Leef slim.
De intro vertelt dat de helft van de wereldbevolking al in
steden woont en dat dat aantal in rap tempo stijgt. In 2050 is het aantal
stadsbewoners verdubbeld. Volgens de charismatische natuurkundige Geoffrey West
doet dat feit een dusdanig groot beroep op de natuurlijke hulpbronnen dat
duurzaamheid noodzaak wordt.
Vandaar dat er veel initiatieven zijn op het gebied van
stadsinrichting. In deze uitzending zien we hoe een bedrijf als Landprop, een
onderdeel van Ikea, daarmee omgaat. Zo stampt men in samenwerking met de
gemeente Londen op de plaats waar oude gebouwen stonden de nieuwe wijk Strand
East uit de grond. In dit arme Oost Londen met een gevarieerde jonge
bevolking ter grootte van een derde van Manhattan wil men betrokken blijven om
de sociale cohesie te stimuleren.
Siemens doet onderzoek naar infrastructurele ontwikkelingen
op het gebied van mobiliteit, energie- en watervoorziening. Men kon in Abu
Grabi een nieuwe duurzame stad oprichten in de woestijn, Masdar City. Het heeft
smalle steegjes en een geautomatiseerd verkeerssysteem. Het
electriciteitsverbruik dient binnen bepaalde grenzen te blijven. Men is
geïnteresseerd wat bewoners accepteren aan innovatieve technologie. Siemens
heeft zelfs een virtueel model ontwikkeld over stadsontwikkeling in de vorm van
een cockpitsimulatie waar bestuurders met variabelen kunnen goochelen om te
zien wat hen het beste uitkomt. Men heeft ook een uitgekiend computersysteem
ontwikkeld, dat bijzonderheden signaleert op de half miljoen camera’s die in
Londen staan opgesteld. Zelfs rellen kunnen daarmee worden voorkomen. Big
brother doet zijn best.
Doug Saunders, journalist en schrijver van Arrival city,
bekijkt een stad vanuit de nieuwkomers. Hij ziet hen in beweging en bepleit een
organische ontwikkeling. Verdichting is belangrijk, ook vanwege de veiligheid,
net als bloeiende bedrijfjes. Het bouwen van een stad is als het grootbrengen
van een kind. Planning is niet alles.
Geoffrey West noemt van dat laatste een voorbeeld van een
universiteit die geheel ingericht werd met paden over gazons, die later moesten
worden aangepast omdat de studenten toch andere wegen over de campus kozen, die
tijdens de planning niet voorzien waren. Hij ziet de stad als een
zelfregulerend mechanisme. Hij heeft schaaleffecten onderzocht die behalve in
de biologie ook van toepassing zijn in de stadsontwikkeling: hoe groter de
stad, hoe minder sterk nemen de infrastructurele elementen als benzinestations,
electriciteitskabels en wegennet toe. Er is wereldwijd een afname van 15
procent, terwijl er op het gebied van ziekte, misdaad en inkomen een stijging
is van 15 procent. Deze gegevens duiden op een dynamiek. Ook in de kunstmatige
aangelegde stad Brasilia naderen de gegevens de door hem ontdekte curve.
Landprop geeft wat achtergrond informatie. Een stad begint
bij een plaats van samenkomst, zoals een dam waarbij wordt gehandeld. Na de
tweede wereldoorlog bouwde men de hoogte in vanwege de grote woningbehoefte. De
wensen van bewoners werden genegeerd. Wijken staan vijftig jaar. Daarom is het
belangrijk na te denken over de menselijke maat en bijvoorbeeld hofjes te
maken, zoals in Bo Klok (Leef slim), een nieuwe wijk in Malmö, waar jonge
gezinnen zich veilig kunnen voelen.
Doug Saunders noemt de plannen van Landprop autoritair. Men
accepteert niet wat bewoners willen. Niemand wil in een stadsinrichting van
Ikea wonen. Een mens kan vier tot zes diepgaande relaties onderhouden, zegt
Geoffrey West. Daarop moeten de schaalmodellen gebaseerd zijn. Boeiende man, die in zijn inleiding al zei dat steden slimme mensen aantrekken.
Meer
informatie op de site van Tegenlicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten