Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 20 mei 2016

Theaterrecensie: As the world Tsjechov, Alink & Plukaard, Toneelschuur, 19 mei 2016


Perfecte uitwerking van vermakelijk zomeravondtoneel

Yara Alink en Sander Plukaard (zie foto van Maxime Faasen) werken alweer een paar jaar samen en hebben een mooie chemie met elkaar. Dat blijkt ook in hun derde voorstelling met de wat wonderlijke titel As the world Tsjechov, waarin ze de toneelstukken van Anton Tjechov als uitgangspunt nemen om het licht te laten schijnen op maatschappelijke veranderingen in de laatste honderd jaar. Kon men een eeuw geleden alleen nog maar dromen van een beter leven, inmiddels lijkt dat voor iedereen met de nodige wilskracht weggelegd. Lijkt. Deze aanname wordt door Alink en Plukhaard op een vermakelijke manier weerlegd. Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, dichtte Elsschot al.

De vorm die het tweetal gekozen heeft, onder supervisie van Koos Terpstra, is niet spectaculair te noemen, maar de ontwikkeling is boeiend en de uitwerking perfect. Ze spelen gewoon wat ze gaan doen, als dat tenminste gewoon te noemen is. In vier scènes gaan ze van de leesfase, een luie zomermiddag aan het strand en de repetitie naar de uitvoering, die echter op een andere manier uitpakt dat zij zich hadden voorgesteld. Misschien wel de leukste scène in de voorstelling is die waarin Alink tijdens de repetitie opeens stil valt met het half opgerolde tekstboek in haar handen. Ze heeft een belangrijke mededeling te doen en weet niet hoe ze daar mee aan moet komen. Het blijkt dat ze in pad inslaat dat eerder tijdens de leesfase als mogelijkheid voor succes de revue is gepasseerd.

De manier waarop Alink en Plukaard vanaf het eerste begin - waarin Alink druk bezig is om mooie zinnen uit de nieuwe verzamelbundel van de stukken van Tsjechov te noteren, Sander, begeleid door populaire Russische deuntjes, binnenkomt met een oud karretje om haar van thee te voorzien, waarna een uitwisseling volgt van passages uit De meeuw, Oom Wanja en andere stukken – met elkaar praten is heel natuurlijk en – alweer - gewoon, maar tegelijk is het een grote prestatie om die gewoonheid op het toneel over te brengen. Het zegt iets over de gave teksten die ze daartoe ontwikkeld hebben. Plukaard neemt vaak het voortouw, Alink is de meer bedachtzame, samen vormen ze zoals gezegd een koppel met chemie.

Fraai is de ironische manier waarop ze tijdens de leesfase hun eigen carrière op de hak nemen, iets dat vooral van Plukaard uitgaat, die ingaat op het menselijk streven dat vaak tot mislukken gedoemd is. In zijn jeugd had hij grote verwachtingen over een toneelcarrière, die echter in de praktijk van alle dag moeilijk te verwezenlijken is. Hij zou zo graag een belangrijke toneelprijs krijgen, maar vreest dat hij tot de vergetelheid gedoemd is. Alink vertelt op haar beurt een anekdote over de Amerikaanse actrice Cameron Diaz, die op bezoek was in de Amsterdamse P.C. Hooftstraat en totaal van slag was omdat ze bepaald jurkje niet kon vinden. Het brengt Sander op het idee dat hij misschien ooit gevraagd zal worden om in een Amerikaanse klapperfilm te spelen. Dat zou de wereld voor hem doen opengaan. Alink wil het liefst autonoom kunstenaar worden, niet meer afhankelijk van een regisseur, maar sluit niet uit dat ze in het B circuit terecht komt en uiteindelijk met acteren stopt. Dat de twee het goed met elkaar kunnen vinden, blijkt uit het cadeautje dat Plukaard op het eind van de eerste scène aan Alink geeft, al komt haar verjaardag een beetje uit de lucht vallen (net als de sneeuw die pas viel nadat het stuk was afgelopen).

In de strandscène, mooi sterk belicht, wordt het persoonlijker, met fraaie observaties over de moeite die het kost om het hedendaagse leven bij te houden, geïllustreerd door Plukaard met de moeite die het kost om de krant goed te lezen en zijn kritiek op de houding van Alink ten opzichte van haar vriendjes. Daarnaast gaat het ook over de dood, die alles wegmaait wat zo dierbaar is. De sfeer tussen de twee, die nog altijd vertrouwelijk is, verandert tijdens de repetitie, waarin Alink moet bekennen dat ze voor een andere rol is gevraagd. Sander die eerder zei dat hij alles zou opgeven voor een klapperfilm, probeert de breuk eerst nog te lijmen maar wordt woedend als hij merkt dat dit niet lukt. De ruzie tussen de twee, waarbij de achterkant van het decor een mooie buffer vormt tussen de twee, is een prachtig staaltje vakwerk, waarin Sander zo jaloers is dat hij geen ruimte heeft zich de situatie van Alink in te denken, zodat zij tenslotte maar haar koffer pakt.

As the world Tsjechov, dat in samenwerking met Bellevue producties werd uitgebracht, heeft veel te zeggen over het menselijk streven en het onvermijdelijk falen. Daarbij wordt humor niet geschuwd. Hilarisch is een passage waarin Tsjechov de Franse schrijver Guy de Maupassant noemt wordt, een naam die Plukaard verkeerd uitspreekt terwijl hij denkt dat het om een berg gaat. Al met al was deze voorstelling een prachtige invulling van vermakelijk zomeravondtoneel.   

Hier de teaser, hier de site van Alink & Plukaard.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten