Het droeve lot van Franse boerenzonen
Edouard Bergeon maakte een indringend portret van de jonge Franse
veeboer Sébastien Itard (zie foto) uit de streek van de Lot, die moeite heeft het hoofd
boven water te houden. Bergeon weet hoe dat voelt. Hij komt uit een boerengezin in
de omgeving van Poitiers dat het eerder ook niet kon bolwerken. Naast de
moeilijke economische situatie spelen er bij Itard ook relationele problemen.
Hij kan slecht opschieten met zijn gepensioneerde vader Jean Claude die nog op
de boerderij met honderdzestig koeien woont.
Bergeon begint met filmen bij de rechtbank van Cahors. Die
moet Itard uitstel van betaling verlenen anders is hij failliet. Itard wordt
bijgestaan door een advocaat. De rechter geeft hem nog zes maanden de tijd om
zijn schulden af te betalen. De stug rokende Itard belt opgelucht met zijn
vrouw Céline. Zijn vader is echter niet optimistisch. Hij noemt zijn zoon een
losbol. Itard van zijn kant zegt dat zijn vader en hij anders in het leven
staan. Zijn vader zou op de tractor willen sterven, hij ziet de
betrekkelijkheid van het boerenbestaan is. Het is dat zijn vrouw zwanger is,
anders zou hij er wellicht mee stoppen.
Dat laatste dreigt toch na een aanvaring met zijn vader. Itard
besluit hem te mijden en blijft in het huis in Figeac waar hij met Céline en
zijn drie kinderen uit een eerder huwelijk woont, dat op vijf kilometer van de
boerderij ligt. De advocaat probeert een oplossing te vinden. Wellicht moet men
iemand vinden die het bedrijf overneemt. De vader heeft het daar zichtbaar
moeilijk mee. Itard houdt zich inmiddels bezig met de geboorte van zijn
dochter. Zij is uw toekomst zegt de verpleegster, maar die woorden blijken niet
aan Itard besteed. In de winter doet hij een zelfmoordpoging na een ruzie met
Céline. Hij wordt net op tijd gevonden en naar het ziekenhuis gebracht en
daarna naar een gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek. Céline zegt tegen
Bergeon dat haar man zich schuldig voelde omdat hij de familie erfenis
verspeelde en zijn ouders het huis uitzette.
In de documentaire wisselt Bergeon het leven van Itard af met
zijn vroegere gezinsleven. De overeenkomsten zijn opvallend. Zijn vader was een
sterke man maar had weinig voorspoed op de boerderij die hij kocht. Diens vader
had al voorspeld dat het niets zou worden, dat zijn zoon een nietsnut was, die
het niet zou redden. In 1997 brandde de boerderij af door een probleem met de
gastoevoer. Zijn vader verloor zijn veerkracht en werd depressief. Hij werd
drie keer gedwongen opgenomen, maar dat mocht niet baten. In 1999 nam hij een
overdosis pesticiden in.
Itard kiest eieren voor zijn geld als zijn relatie met
Céline stopt. Hij gaat terug naar de boerderij en neemt zijn intrek in een
apart gedeelte. De buitenlucht doet hem goed en de relatie met zijn vader gaat
ook wat beter. De financiële problemen zijn echter nog niet van de lucht. Itard
ontvangt een Nederlandse makelaar die denkt dat hij de boerderij wel kan
verkopen. Itard is blij als hij in diens brief leest dat het bedrijf een
miljoen euro waard is. Er komt echter een kink in de kabel als blijkt dat een
grootmoeder weigert de boerderij te verkopen. In de lente komt er een andere
oplossing. Itard gaat samen met andere boeren zelf zijn melk verkopen in een
vestiging van supermarktketen LeClerc. Dat levert hun dubbele melkprijzen op. De
rechtbank geeft hem twaalf jaar de tijd om zijn schulden af te betalen.
In de aftiteling lezen we dat jaarlijks vier- tot
achthonderd Franse boeren hun leven beëindigen. Een wrange statistiek, die boos
maakt over de inrichting van onze maatschappij waarin het grote geld de dienst
uitmaakt en boeren moeten bloeden. Ook Bergeon blijft over met een kater. Hij
mist zijn vader heel erg.
Hier de trailer op
vimeo. De Engelse titel luidt The sons of the land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten