Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 20 september 2011

Francis Spufford over de rode overvloed, VPRO-boeken 18 september 2011


Mooie ideeën, maar een harde werkelijkheid.

De rode belofte gaat over de jaren vijftig in de Sovjet-Unie, toen daar de bomen tot de hemel leken te groeien. Wim Brands opent met een filmfragment over een tentoonstelling in een park in Moskou met glanzende Amerikaanse auto’s en Pepsi, bedoeld om de bevolking te imponeren met de overvloed die de Amerikaanse straks zou overtreffen. Brands stelt dat de film propaganda is, maar gerechtvaardigde. De USSR had een voorsprong in de wedloop om de maan en bracht de eerste vrouw in de ruimte. Valentina Teresjkova was haar naam.

Spufford kreeg zijn idee voor Red Plenty na de internetbubble in de jaren negentig. Het idee van overvloed bestond ook in de jaren vijftig in Rusland ten tijde van Chroetsjov. Achteraf Die geloofde daar echt in. Men had grondstoffen en fabrieken en was na het Stalinisme veel rijker geworden. Ook psychologisch viel het optimisme te verklaren. De bittere Stalin-tijd moest toch ergens goed voor geweest zijn. Tegelijk circuleerden er grappen over. De telefoon gaat in het huis van astronaut Gagarin. Het dochtertje neemt op en antwoordt, op de vraag of een van haar ouders aanwezig is, dat haar vader op ruimtereis maar rond zeven uur thuis zal zijn, maar dat haar moeder boodschappen doet en dat ze bij god niet weet wanneer ze haar weer zal zien. 

Spufford wil niet zelfvoldaan doen. De planeconomie was intelligenter dan het kapitalisme. Juist toen hij over de uitglijder van het communisme schreef, gebeurde hetzelfde met het kapitalisme.

De rode belofte is een mengeling van fictie en non-fictie, komedie en een tragedie ineen. We hebben de lach der herkenning; men begreep niet dat men niet in een redelijke wereld leefde en werd misleid door het idee dat plannen hetzelfde is als denken. Het ging in werkelijkheid om gunsten, het was een breiwerk van wederzijdse gunsten en handjeklap.

Er komen bestaande personen in het boek voor. Spufford noemt de econoom Leonid Vitaljevits Kantorovitsj, een aantrekkelijke Russische nerd. Zijn goedbedoelde, maar naïeve rationele benadering werd gekraakt door een hardere werkelijkheid. Zijn ideeën om de productie te verbeteren, werden later wel door UPS gebruikt om bestellingen te plannen. zijn.
Niemand zou een non-fictie boek over die tijd lezen, zegt Spufford. Het is veel interessanter te laten zien hoe ideeën levens beïnvloeden. Dus beschrijft hij levens als een verhaal over menselijke ervaring. Als schrijver is hij geïnteresseerd in hoe dingen werken, ook in het schijnbaar saaie werkleven dat vol onbewuste motieven zit.

Wim Brands zegt dat het ook een sprookje is, dat het eigenaardig is om de geschiedenis van de USSR als een sprookjesgeschiedenis te zien. Een sprookjesidee, gelanceerd in de werkelijke wereld, beaamt Spufford. 

Het is jammer dat de tijd zo snel om is. De onvervalste Britse Spufford is een vermakelijk causeur die leuke grappen maakt. Nog eentje dan, lijkt hij te denken. Chroetsjov komt bij een stel boeren. ‘Hoe is het leven?’ grapt hij. ‘Het leven is geweldig,’ grappen zij terug.

Lees ook de recensie in VN .

Geen opmerkingen:

Een reactie posten