Gevangen tussen twee culturen
Roland Gunst is een Belgische Congolees van 33 jaar, die op
zoek is naar zijn identiteit. Zijn vader is een Belg, zijn moeder een Congolese,
hij een mulat of metis. Een deskundige vrouw legt uit dat het om een bastaard
gaat.
Met twaalf jaar kwam Roland met zijn ouders naar België. In
Afrika was hij een blanke, maar men noemde hem een mundela, hetgeen een
gewaardeerde persoon is, in België daarentegen werd hij niet als landgenoot
erkend. Hij mist Congo. Familie was daar belangrijk. Iedereen was bevriend met
elkaar. Na de Franse school bracht Roland de middagen door bij een Congolees gezin.
Inmiddels is hij de Afrikaanse cultuur bijna vergeten.
Hij schrok van de negatieve reacties die zijn huidskleur in
België losmaakte. Hij werd beschermd opgevoed, voelde zich eenzaam, maar praatte
daar niet over. Muziek werd zijn passie. Hij leerde piano spelen in België en
kon daarin zijn gevoelens kwijt
Hoe is het om een multicultureel gezin te zijn? vraagt hij tenslotte
aan zijn ouders. Zijn vader zegt dat men eraan went. Hij was wel bang voor de
reactie van leerlingen, vroeger op school. Zijn zus die er ook bij zit zegt dat
het onderwerp taboe was. Zijn moeder was zich er niet van bewust dat de
huidskleur een probleem kon vormen.
Roland wil ervaringen horen van lotgenoten en filmt reacties
van een twintigtal kleurlingen. Hij sluit zich aan bij Mixed 2010, een zelforganisatie voor mulatten die ook debatten
organiseert.
Hij praat met Sibo, die een Congolese vader heeft en een
Belgische moeder en als volwaardige Belg geaccepteerd wil worden. Hij is vooral
geïnteresseerd in literatuur die over lotgenoten overal ter wereld gaat, zoals The new colored people en Black, white, other. Hij is bezig met
een boek dat door Mixed wordt uitgegeven en heeft het idee dat hij zijn
identiteit als zwarte Belg gevonden heeft.
Roland zegt dat zijn uiterlijk discriminatie in de hand
werkt, al is het soms ook positieve, bijvoorbeeld bij basketbal. Verder hoort
hij nergens bij, bestaat hij niet. Vrienden van hem zagen hem echter niet als anders.
Roland zegt daarover dat hij zijn anders-zijn verstopte.
Met mooie kleren probeert hij de transformatie tot perfecte
Belg tot stand te brengen. Met positief resultaat. Hij speelt symbolisch ook
alleen de witte toetsen op de piano.
Remy voelde zich een blanke in de Afrikaanse gemeenschap.
Zijn vader was zwart, zijn moeder een metis. Hij zegt dat een deel van Roland aan
het dood gaan is en dat iets in hem zich daartegen verzet.
Roland voelt zich op zijn gemak in een gemengde stadswijk. Men
herkent meteen de Congolees in Roland. Hij herkent zich het meest in Sibo en
wil geen wees meer zijn.
Hij spreekt met zijn moeder die Afrikaanse kleding draagt en
Afrikaans kookt. Roland zegt dat hij zich schuldig voelde dat hij in België voor
zijn vader koos, maar zijn moeder kon dat begrijpen. Ze voelde zich niet in de
steek gelaten. Het heeft weinig zin zich dat aan te trekken zegt ze.
Roland wil naar Congo. Ooit kreeg hij Tintin in the Congo van zijn vader. Samen bezoeken ze het Afrika
museum in Tervuren. Zijn pa doet dienst als gids. De deskundige vrouw laat ons
weten dat de bevolkingsgroepen in Congo een gescheiden ontwikkeling kenden.
Roland is er trots op dat zijn vader altijd correct is omgegaan met de Congolezen.
Zijn vader vraagt zich af of zijn zoon zijn wortels wel moet opdiepen, maar
praten met lotgenoten kan geen kwaad.
Roland speelt zwarte en witte toetsen. Hij wil een metis
zijn. De gesprekken bij Mixed doen
hem goed, zoals met Martine die zich als een kameleon door het leven beweegt.
Haar man zegt dat het altijd anderen zijn die iemand definiëren. Het gaat erom
je thuis te voelen in jezelf. Eenheid in de diversiteit is het credo en ook de
ondertitel van deze documentaire.
Tenslotte vertrekt Roland naar luchthaven Zaventem. Hij lijkt
me geen gemakkelijke man. Howel hij zich ongetwijfeld gevangen voelt tussen
twee culturen blijft hij maar doorzeuren over zijn identiteitsverwarring. Het zou
boeiend geweest zijn te horen hoe hij terugkwam. Wellicht komt er nog eens een
follow-up.
Hier de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten