Op zoek naar het wezen van blindheid
Drie van de vijf blinden in Spanje verkoopt loten van de
ONCE, de organisatie van blinden.
Dat zijn er eenentwintig duizend. Ramon Gieling portretteert
enkele van hen. Hij ondervraagt hen over het wezen van blindheid en hoort
bijzondere en soms ongelooflijke verhalen.
Antonio Sanchez is oud legionair en kreeg een zwaar auto-ongeluk
in zijn diensttijd. Hij voelt de duisternis door zijn handen voor zijn ogen te
brengen. Blindheid is volgens hem de ruimte tussen de ene wereld en de andere.
Met de poot van zijn bril tikt hij tegen zijn glazen oog.
Een arme is vrijer dan een rijke, zingt hij terwijl hij met
een stok voor zich uit over straat gaat. Zijn loten brengt hij luid roepend als
op de markt aan de man. Dertig jaar geleden ontmoette hij een vriendin. Blindheid
maakt hem nobeler en rustiger, zegt hij, want hij kan geen slechte dingen zien.
Hij heeft ook een zoon, Paco, die pas sinds zes jaar weet dat Antonio zijn
vader is. Zijn moeder wilde hem dat niet zeggen, al had hij daar al eerder een
voorgevoel van. Antonio wordt bestolen en verliest 2200 euro.
José is blind geboren en wil niet de verkoper van geluk zijn,
want dan verkoopt hij ook ongeluk. Hij voelt zich niet anders, hij is anders. Hij zou willen zien om te
weten hoe het voelt om de wereld te zien. Hij woonde op het platteland tot zijn
ouders scheidden. Dat was vanwege een nummertje dat zijn moeder maakte met Adolfo,
die verderop woonde. José moest dan wachten en liet eens per ongeluk het geweer
van de man afgaan. Adolfo nam wraak. Hij bedreigde José en doodde zijn moeder.
José kwam bij de paters, maar vluchtte daar weg.
Isabel heeft alleen nog wat zicht aan haar rechteroog, maar
dat raakt ze ook kwijt. Ze kan dat moeilijk accepteren. Op de tast kookt ze
voor haar en haar thuiswonende mongoloïde dochter Esther. Ze raakt haar gezicht
aan. Haar andere dochter is radioloog en heeft een eigen gezin. Esther moet
straks in een tehuis en kijkt daar erg treurig bij.
Isabel verkoopt loten in een hokje en praat met de kopers,
die bepaalde cijfercombinaties vragen. Ze bracht haar kindertijd door op het
platteland en prentte zich alvast de zonsondergang en de maan in. Tijdens het
biechten voelde ze zich nooit op haar gemak omdat ze niet kon zondigen.
Ze kreeg een vriendje met wie ze twee jaar later trouwde en is
inmiddels twee jaar met de grote, kale, eerlijke Carlos.
Samen met Esther kijkt ze naar een film waarbij de
handelingen benoemd worden. Ze valt in slaap.
Géronimo (zie foto) is blind vanaf zijn geboorte vanwege een
netvliesbeschadiging in de couveuse. Hij leest braille in een schoolklasje,
terwijl andere leerlingen typen. Hij houdt van de muziek van Shakira, van
honden vanwege hun geblaf, van de geur van rozemarijn en hij heeft drie
vrienden. Dieren zijn leuker dan mensen. Zijn grootouders maakten veel ruzie.
Antonio Garcia is een voormalig televisiereparateur en
verkoopt loten in een drukke winkelstraat. Hoewel men belooft bij hem terug te
komen als men iets gewonnen heeft, doet men dat niet. Hij vindt de mensen hypocriet,
maar is zelf ook geen gemakkelijke, ook niet voor zijn vrouw Susana. Hij verkopen
van coupons is een vlucht. Het woord geluk in de mond nemen is dom vanwege alle
gevaren die de mens bedreigen.
Tenslotte is er het ongelooflijke verhaal van Eustaquio L.,
winnaar van een loterij. Hij woont op het landgoed van zijn ouders in een
caravan. Zijn broer brengt hem zijn eten. Hij wordt nog steeds door zijn moeder
gestraft omdat hij nooit vertelde dat hij de loterij won en naar Hamburg vloog
en daar negen miljoen verbraste aan cocaïne, een Jaguar en roulette op de
Reeperbahn, waarover hij gelezen had. Toen hij hoorde dat zijn vader overleden
was, ging hij terug naar huis. Hij zit er nog steeds mee.
Het motto Living is
easy with eyes closed van John Lennon, waarmee Blind fortuin begint, lijkt me dan ook ironisch bedoeld.
Hier
een interview met Ramon Gieling met daarin ook fragmenten van Antonio Sanchez.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten