Vorm boven inhoud overrompelt de toeschouwer
De wervelende voorstelling Botten, op basis van een tekst van Erik Bindervoet, schreeuwde om
een vervolg en die kwam er ook in de vorm van de voorstelling Hotel_Informatie waarin onze
informatiemaatschappij op de hak wordt genomen. Dit gebeurt echter op een
geheel andere manier dan verwacht en daarmee maakt Toneelgroep Echo haar
bedoeling om te vervreemden geheel waar.
Hotel_Informatie begint nog wel redelijk binnen de perken met de
opkomst, onder een toepasselijk muziekje, van een verdwaalde snotneus (Ella
Kamerbeek) in de entourage van een sfeervolle hotellobby met een
onvermijdelijke hertenkop aan de muur. De vervreemding is meteen al te merken
aan de verschijning van de portier (Anna Schoen) die opduikt van achter de
balie, een shaggie in haar mond stopt en de nieuwsgierige snotneus overlaadt
met allerlei niet relevante informatie, onder andere over de gevaren van een
zuurstoffles, daarbij bijgestaan door een laborante (Ellen Goemans) in een
witte jas en een haarnetje op haar hoofd, die naast haar opduikt maar net zo
snel weer verdwijnt als ze haar zegje over de inhoud van zo’n zuurstoffles
heeft gedaan. Nadat de snotneus een snoepje van een opkomende oom (Joep
Hendrikx) geweigerd heeft, komt de portier, die zijn terrein als een terriër
bewaakt, nog met wat irrelevante feiten over Afrika, maar daarmee hebben we de
karikatuur van de informatiemaatschappij die de burger volstort met steeds weer
andere feiten tot men geen pap meer kan zeggen, wel gehad.
De voorstelling ontwikkelt zich in de richting van een onbegrijpelijke klucht waar een roodharige freule met de naam Isabelle van
Poppel (Lotte Dunselman, zie foto van Sanne Peper) de hoofdrol in speelt. Hoewel ze al zeven jaar dood
is, laat ze toch nog van zich horen, vooral haar nijd over haar echtgenoot die
er vandoor is gegaan. Deze is naar de Filipijnen gegaan om vogels te kijken met
een schokkerig bewegende en ook mentaal niet erg goed functionerende matroos. De
man heeft ook nog een tweelingbroer die kapitein is en die vergezeld wordt door
een Vlaams sprekende Flavio met de gulp altijd open. Daarnaast is er de
seksueel hongerige Zuid-Amerikaan Oratio die het niet kan laten om zijn broek
tot het randje van het betamelijke te laten zakken en niet alleen Isabelle
verleidt maar ook haar vroegere vriendin Mien. De verhoudingen zijn
wisselvallig en de ontwikkelingen nauwelijks bij te benen, ook door het
optreden van allerlei andere personen waaronder Franca, het dienstmeisje van
Isabelle en de vader van Mien, een tonnetje van een begrafenisondernemer. Af en
toe is er een van sprankeltje vrolijke gekte, die aan Botten doet denken, vooral in sketches gespeeld door Ellen Goemans
die knap inhoudt geeft aan de rol van Franca, Anna Schoen met haar innemende
spelstijl en haar verrassende filosofische inkijkjes en Lotte Dunselman met
haar prachtige mimiek en gebaren en een geweldige tirade over allerlei redenen
waarom ze niet in de steek gelaten is, maar het meeste verzuipt in wanorde en
overdaad.
Het is ongetwijfeld de bedoeling van Bindervoet en Echo om
hiermee een voorspelbare satire de pas af te snijden, maar het vraagt wel veel
van de toeschouwer om twee uur lang naar de onophoudelijke stroom van
figuranten te kijken die zelfs vanaf de bovenverdieping hun oordeel geven over
het gespeelde en af en toe zelf ook hun twijfels over de zin van hun
activiteiten uiten. Een pluspunt was dat de meeste personages vaker terugkomen en
daarmee de mogelijkheid van herkenning bieden, maar daarmee is een
identificatie van de toeschouwer met het gebodene nog steeds niet mogelijk.
Zelfs tijdens de uitleg van het verhaal op het eind, waarin we ook horen welke
personen bij een amateurgezelschap spelen, is er opnieuw sprake van overdaad.
Anderzijds is de desoriëntatie die dit teweegbrengt, nog maar een peulenschil
vergeleken met alle (des)informatie die we dagelijks over ons heen gestort
krijgen. Hotel_Informatie dat geregisseerd
werd door Roeland Hofman, maakt ons bewust van de gekte om ons heen en dat is meer waard dan de zoveelste onderhoudende satire.
Hier
mijn bespreking van Botten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten