Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 15 april 2012

Presumed guilty (2009), documentaire van Roberto Hernandez en Layda Negrete


Onthullend kijkje in het krakende rechtssyteem van Mexico.

Tonio is een jongeman die al enige tijd in de Mexicaanse gevangenis zit. Breakdancen geeft hem een gevoel van vrijheid. Hij maakte ooit een clip over een jongen die opgebracht werd door de politie. Hij had in die tijd problemen, voelde zich rot en wilde eigenlijk wel in de gevangenis. De clip had een profetische waarde. Niet lang daarna werd Tonio op gebracht door een aantal rechercheurs en, hoewel winkeliers stelden dat Tonio op dat moment niet op de plaats van de moord aanwezig was, zonder verder onderzoek beschuldigd van moord op een andere jongen. Als de aanklacht eenmaal geformuleerd is doet het proces er niet meer toe. 

De advocaten Roberto en Layda nemen het voor hem op. Ze besluiten een filmportret van hem te maken. Op 12 januari 2007 zit Tonio al 395 dagen in een cel met twintig andere personen. Ze filmen hem op zijn slaapplaats onder een stapelbed waar kakkerlakken rondkruipen. Eva, de vriendin vna Tonio, wordt door bewakers betast als ze hem eten komt brengen. De advocaten bestuderen de processtukken en ontdekken dat de licentie van de bijgevoegde foto vervalst is. Ze vragen een nieuw proces aan. Advocaat Heredia staat Tonio bij. Tonio zegt dat eerdere advocaten hem valse hoop gaven. In Mexico moet de aanklager  niet de schuld bewijzen, maar moet de verdachte zijn onschuld bewijzen.

Eva wil trouwen. Er volgt eerst nog een gemeenschappelijk huwelijk in de gevangenis. Het nieuwe proces wordt geleid door Palomares, dezelfde rechter als de eerste keer, maar mag wel gefilmd worden. Tonio kijkt achter de tralies toe. Getuige Victor weet niet hoe Tonio, die op advies van zijn advocaat op de grond gaat zitten, eruit ziet. Een rechercheur heeft hem ingefluisterd dat de verdachte Tonio heette.

Een rechercheur, die hem arresteerde, weet nergens meer van, de hoofdinspecteur herinnert zich niet dat hij Tonio op zijn borst sloeg. Tonio is bang voor een wraakactie van de politie. Tijdens de volgende zitting zegt de rechercheur dat hij de vorige keer bij de uitgang bedreigd werd. Heredia, de advocaat van Tonio, wordt onbevoegd verklaard. De filmmakers besluiten om Tonio zelf het woord te laten voeren. Hij zit 723 dagen in het gevang. Er volgt een directe confrontatie met de hoofdinspecteur, die voor de tralies staat, waarachter Tonio zich bevindt. De rechter staat opzij en geeft een woordelijk verslag door aan de notulist. De hoofdinspecteur is niet op zijn gemak. De rechter moet hem verschillende keren zeggen dat hij Tonio moet aankijken, maar veel bereikt Tonio niet. Ook getuige Victor volhardt in eerste instantie in zijn oordeel. Zelfs als Tonio hem vraagt of hij zich realiseert dat hij zijn leven vergalt, geeft hij geen krimp. Pas als Tonio hem erop wijst dat bij hem geen kruitsporen gevonden zijn, geeft Victor toe dat hij niet weet wie er geschoten heeft.

Men vraagt vrijspraak aan. Tonio vraagt de vrouwelijke officier van justitie die tijdens het proces stoicijns achter haar tafel zat, waarom hij beschuldigd wordt. ‘Omdat het miin werk is,’ antwoordt ze. Hoewel men stilletjes verwacht dat Tonio wordt vrijgesproken, luidt de uitspraak dat Tonio twintig jaar cel krijgt. Tonio staat achter de tralies en zegt tegen zijn moeder dat ze niet moet huilen. Het is februari 2008. Tonio zit al meer dan twee jaar in de gevangenis. De filmmakers zijn ontgoocheld. Heredia vraagt hoger beroep aan.

Inmiddels is er een baby. Op 3 april 2008 wordt Tonio alsnog vrijgesproken. Men heeft de filmbeelden gezien. Een van de drie rechters geeft een toelichting. Tonio vindt het moeilijk zijn medegevangenen achter te laten. Als een held wordt hij bij de uitgang van de gevangenis ontvangen. Hij neemt zijn kind in zijn handen.  

Tussendoor krijgen we wat cijfers te zien over de rechtspraak in Mexico:

93 %  van de verdachten krijgt nooit een arrestatiebevel te zien.
95 %  van de uitspraken zijn veroordelingen.
92 %  is niet gebaseerd op fysiek bewijs.

Hier de trailer.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten