Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 29 september 2011

Vrouwen te koop (2011), Maria Genova, Radio 1, 28 september 2011



Pleidooi voor andere wetgeving ten aanzien van prostitutie. 

Als het over vrouwenhandel gaat moet ik meteen denken aan de film Sex traffic (2004) van David Yates, waarin die een zeer aangrijpend beeld schetst van de zusjes Visinescu die uit Moldavië naar Londen worden gesmokkeld, zogenaamd om daar als hostessen te gaan werken. Ook het boek Zonder moeder (2004) van Karina Schaapman geeft een duidelijk beeld van de manier waarop een kwetsbaar meisje ongemerkt in de prostitutie terecht komt.

In haar nieuwe boek Vrouwen te koop klaagt Maria Genova in een uitzending van omroep Max de huidige wetgeving op het gebied van de prostitutie aan. Het aantal slachtoffers van pooiers en loverboys is veel groter dan we denken. Zeventig procent van de prostitueés werkt gedwongen in de prostitutie, wordt misleid door mooie verhalen en heeft geen vertrouwen in de hulpverlening.

Men denkt dat men geen slachtoffer is, maar een liefdesverhouding heeft met de pooier, die de vrouw niet ziet als zijn toekomstige echtgenote, maar als een winstobject. Maria schreef eerder het boek De man is stoer, de vrouw een hoer. Na de eerste verhalen van slachtoffers realiseerde ze zich hoe groot het probleem was. Uit de mails die ze ontving kwam een beerput met heftige reacties omhoog. Maria vertelt dat het altijd nog erger kan, tot gedwongen abortussen aan toe, waarbij de handelend gynaecoloog een zwangere vrouw, die zich bedenkt, weigert zijn behandeling te stoppen om dat ze al een injectie heeft gehad.

Onder de slachtoffers zijn veel minderjarige meisjes van veertien en vijftien jaar, die soms al enkele jaren in de prostitutie werken. Uit hun verhalen spreken trauma’s. Maria leest een fragment voor uit haar nieuwe boek waarin een jonge vrouw zegt dat rijke zakenmensen geld haar vroegen om hen pappie te noemen en zich nog jonger te kleden dan ze al was. Het gaat daarbij niet om eenzame viezeriken maar om keurige getrouwde mannen.

Maria vond het soms moeilijk om al die reacties te krijgen, maar ook moeilijk om de vrouwen te vragen om terug te bellen op een moment dat haar beter uitkwam. Ze wil hun verhalen graag in de openbaarheid brengen omdat wij denken dat het, op enkele incidenten na, wel meevalt. We zien glimlachende meisjes achter de ramen en begrijpen niet dat we een maffia gelegaliseerd hebben die vrouwen ronselt uit Oost-Europa en Nigeria.

Maria sprak met een negentienjarige dochter van een politieman uit Deventer. Ze komt uit een goed gezin, dus het zijn niet alleen domme blondjes die erin tuinen. Ieder onzeker meisje kan het overkomen. Dit meisje stuurde haar een slachtofferverklaring, waarin ze schrijft dat ze pas na drie jaar begreep dat haar lichaam een gokmachine was met drie verschillende openingen waar geld uit kwam. Ze had een blinde liefde voor haar vriend en nu heeft ze black-outs tijdens gesprekken. Maria zegt dat dit meisje inmiddels niet meer in de prostitutie werkt. Ze heeft wel de rechtszaak verloren op grond van procedurele fouten.

‘Waarom heeft zij wel aangifte gedaan?’ vraagt de interviewster.
‘Ze besefte pas na drie jaar wat er met haar was gebeurd. Bij een ander viel het kwartje pas na zes jaar, toen ze werd gevraagd te getuigen tegen een andere pooier en zich opeens realiseerde dat dat verhaal ook het verhaal van haarzelf was.

‘Wat motiveert je?’
‘Ik ben niet van plan hier nog eens over te schrijven, maar ik ben verontwaardigd dat zoiets in een land als Nederland kan bestaan. Pooiers genieten privacy, slachtoffers hebben geen bescherming. De politiek gaat door dit boek hopelijk anders tegen prostitutie aankijken. Je ziet aan de verhalen wat er allemaal misgaat.’

‘Wat moet er gebeuren?’
‘Pooiers moeten onder toezicht gesteld worden en er moet voorlichting komen voor meisjes en buitenlandse vrouwen.’

Maria waarschuwt meisjes ervoor voorzichtig te zijn op Facebook en Hyves.

Bron: Radio 1, Omroep Max, Twee Dingen, 28 september 2011
  


Geen opmerkingen:

Een reactie posten