Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 14 november 2011

Filmrecensie: House of sand and fog (2003), Vadim Perelman


Melodrama over het bezit van een huis.

Aan het begin van de film zien we Kathy Nicolo bij haar huis. In het ochtendgloren vertrekt een ambulance. Een politieman vraagt haar of dit haar huis is.

Het huis waarop wordt gedoeld is gekocht door haar inmiddels overleden vader voor haar broer en haarzelf. Ze woonde er met haar man maar heeft er, zo begrijpen we uit een bezorgd telefoontje van haar moeder, een zootje van gemaakt. Ze zegt dat haar man naast haar slaapt, maar dat blijkt, zoals meer zaken, niet zo te zijn.

Lester, een hulpsheriff, maakt de toekomst voor haar nog zwaarder als hij met een ontruimingsbevel komt. Het huis wordt geveild. Lester helpt Kathy inpakken. Kathy trekt in in een motel, maar vlucht daar ook weer weg omdat ze de kamer niet kan betalen.

De oudere Iraanse kolonel Berahni heeft een oogje op het huis. Hij hoopt hiermee zijn vrouw tevreden te stellen nadat ze moesten vluchtten uit hun luxe resort aan de Kaspische Zee. Berahni wil een terras maken met uitzicht op zee en het daarna voor een goede prijs weer verkopen. Een speculant dus.

Kathy schakelt op advies van Lester een juridische hulpdienst in om haar huis terug te krijgen, maar dat lukt niet. Ze gaat terug naar haar huis, ziet dat mannen bezig zijn met het terras en holt woedend de ladder op. De bouwvakkers zeggen dat ze met de baas moet praten. Beneden stapt ze in een plank met spijkers en wordt door de vrouw van Berahni verzorgd.

Berahni zelf wil niets met haar te maken hebben, zeker niet als er kopers komen. Berahni heeft al tegen zijn vrouw gezegd dat ze mogelijk tot de herfst zullen blijven en de potentiële kopers gaan daarmee accoord, maar als ze Kathy horen schreeuwen over diefstal van haar huis, maken ze dat ze wegkomen.

Lester helpt Kathy en raakt verliefd op haar. Voor zijn eigen vrouw voelt hij weinig meer dan vriendschap. Hij gaat naar Berahni en dreigt de immigratiedienst op hen af te sturen als hij het huis niet teruggeeft.

Het conflict spitst zich steeds meer toe. Vooral als de vrouw van Berahni verneemt dat haar man de vrouw in de kou laat staan. Ze geeft haar man ervan de schuld dat hij voor de veiligheidsdienst van de sjah werkte. Kathy is stuurloos en wanhopig, als Lester toch voor een paar uur terug gaat naar zijn vrouw en niet terugkomt. Hij zit echter op het bureau omdat Berahni hem heeft aangeklaagd bij zijn superieuren. Kathy wil zelfmoord plegen maar wordt gevonden door Berahni die later ook een zelfmoordpoging onderneemt. Het is een beetje veel allemaal in deze, getuige de romantische muziek en dito beelden, voor een groter publiek bestemde film. Mooie rollen van Jennifer Connelly en Ben Kingsley (zie foto), mooi zijn ook de beelden van de Bay Area rond San Francisco.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten