Reconstructie dood zoon door motorongeluk
Na vele boeiende documentaires, waaronder Tramontana (2009) over de mysterieuze
invloed van de zuidenwind in Spanje, Blind
fortuin (2012) over blinde lotenverkopers in hetzelfde land en recentelijk
nog De onderkoning, verplaatst Ramón
Gieling zich voor Herinnering aan een
trieste dageraad naar het voormalig eiland Wieringen waar op een juniavond
in 1998 de twintig jarige Ricco door een motorongeluk om het leven kwam. Dat
Gieling ooit zelf een broer verloor zal met de keuze van dit onderwerp te maken
hebben.
Gieling voert een nauwgezette reconstructie uit door
familieleden en andere dorpelingen aan het woord te laten en hen ook vragen te
stellen over het dodelijke ongeluk na een botsing met een auto in een bocht van
de weg. Daartussen door mengt hij sfeerbeelden, bijvoorbeeld van een animatie
van een bochtige weg door de polder, schilderijen die de moeder maakt, beelden
van het kerkhof waar Ricco begraven ligt, van de bergingswagen van de vader van
Ricco en niet op de laatste plaats van de steen ter nagedachtenis aan Ricco op
de plek van de fatale bocht.
Gieling vraagt moeder Anny waar haar zoon is. Overal om haar
heen, zegt ze, en dat voelt vertrouwd. In het mortuarium hield ze hem vast en
kreeg daarmee de bevestiging dat hij dood was, al wilde ze hem tegelijkertijd ook
wekken en mee naar huis nemen. Na zijn dood vond ze het pijnlijk om stukjes uit
zijn leven te ontdekken die ze niet kende, zoals namen van meisjes in zijn
agenda.
Vader Bram kon soms niet uitstaan dat Ricco niet deed wat
hij van hem verlangde en stoer deed tegen zijn vriendjes. Hij gaat wel eens
naar het graf om daar met zijn zoon te praten, net als hij tegen zijn overleden
vader deed.
De vier jaar jongere zus Marianne heeft het idee dat haar
leven na het ongeluk vertraagde om bij het moment van afscheid te blijven. Intieme
gesprekken voerden ze niet met elkaar. Daar hadden ze hun vrienden voor. Ze
vond het vreselijk dat Ricco een hele nacht alleen in het koude mortuarium
onder een laken moest liggen. Omdat ze bang was zijn geur te vergeten kocht ze
zijn deodorant en droeg ze zijn kleren. De schrik die de bestuurder van de auto
op het gezicht van haar broer zag, deed extra pijn. Ze droomde ooit dat haar
broer in haar eigen huis lag opgebaard. Ze droomde ooit dat haar broer in haar
eigen huis lag opgebaard.
Haar man Johan kreeg de dood van Ricco in fragmenten
uitgelegd, zodat hij er moeilijk een geheel van kon maken.
Langzaam komt er enige verklaring voor de dood van Ricco ter
sprake. Bram vertelt dat zijn zoon onrustig was na de dood van zijn vriend
Jacco. Hij denkt dat Ricco op de motor in gedachten was en daardoor de auto
niet zag aankomen. Anny zegt dat er mogelijk die dag iets voorgevallen was op
zijn werk want hij kwam met een kwade kop het huis binnen. Omdat het buiten
hard waaide hoorde ze niet dat Ricco er met de motor vandoor ging.
Anny was boven toen er een agent binnenkwam met de vraag of
Ricco wellicht op de motor vertrokken was. Het was nog onbekend of Ricco nog in
leven was. Er was een traumahelikopter op weg naar de plaats van het ongeluk. Marianne
ging meteen naar het ziekenhuis in Den Oever, maar hoorde daar dat haar broer
overleden was. Bram zocht na de mededeling rust. Hij was met zijn auto op twee
uur van huis, kocht sigaretten in een tankstation en zat aan de slootkant. Op
weg naar huis kwam het hele leven van zijn zoon langs. Hij hecht zich sindsdien
minder aan materie en gaat voor kwaliteit.
Met moeite probeert Gieling de rol van het toeval groter te
maken, maar daarvoor zijn Noordhollanders toch te nuchter.
Hier
mijn bespreking van de adembenemende documentaire De onderkoning (2014)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten