Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 17 november 2011

Het goede leven (2010), documentaire van Eva Mulvad


Vergane glorie.

Deze documentaire The good life speelt zich af in Cascais, Portugal, waar moeder en dochter Beckmann op de rand van de afgrond leven. We zien filmbeelden van vroeger toen ze nog in goede doen waren. Welgestelde lieden met een eigen zwembad. Inmiddels leven ze van een pensioentje.

Anne Mette (links op de foto) probeert de verstopte wc weer goed te krijgen. Ze moppert dat dit werk vroeger door bedienden gedaan werd. Ze probeert het horloge van haar vader te verkopen, maar dat is weinig waard. Ze wil geen baan, gaat nog liever dood. Ze vindt het de taak van ouders om hun kinderen een goede toekomst te geven, had het geld van haar vader Valdemar willen erven.

Moeder zegt dat na de revolutie in 1974 alles genationaliseerd werd en hun aandelen in een klap niets meer waard waren.

Moet ik dan de hoer spelen? roept Anne Mette boos. Ze vindt zichzelf daarvoor te oud, maar later danst ze wel in de disco.

Moeder zegt dat ze de as van haar man Valdemar willen uitstrooien in de Taag, maar dat de auto in de garage staat en dat ze geen geld hebben om de reparatie te betalen.

In het fotoalbum zien we Valdemar als een rijkeluiszoontje. Moeder was gewaarschuwd niet met hem te trouwen. Hij deed niets. Ze leefden eerst van de rente en daarna aten ze hun vermogen op.

Ze bezoeken hun oude huis. Anne Mette zou er wil wonen, moeder niet meer.

Anne Mette doet boodschappen. Ze koopt wijn, maar blijft binnen de grenzen van het budget buiten gekomen merkt ze dat ze wc papier is vergeten. Dat mag ze gratis meenemen.

Moeder heeft alle schulden genoteerd. Ze ziet meeuwen overvliegen. Dat is een slecht teken. Ze springt naar beneden als ze failliet zijn

Ze kijken naar oude filmbeelden in Parijs.Op de Arc de Triomf en op de Eiffeltoren.

Anne Mette bedelt tweehonderd euro van de ambassadeur en gaat naar de garage om haar auto te halen. Ze komt negentien euro tekort maar betaalt dat als ze geld heeft. ‘De nieuwe rijken leven in weelde, de oude rijken zijn de nieuwe armen,’ zegt ze. Ze heeft geen benzine dus ze moet nog voor een paar euro tanken ook.

Moeder zegt dat Anne Mette een verwend nest is, dat Valdemar idolaat op haar was.

Anne Mette strooit de as uit. ‘I love you,’ zegt ze. Moeder kijkt toe.

Een astrologe verteld haar dat het belangrijk is iets te doen in het leven en niet vast te houden aan het verleden. Anne Mette is het daarmee eens. Ze gaat naar een arbeidsbureau en wordt enthousiast als ze bij zomaar een makelaar binnenstapt die iemand nodig heeft.
Ze schrijft haar cv. Ze is geboren in Lissabon, daarna heeft ze in Parijs gewoond, ze spreekt meerdere talen, deed een cursus fotografie maar ontwikkelde verder niet haar artistieke kanten.

Ze wordt afgewezen op grond van gebrek aan ervaring en was daarover van streek. Het liefst ligt ze in het zwembad. Ze vindt het leven triest, alleen haar hondje is fijn, maar de rest is vreselijk.

Haar moeder zegt dat ze teveel wijn drinkt. Anne Mette verwijt haar moeder weer haar ongeluk. Haar psychiater zei al dat het leven tegenvalt na een gelukkige jeugd.
Anne Mette loopt weg. Haar moeder zegt dat dat vaker gebeurt.

Moeder is in het ziekenhuis vanwege ademnood. Ze klaagt tegen de arts dat ze uitgeput is door het samenleven met haar dochter. Ze krijgt medicijnen.

Anne Mette betreurt het haar moeder zo te zien. Vroeger was ze zo opgewekt.

Tja, wat moet je hiervan zeggen? Die psychiater had inderdaad gelijk.


  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten