Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 28 mei 2016

Sacro Gra (2013), documentaire van Gianfranco Rosi



Boeiende portretten van mensen langs de rondweg om Rome

De GRA - de afkorting staat voor Grande Raccordo Anulare - is de langste en grootste rondweg van Italië en loopt rond Rome. Flats, een vliegveld, palmbomen en een weiland met schapen vormen de entourage van de rondweg, die in de nacht als een lint door het donker loopt. Documentairemaker Gianfranco Rosi filmde twee jaar lang in de omgeving van deze rondweg, veelal de zelfkant van het leven, maar stuitte ook op andere personen, zoals een man die houtkevers probeert te verdelgen. De door mij gekozen personen uit de fragmenten komen af en toe langs. In de sfeer van Het gat van Nederland uit de jaren zeventig - van de vorige eeuw zeg ik er steeds maar bij - had deze vorm van show don’t tell mooi gepast.

Rosi opent met een joviale ambulancebroeder die zelf een man uit het kanaal gehaald heeft en de brandweer laat weten dat men niet meer hoeft te komen. Hij spreekt de man op weg naar het ziekenhuis op vriendelijk ironische wijze toe. Later haalt hij een man uit een auto die over de kop is geslagen en doet hem een neksteun om. Thuis kookt hij in de ochtend een maaltijd en skypt intussen met zijn familieleden. Zijn dochter vertelt over een vriend die tijdens een tochtje op de snelweg verongelukt is. Nadat hij zijn moeder naar bed heeft gebracht begint een nieuwe werkdag.

De man van de houtkevers boort geconcentreerd in een palm. Hij neemt het geknars van de larven van de rode palmkever op en draait die thuis op zijn laptop af. Hij spreekt van een orgie die de kevers aan de boom beleven en concludeert dat een ingreep nodig is om de boom van de ondergang te redden. De palm kan zichzelf niet verdedigen en daarom laat hij de kevers een geluid horen dat moet afschrikken. Ook maakt hij een brouwsel dat hen moet verdelgen.

Een heer verhuurt zijn aristocratische huis, gelegen bij afslag 2, aan filmploegen, maar ook aan personen die een Bed & Breakfast zoeken. Een fotograaf neemt daar een fotoroman op.

Een visser haalt op de Tiber zijn palingfuiken leeg. Hij leest over de vervuiling van de rivier en de slechte kwaliteit van de vis in de krant voor aan zijn Oekraïense vrouw, die onverstoorbaar door naait. De man is nijdig op de krant maar kan niet anders dan gewoon doorgaan. Later leest zijn vrouw in de beeldroman die door de fotograaf gemaakt is en vraagt haar man naar de betekenis van bepaalde begrippen. Nog later kookt zij en snijdt hij een suikermeloen, product van het goede Italiaanse leven.

Een geblondeerde vrouw zit in een camper op een parkeerplaats naast een wat oudere vrouwelijke prostitué aan het stuur. Ze klaagt over de politie die haar naakt aangetroffen zou hebben, want dat was zeker niet het geval, zegt ze. Later zingt ze een slaapliedje.

Een intrigerende man met een witte baard praat tegen zijn dochter die achter de computer zit te daten. Ze wonen in een flat in de buurt van de luchthaven en hebben last van oorverdovend vliegtuiglawaai. De man wijst op de Sint Pieter in de verte. Hij is bezig met de bereiding van een groente die ruikt als de binnenkant van zijn schoenen en ook doet denken aan een wijn met een lichte schimmelsmaak. De man bekijkt zijn stekjes voor het raam en klaagt over Ryanair die passagiers doodleuk in het vliegtuig laat staan. Als hij de voorgeschreven pil inneemt en gaat slapen, doet de dochter het grote licht uit.  

Macaber zijn de werkzaamheden in een oude begraafplaats waar kisten uit de nissen worden gehaald om ze elders onder de grond her te begraven. De identieke kruizen geven aan waar de oude kisten neergelegd werden. Later sneeuwt het en wordt alles nieuw, al leidt dat op de GRA tot files en extra werk voor de ambulancebroeders..

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten