Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 14 juli 2014

Filmrecensie: Kynodontas (2009), Giorgos Lanthimos



Ouders sluiten hun opgroeiende kinderen af van de buitenwereld

Wie heeft er nooit de fantasie gehad om zijn kinderen te beschermen tegen de boze buitenwereld? Krijg je dan een betere mens? De Griek Giorgos Lanthimos toont een experiment over deze gedachte in zijn debuutfilm Kynodontas, dat letterlijk vertaalt hondentand betekent. Het leidt tot een wonderlijk en vervreemdend kijkspel vol heldere beelden van de Griekse zonnige zomer dat de aandacht van de kijker anderhalf uur vasthoudt.

Het gezin dat de drie oudere kinderen buiten de wereld probeert te houden woont in een mooi villa ver weg van de bewoonde wereld. De autoritaire, alles regelende vader is de enige die de contacten met de buitenwereld onderhoudt. Het enige dat de adolescenten zien is af en toe een vliegtuig in de lucht en de waarschuwing van hun vader dat het in de buitenwereld slecht toeven is en dat ze beter binnen kunnen blijven, waar ze via cassettes het nodige leren aan taal en wiskunde.

De zoon die net als zijn twee zussen nooit een naam gekregen heeft, heeft af en toe contact met een vrouw die zijn seksuele lust bevredigt (zie foto). Ze heet Christina en is beveiligingsmedewerker in het bedrijf waarvan de vader directeur is. Hij neemt haar soms geblinddoekt mee naar huis. Christina praat, na een nogal mechanisch nummertje met de zoon, met de twee zussen die veel minder seksuele behoefte lijken te hebben. Christina probeert die aan te wakkeren, in de eerste plaats voor haarzelf. Het is tenslotte daardoor dat onbedoeld aan de hegemonie van de ouders een eind maakt.

De sfeer in de villa is vervreemdend. De jongeren hebben al hun hele leven niets anders gezien dan de eigen omgeving, die door hoge schuttingen wordt afgeschermd. Ze doen bizarre, kinderlijke spelletjes met elkaar, zoals een verdovende vloeistof snuiven en kijken wie er het eerste wakker wordt. Zij zijn erg afhankelijkheid van de ouders. Die wordt door de vader versterkt door hen films te laten zien van het huiselijk leven die hij zelf heeft opgenomen en door Engelse muziekteksten te vertalen in een door hem gewenste richting. De moeder belt af en toe stiekem naar haar man en geeft haar kinderen verkeerde antwoorden op vragen over de betekenis van woorden zoals zombie, dat de zoon van Christina gehoord heeft of kut dat een dochter op een videoband gezien heeft. Een zombie is volgens haar een bloemetje en een kut een lamp.

Het gedrag van de ouders is zelf ook nogal bizar. De vader heeft een hond die in een centrum wordt afgericht en die hij gaat ophalen als de training afgesloten is, wellicht als extra maatregel om de kinderen binnen te houden. Hij heeft seks met zijn vrouw terwijl ze door oortelefoontjes luisteren naar muziek of teksten. Zij geven de kinderen stickers voor goed gedrag en maken hen wijs dat ze hoektanden hebben om hen te beschermen tegen kwalijke invloeden. Als ze die kwijt zijn, zijn ze klaar om naar buiten te gaan.

Het verlangen van de oudste dochter naar de buitenwereld zoekt een uitweg doordat ze plakken cake uit de keuken steelt en die over de hoge schutting werpt. Ze wordt nogal agressief van haar kleine wereld en vecht vaak met haar broer. Later trekt ze een hoektand uit haar mond en probeert in de kofferbak van haar vaders auto te vluchten. Het laatste filmshot is ook van die kofferbak. Het zet de kijker aan tot nadenken over de betekenis van een opvoeding die zich volkomen los van de buitenwereld voltrekt. Bijvoorbeeld over de motieven van deze ouders om hun kinderen op deze manier te beheersen.

Hier de trailer van Kynodontas, ook bekend onder de titel Dogtooth.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten