet te vroeg moet komen, maar moet slingeren.

Hier het eerste hoofdstuk, gelinkt op de site Teiltjes en tegeltjes.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten