Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 28 augustus 2013

Filmrecensie: El otro (2007), Ariel Rotter



De mogelijkheden van een persoonsverwisseling

Juan Desouza is bij oogarts Claudia omdat hij moeilijk meer het menu kan lezen. Tussen het ontcijferen van de letters op het bord door horen we Juan zeggen dat zij niet bang hoeft te zijn, dat het nog niet te laat is. De oogarts neemt zijn gegevens op. Hij is 46 jaar oud, advocaat, woonachtig in Buenos Aires en getrouwd. Hij moet die dag voor zaken weg. Claudia blijkt zijn vrouw. Ze zegt dat hij nog een montuur moet passen, dan maakt ze dat voor hem in orde.

Een leuke binnenkomer in een verder ook heel aardige film. Juan is een zachtaardige man. Hij wast zijn oude vader. Die wil liever dat zijn zoon dat doet dan de hulp. In de bus op weg naar de provinciestad zit hij naast een man. Bij aankomst blijkt die overleden. Hij heet Manuel Salazar ziet Juan op zijn tasje.

De notaris in het stadje vertelt hem over de zaak van een overleden echtpaar dat het huis wil verkopen. Juan gaat er een kijkje nemen. Hij ziet de brieven gericht aan Emilio Branelli en ook een felicitatie van Mabel. De notaris wil samen lunchen maar Juan zegt dat hij geen tijd heeft. In plaats van terug te reizen naar Buenos Aires neemt hij echter zijn intrede in een goedkoop hotel. Hij geeft de naam van Emilio op en zegt dat hij architect is. Daarna checkt hij in bij een receptioniste in een ander hotel. Daar heet hij Manuel Salazar en is hij arts. Hij neemt een douche, belt met Claudia en zegt in het antwoordapparaat dat hij de nacht overblijft, leest in een café over het overlijden van Manuel en gaat naar het mortuarium.

Na een diner in een restaurant volgt hij de vrouw die hij eerder in het mortuarium zag. De dochter van Manuel. Als het bijna tot een ontmoeting komt krijgt Juan een seintje van een automobilist. Het is de notaris die het wel leuk vindt dat Juan nog in het stadje is. Hij neemt hem mee naar een café om wat te drinken. Juan gaat eerst naar de w.c. en vlucht daarna weg.

De film ontrolt zich op rustige wijze, met veel lange shots op het gezicht van Juan alsof de camera wil doordringen in zijn hoofd. Wat houdt de man bezig? Het blijft intrigerend om hem te volgen. Hij rust uit in een bos, eet abrikozen uit een boom en ziet jonge vrouwen in een rivier zwemmen. De film heeft een erotische ondertoon. Juan is iemand die nog wel een keertje wil uitspatten voordat hij samen met zijn vrouw een kindje krijgt.  

Hier de trailer van deze tweede lange film van Ariel Rotter die eerder Solo por hoy (2001) maakte.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten