Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 21 mei 2016

Jayne Mansfield: blonde ambition (2004), documentaire van Kevin Burns



Playmate en moeder ineen, die erg veel over heeft voor een filmcarrière

In deze AenE productie, werpt Kevin Burns een blik in het leven van Jayne Mansfield, die in de jaren vijftig in Amerika, in de slipstream van Marilyn Monroe, gold als een blond sekssymbool en na een auto ongeluk op 34-jarige leeftijd overleed. Meteen al zit het drama in het leven opgesloten.  

Jayne werd in 1933 in Pennsylvania geboren en bracht haar jeugdjaren door met haar moeder in Pilipsburgh, New Jersey. Haar vader overleed toen ze drie jaar oud was aan een hartaanval in de auto, waarin hij samen met Jayne en haar moeder reed. Het is de vraag wat zoiets doet met een meisje, maar daarover horen we niets meer in deze documentaire die op Amerikaanse leest geschoeid is. Haar moeder hertrouwde in 1939 en vertrok naar Dallas, Texas. Jayne was in haar jeugd creatief en kunstzinnig. Ze speelde piano en viool, trad op met toneel en had een voorliefde voor films met seks erin.

Op haar zestiende werd ze ontmaagd door Paul Mansfield en trouwde met hem hoewel ze tenslotte niet zwanger van hem bleek. Ze kreeg op 17 jarige leeftijd een dochter, Jeanne Marie die in de documentaire vertelt dat haar moeder een vriendin van haar werd, maar haar niet altijd goed behandelde. Zo zag ze toe dat haar dochter werd geslagen door haar laatste man, die losse handen had.

Jayne wist al vroeg dat ze een filmster wilde worden. Toen haar echtgenoot als soldaat naar Korea vertrok liet ze naaktfoto’s van zichzelf maken. Ze vertrok naar Los Angeles, blondeerde haar haren en liet zich scheiden van Paul, van wie ze inmiddels een tweede dochter had. Ze behield zijn naam, omdat die goed in de mond lag.
In 1953 verscheen ze in Playboy. Ze was graag gezien bij de mannen die uit Korea terugkwamen. Nadat ze eens niet geheel toevallig haar bikinitop verloor, trad ze op in Underwater. Ze deed in 1955 een screentest en kreeg een contract bij Warner brothers, waar ze kleine rollen toebedeeld kreeg.
Ze kreeg een relatie met de Hongaarse acteur en bodybuilder Mickey Hartigay. De twee stonden op de foto als Tarzan en Jane. Twentieth Century Fox zette haar in tegen Marilyn Monroe. The girl can’t help it (1956). werd een groot succes in de tijd van de opkomende rock and roll, net als The burglar (1957). Tijd om haar kinderen te zien had ze nauwelijks.   
In 1958 trouwde ze met Mickey Hartigay. Ze kreeg met hem drie kinderen. Door haar succes kon ze een huis op Sunset Boulevard kopen, waarin ze alles roze liet verven. Ze deed een seksueel getinte show in Las Vegas waar ze royaal voor betaald werd en jaarlijks keerde ze ook terug in Playboy. Fox vond haar te duur worden en stuurde haar een paar keer naar Europa, waar ze in tweederangs films speelde als een goedkope uitvoering van Marilyn Monroe.
Na een bootongeluk in 1962 raakte ze onzeker over haar status. Ze dronk alcohol en ging vreemd, zonden die haar man haar uit liefde vergaf. Na de dood van Monroe in 1962 raakte het domme blondje uit de gratie. Een expliciet naaktportret in Playbloy in 1963 bracht Hugh Hefner in de problemen. Jayne ging aan de dieetpillen en stript. Hartigay is als haar ruggegraat op de achtergrond, tot ze een affaire krijgt met de Italiaanse filmregisseur Matt Cimber, van Hartigay scheidt en ten derde male trouwt, maar ondanks twee kinderen, gezien de blauwe plekken, met weinig succes. Vlak voor haar dood sprak Mickey Hartigay, die altijd van haar was blijven houden, nog met haar. Helaas kon hij haar niet behoeden voor haar ondergang.
Hier de documentaire op YouTube.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten