Welkom in de participatiesamenleving
De zorg moet op de schop, want die is te duur. Zegt men. Met
veel mooie woorden worden de veranderingen door de strot van hulpbehoeftigen
geduwd. De wat sloom sprekende, maar zich als een terriër vastbijtende documentairemaker
Bromet is de persoon bij uitstek om door de mooie woorden heen te prikken.
Plaats van handeling is Het Oude Westen in Rotterdam-Centrum,
waar veel oudere, hulpbehoevende mensen wonen. SMDC, de organisatie die het maatschappelijk
werk daar regelde, wordt opgedoekt en vervangen door Radar, die in de openbare
aanbesteding als goedkoopste uit de bus kwam. Dat betekent onder andere het
ontslag voor Maartje die een vertrouwde figuur is voor veel inwoners van de
wijk en hen met raad en daad bijstaat.
Bromet gaat met haar mee op haar afscheidsronde. Ze vertelt
de mensen zoals Freek Höppener (zie foto) dat de zorg wordt overgenomen, maar dat het nog onduidelijk is hoe die
georganiseerd wordt. SMDC heeft een lijst van de honderd meest kwetsbare
bewoners doorgegeven. De onzekerheid is groot. Wie moet straks de papieren helpen
invullen en de administratie op orde brengen?
Bromet verdiept zich in de werkwijze van Radar, die het fiat
heeft gekregen van de deelgemeente in de persoon van VVD-wethouder Marjolijn
Masselink. Haar visie, waarbij men mensen in hun kracht wil zetten, sluit nauw
aan bij die van Radar. Hun plan van aanpak is getiteld De krachtpatsers, waarmee niet de hulpverleners maar de
hulpbehoeftigen worden bedoeld. Als de adviseur van de organisatie over de
civil society spreekt, brengt Bromet dat begrip treiterig in beeld. Volgens de man
gaat het om de WIE focus, die staat voor Wederkerigheid, Informele netwerken en
Eigen kracht.
Hoe dat in zijn werk gaat, wordt gedemonstreerd aan de hand
van de pas aangestelde maatschappelijk werker Mattis, krachtcoach genoemd. Men
begint van voor af aan met een lijst van vijfentwintig kwetsbare personen die
men van de huisarts gekregen heeft. Het zijn oude mensen zonder contacten,
zoals Willem van der Vorst en Zwarts, die met elkaar in contact gebracht
worden. De bedoeling daarvan blijft mistig, hoewel Mattis laat doorschemeren
dat ze niet steeds bij deze oude mensen op bezoek kunnen komen en dat ze dus elkaar
moeten aanspreken.
Bromet filmt op een mooie manier hoe Van der Vorst en Zwarts
aan elkaar gekoppeld worden. Dat gebeurt tijdens een etentje in een
buurtrestaurant waarbij ook Mattis en haar collega aanwezig zijn. Het is
beschamend te zien hoe de oude mannen als kinderen worden gepaaid. Het vervolg
speelt zich af tijdens een activiteitenmiddag van Radar. Zwarts verdomt het een
spelletje te spelen dat bedoeld is voor kinderen van zes jaar en Van der Vorst
zoekt liever contact met een vrouw.
Bromet gaat terug naar de personen die tijdens de afscheidsronde
van Maartje gefilmd werden. Van Radar hebben de meesten niets gehoord. Hij
speelt graag de advocaat van de duivel door te zeggen dat ze het toch echt zelf
moeten doen. De alleenstaande Höppener, die graag modeltekent, zit echter
zichtbaar omhoog met zijn administratie. Bromet vraagt Mattis daar naar. Die
zegt dat ze niet bij iedereen kunnen langsgaan, maar dat men ook zelf kan
bellen of naar het clubhuis komen.
De directeur van SMDC, die vijfendertig mens personeel en
zichzelf moest ontslaan, spreekt van verkwanseling van know how, omdat oude
netwerken worden kapotgemaakt. De onzekerheid blijft omdat de zorg na twee jaar
opnieuw wordt aanbesteed en weer een andere organisatie mogelijk weer opnieuw
het wiel zal gaan uitvinden.
Hier
de korte maar krachtige trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten