Vrouwen in een schoonheidssalon willen allemaal wat anders
van de liefde.
Was will das Weib? Het is een vraag waar sinds Freud vele
mannen zich het hoofd over braken, maar inmiddels is er een Libanese vrouw die met
het antwoord komt: vrouwen willen allemaal wat anders. Caramel ofwel Sukkar banat
portretteert op vrolijke, poëtische, maar vooral tolerante wijze vijf vrouwen
die allemaal hun eigen ideeën over de liefde hebben.
Layale is de knappe eigenaresse van schoonheidssalon Si Belle
in Beiroet en heeft haar zinnen gezet op Rahib, een getrouwde man. Als ze een
telefoontje van hem krijgt weet ze niet hoe snel ze haar klant moet overdoen
aan een collega. Ze springt in haar auto, rukt nog even snel een boete van de
voorruit en rijdt weg. Niet lang daarna wordt ze aangehouden door de knappe
agent Youssef die een oogje op haar heeft. Hij vraagt haar waarom ze geen
gordel draagt. Die moet ze toch maar omdoen om geen nieuwe boete te riskeren.
Layale doet wat gevraagd en rijdt verder naar haar afspraakje met haar minnaar.
Bij terugkomst treft ze Jamale in de zaak die een afspraak
heeft met een casting bureau. Ze is niet tevreden met de behandeling van haar
haren door de moslima Nisrine en laat Layale het overdoen. Jamale heeft twee
kinderen en een weinig gelukkig huwelijk. Daarom stort ze zich op een carrière
als actrice, maar zelfs een reclamefilmpje is al te ver gegrepen.
Nisrine is verloofd met Bassam en gaat naar een etentje met
haar aanstaande schoonouders. Een van de broertjes van haar verloofde kijkt
onder tafel onder haar jurk. Als haar vriend haar thuisbrengt wordt hij
aangehouden door een militair ogende agent. Omdat Bassam brutaal reageert moet
hij mee naar het bureau.
Tante Rose die naast de salon woont doet naaiwerk voor de vrouwen.
Ze leeft samen met haar tegendraadse, wat kindse zus Lili, die de boetes van
Layale verzamelt. Rose sluit haar wel eens op, bijvoorbeeld als ze een
Amerikaanse heer op bezoek krijgt die zich een nieuw kostuum wil laten
aanmeten.
De lesbische Rima tenslotte krijgt een mooie Franssprekende
Libanese met glanzend lang zwart haar als klant. Tijdens de behandeling is de
amoureuze spanning duidelijk voelbaar. Rima vindt dat een kort kapsel haar
klant goed zou staan, maar dat kan niet zomaar, haar familie zou daar aanstoot
aan nemen.
Layale krijgt maar geen contact met Rahib. Ten einde raad
regelt ze op zijn verjaardag een hotelkamer. Dat valt nog niet mee omdat ze een
valse naam opgeeft en men haar identiteitsbewijs verlangt, maar tenslotte vindt
ze in een louche hotel een kamer die ze zelf eerst moet schoonmaken. De taart staat
tenslotte klaar en de ballonnen hangen, maar van Rahib geen spoor. Wel komen haar
collega’s om haar te steunen en een hapje taart mee te prikken. Nisrime bekent
dat ze geen maagd meer is en vreest dat haar verloofde daar aanstoot aan zal
nemen. De vrouwen gaan met haar mee naar het ziekenhuis waar Nisrine zich laat
behandelen.
Caramel is een ode aan Beiroet, zoals we in de aftiteling à
mon Beyrouth lezen, de multiculturele stad waar af en toe de stroom uitvalt en
de generator in werking gesteld moet worden. In het begin van de film met zachte
pastelkleuren zien we de bereiding van karamel dat gebruikt wordt voor het
epileren, onder andere van de wenkbrauwen van agent Youssef. Ik vrees dat ik
niet meer zo gauw karamel zal eten zonder aan de haren te denken die er tussen
zaten.
Hier
de trailer van deze veelkleurige charmante film over de liefde en haar
verschijningsvormen. Nadine Labaki schreef het scenario, regisseert en speelt
de hoofdrol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten