Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 16 augustus 2013

Het land van Melk en Misgano (2012), documentaire van Jan Willem de Bok


Ethiopisch gezin tussen moeder- en vaderland.

Achter de weinig inspirerende titel Het land van Melk en Misgano gaat het verhaal schuil over een Ethiopisch gezin dat graag - net als zovelen die hen zijn voorgegaan en die nog na hen komen - naar Israël willen. Sinds 1984 toen Israël een luchtbrug opende tussen Addis Abeba en Tel Aviv zijn vijfduizend joden overgevlogen, zesduizend van hen wachten nog.

De Ethiopische joden, nazaten van de koningin van Sheba die een verhouding kreeg met Salomo en haar zoon mee terugnam naar Ethiopië, vormen een vreemde eend in het Afrikaanse land, maar ook in Israël worden ze niet met open armen ontvangen. Terwijl de 33-jarige Misgano Mengeste zich met zijn vrouw Zeneku en hun zoons Tesfae en Abraham opmaakt voor de reis, horen we over demonstraties in Israël tegen het racistisch geweld.

Een Ethiopiër die al eerder overkwam, vertelt dat het leven in het begin heel zwaar was. Hij werkte voor een laag loon in een koude fabriek van Strauss. Zonder een diploma komt men niet ver. De ongeschoolde Ethiopiërs zijn het afvalputje van de Israëlische maatschappij. Toch zou hij niet terug willen naar Ethiopië. Israël is het land van melk en honing.

De sympathieke Misgano is eerst teleurgesteld dat hij niet tot de gelukkigen behoort die weg mogen, want hij wacht al zeven jaar in Gondar en leert Hebreeuws. Een deel van zijn familie woont al in Israel. De immigratie officier spreekt hem en zijn vrouw Zeneku moed in, maar zegt er bij dat ze in Israël hard moeten werken. Drie maanden later krijgt hij, hoewel Israël het quotum immigranten heeft verlaagd, in de synagoge de gelukkige tijding. Eerst gaat hij naar zijn geboortestreek Kentafa om afscheid te nemen van zijn zus die daar nog woont.

Het is een reis van drie dagen en het wordt voor Misgano een weemoedige reis. Hij toont ons de plaats waar hij met zijn familie woonde: een hut met vijf steunpalen en verderop een omheinde plaats die als toilet gebruikt werd. Misgano voelt zich in Kentafa meer waard dan in Gondar. Het land heeft zoveel generaties gevoed. De dorpsoudste zou ook wel naar Israël willen, maar is te oud en blijft daar. Hij heeft zijn graf al gegraven. Zijn zus kust hem hartstochtelijk vaarwel. Misgano vindt het verdrietig dat zijn zoons de oude tradities zullen vergeten, maar hoopt wel dat ze een goede schoolopleiding krijgen waarmee ze zich in het leven kunnen redden. Hij zou zelf, als het moest, daarvoor soldaat willen worden.

Met een keppeltje op stapt Misgano met zijn gezin het vliegtuig in. Het ontroert hem zichtbaar zijn moederland te verlaten, maar God roept hen terug. In Tel Aviv kust hij het asfalt. Zijn jongste zoon is bang voor de roltrap en neemt de trap. Zeneku zet wankelend door. Voorbij de douane wordt Misgano opgewacht door familie. Juist op het moment dat het interessant wordt eindigt de documentaire. We horen niet meer wat Misgano gaat doen, hoe erg het geweld is tegen Ethiopiërs en hoe Misgano daarop reageert. De documentaire schreeuwt gewoon om een vervolg.   

Hier de trailer.

1 opmerking:

  1. Herinneringen aan het 30eeuwen oude rijk van een grootse David en zijn wijze zoon Salomo, al vlug daarna verdeeld en even later in vernieling geraakt, botsen hier met een modern zionistisch veroverings- en bezettingsdenken, wat joden van elders om die reden best wil opnemen, maar vraag niet hoe. joost tibosch sr

    BeantwoordenVerwijderen