De wondere wereld van de uitvaartverzorging.
Ik weet van dagreizen die Nederlanders maken naar de
kerstmarkt in Keulen, maar het schijnt in Duitsland heel gebruikelijk te zijn om met de
bus een groepsreis te maken naar verschillende dagbestemmingen, waarbij altijd
een kopje koffie tot de ingrediënten behoort.
Deze bijzondere documentaire met een intrigerende titel begint met het uithangbord van de
uitvaartonderneming van Karl Schumacher (zie foto) die met Niedrige Preise
adverteert. Zijn grootvader reed al overledenen met paard en wagen naar het
kerkhof, zijn vader was de eerste begrafenisondernemer en gaf het stokje aan
hem door, zoals hij dat straks aan zijn zoon Karl-Markus zal doen. In zijn
bedrijf gaan 3500 personen per jaar om. Hij belt een mevrouw op over de busreis
op 2 september naar Venlo. Ze gaan daar winkelen, koffie drinken en krijgen
vervolgens een rondleiding door het crematorium.
Crematies waren er al in de oudheid, zegt de amechtige Schumacher,
maar werden door Karel de Grote verboden. Dat je pijn lijdt door het vuur is
net zulke quatsch als dat je door de wormen wordt opgegeten.
Een partner van hem vertelt in de bus dat men in Nederland,
anders dan in Duitsland vrij is om de as te doen wat men wil. Men heeft de
mogelijkheid om op internet met hem te chatten over allerlei zaken de uitvaart betreffende.
In het crematorium doen ze een metalen nummerplaatje in de kist zodat ze zich
niet kunnen vergissen. De as kan worden uitgestrooid in het sprookjesbos achter
het crematorium, maar ook tot diamant verwerkt of in een urn van zout in zee
gedumpt. Een vrouw vraagt of het uitstrooien van de as op zee individueel of
collectief gebeurt.
Schumacher bezoekt een zaak die kransen maakt en is bezorgd
of ze wel op tijd en genoeg aanleveren. We zien het bedrijf in actie, de kisten
die geprepareerd worden en de lijkwagen geschoven worden, de rit naar Venlo.
het uitladen voor het crematorium, het is lopende band werk.
Schumacher onthult dat zijn vader in 1975 zelfmoord pleegde.
Na 35 jaar heeft hij daar nog steeds geen vrede mee. Zelfmoord komt vaker voor
bij begrafenisondernemers en dat heeft ermee te maken dat men geen angst heeft
voor de dood. Men ziet vaak de rust bij de overledene. Het was geen goede reclame
voor zijn bedrijf. Karl-Markus vertelt dat zijn opa geen grafsteen had omdat het
voor zijn vader, die precies dezelfde voornaam heeft, vervelend zou zijn om zijn
eigen naam op de steen te zien.
Een natuurgenieter met een spastische zoon wil dat zijn in het
bos uitgestrooid wordt, maar zijn vrouw vindt dat onaanvaardbaar. Haar man wil
het zoals hij het in zijn hoofd heeft, maar hij zegt tegelijkertijd dat hij het
aan de vrouw overlaat. een klassieke discussie waarbij gevoelens en argumenten
geen gelijke tred houden. De vrouw wil niet voor de urn bidden, een graf is toch
anders. Quatsch, zegt de man nijdig.
Een vrouw van 93 vindt de uitvaart in Duitsland te duur. Haar
man is in 1941 gesneuveld. Ze heeft geen wensen meer. Ze zit voor de televisie
en wacht op haar einde.
Schumacher zegt dat ons brein kan zich de dood niet
voorstellen. Hij heeft voor de kijkers als tip om het leven te leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten